Στον ίδιο γολγοθά το ΕΣΥ και οι ασθενείς
ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΟ DOCUMENTO ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ
Για δεύτερο Πάσχα επί ξύλου κρεμάμενο σε μια αποτυχημένη πολιτική το νοσηλευτικό προσωπικό
Εν συντομία
Πέρσι το Πάσχα γιατροί από τα νοσοκομεία της χώρας αλλά και από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας μέσα από άρθρα τους στο Documento εξέφραζαν τον φόβο, τις αγωνίες, τις προτάσεις τους για την επόμενη μέρα. Φέτος, με την «υπό έλεγχο» αρχικά πανδημία να έχει γίνει ανεξέλεγκτη και τη χώρα να μετρά περίπου 80 νεκρούς την ημέρα, ο φόβος τους έγινε θυμός για τον παραλογισμό μιας διαχείρισης που δεν εδράζεται σε επιστημονικές αλήθειες.
Γιατί ενδιαφέρει
Είναι ο αληθινός, ο μη λογοκριμένος λόγος των γιατρών του ΕΣΥ που συνεχίζουν να ανεβαίνουν τον γολγοθά του αθωράκιστου ΕΣΥ.
Ενα χρόνο πριν… Ηταν και πάλι Μεγάλη Εβδομάδα όταν πέντε γιατροί από όλες τις βαθμίδες και από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας έγραφαν στο πασχαλινό φύλλο του Documento τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, τις αγωνίες, τις προτάσεις τους γι’ αυτό που έβλεπαν να έρχεται αλλά και τις ευχές τους για την πολυπόθητη ανάσταση. Οι ίδιοι γνώριζαν ότι η επιτυχία του περσινού lockdown θα ήταν περιστασιακή αν η πανδημία δεν αντιμετωπιζόταν με τη λήψη σοβαρών μέτρων, όπως τα επαναλαμβανόμενα τεστ και η ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) αλλά και της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. «Βάζουμε τον ιό κάτω από το χαλί» κατήγγειλαν τότε οι νοσοκομειακοί γιατροί από το βήμα του Documento. Και, δυστυχώς, έπεσαν σε όλα μέσα. Τη φετινή Μεγάλη Εβδομάδα των παθών η Ελλάδα πενθεί 10.000 νεκρούς της και αγωνιά για τους διασωληνωμένους της σε κοινούς θαλάμους νοσηλείας. Εναν χρόνο μετά οι ίδιοι, με περισσότερη εμπειρία αλλά και με αφόρητη κόπωση καθώς δουλεύουν ασταμάτητα παραμένοντας στην πρώτη γραμμή τιμώντας τον όρκο τους στον Ιπποκράτη, διαπιστώνουν ότι «τίποτε δεν είναι το ίδιο με πέρσι εκτός από ένα: τη σιωπή των καναλιών», σε μια χώρα που «γονατίζει από την πανδημία, το πένθος, τον εργασιακό μεσαίωνα, την καταστολή, την ανεργία και τη φτώχεια, τα καθημερινά σκάνδαλα, τη φθίνουσα δημοκρατία, τη θεοκρατία, το πρώτο τους θέμα είναι ο οβελίας».
Το μόνο που δεν έχει αλλάξει ούτε για μια στιγμή είναι ο διαρκής αγώνας των μαχητών του ΕΣΥ απέναντι στον ιό, αλλά και ο πόνος και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους κατατρομαγμένους ασθενείς τους.
«Είδαμε οικογένειες να διαλύονται, ασθενείς να πενθούν μόνοι τους στο κρεβάτι, να πανικοβάλλονται όταν διασωληνώνεται ο διπλανός τους αλλά και να τον βοηθούν όταν χρειάζεται» περιγράφουν στο φετινό πασχαλινό φύλλο του Documento, που για δεύτερη χρονιά, τιμώντας την προσφορά τους, επέλεξε να γράψουν οι ίδιοι, αυτοί οι πραγματικοί ακούραστοι στρατιώτες του ΕΣΥ, το ρεπορτάζ για τον μεγάλο εχθρό.
Αυτοί που στο πρώτο κύμα εισέπραξαν ανέξοδα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια και στη συνέχεια απαξίωση αλλά και διωγμούς, αλλά συνεχίζουν με αυταπάρνηση να κουβαλάνε στην πλάτη τους το δημόσιο σύστημα υγείας ανεβαίνοντας τον δικό τους γολγοθά.
Ο λόγος τούς ανήκει κι είναι ένας λόγος-γροθιά απέναντι σε μια ανεκδιήγητη και ανεύθυνη εξουσία που δεν τους τον έδωσε ποτέ…