Επί ξύλου κρεμάμενο το ΕΣΥ

Από την αρχή της πανδημίας τόσο οι συμπολίτες μας επιδεικνύοντας ατομική υπευθυνότητα όσο κι οι υγειονομικοί υπερβάλλοντας εαυτόν έδωσαν χρόνο στην κυβέρνηση να θωρακίσει το ΕΣΥ. Εναν χρόνο μετά η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ, αλλά χρησιμοποίησε ακόμη και επιστήμονες για να πείσει ότι «δεν θα πετάξουμε χρήματα για ΜΕΘ», «τι θα τους κάνουμε τους γιατρούς – νοσηλευτές μετά την πανδημία;», «περισσότερες ΜΕΘ ίσον περισσότεροι θάνατοι», «20% θάνατοι διασωληνωμένων εκτός ΜΕΘ είναι μικρό ποσοστό», «φταίνε αυτοί που πεθαίνουν διότι δεν εμβολιάστηκαν». Η κυβέρνηση δεν άργησε να περάσει από τα χειροκροτήματα στο «άρον άρον σταύρωσον αυτόν». Γιατροί εκδιώχθηκαν επειδή ανέδειξαν τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, οι νοσηλευτές κατηγορηθήκαμε ακόμη κι ως «αμόρφωτοι» προκειμένου κάποιοι να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους.

Εναν χρόνο μετά, με πάνω από 10.000 νεκρούς, εμβολιασμούς που δεν προχωρούν γρήγορα, θεραπείες που δεν φέρνουν, προσλήψεις που δεν έγιναν, αφήνοντάς μας χωρίς άδειες και ρεπό. Η αγωνία μας δεν αφορά μόνο την κακή διαχείριση. Η αγωνία μας αγκαλιάζει τους ασθενείς που δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ λόγω μετατροπής του σε ΕΣΥ μίας νόσου. Η σκέψη μας είναι στην επόμενη μέρα, που θα βρει τα νοσοκομεία αλλά και την κοινωνία ολόκληρη σε έναν γολγοθά.

Η φετινή ανάσταση ας φέρει τη μετάβαση από τον θάνατο του κοινωνικού αυτοματισμού στη ζωή της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ενίσχυσης όλων όσοι αποτελούν την ασπίδα απέναντι στον οποιονδήποτε εχθρό του υπέρτατου αγαθού, της υγείας. «Η ιστορία μας έχει πολλούς κάβους και θα τον περάσουμε κι αυτόν», Μανώλης Γλέζος.