Δεν μπορούσαν να καλυφθούν απλές ανάγκες από το προσωπικό
Ελένη Μ. Συγγενής ασθενή
Ο πατέρας μου έπαθε σοβαρό ατύχημα και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί πολλές μέρες σε μονάδα αυξημένης φροντίδας (ΜΑΦ). Εκεί κανονικά δεν επιτρέπεται να μένουν συγγενείς και φροντιστές των ασθενών. Ακόμη περισσότερο εν μέσω πανδημίας. Οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό ήταν τέτοιες που στην πραγματικότητα δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αφήνουν τους συγγενείς να βοηθάνε με τους ασθενείς. Οι νοσηλεύτριες ήταν λίγες, έτρεχαν πάνω κάτω και τα νεύρα κάποιων από αυτές ήταν σπασμένα. Δεν θυμάμαι να τις είδα σε οποιαδήποτε φάση να κάθονται χαλαρές.
Εγώ έμεινα κάποιες μέρες και κάποιες νύχτες για να βοηθήσω τον πατέρα μου – έκανα βάρδιες εναλλασσόμενες με τη μητέρα μου. Στον ίδιο θάλαμο με τον πατέρα μου υπήρχε μια γυναίκα την οποία είχαν δέσει στο κρεβάτι. Δεν είχε συγγενείς που να μπορούν να είναι μαζί της και οι νοσηλεύτριες δεν είχαν χρόνο να ασχολούνται με τις ανάγκες της, να την ηρεμούν και να τη βάζουν ξανά στο κρεβάτι όσο συχνά χρειαζόταν. Οπότε την έδεσαν. Εγώ παράλληλα με τον πατέρα μου βοηθούσα μια άλλη γυναίκα στον θάλαμο που θα εγχειριζόταν για καρκίνο. Είχε έρθει από την Κέρκυρα και δεν είχε συγγενείς στην Αθήνα που να μπορούν να μείνουν μαζί της το βράδυ. Οπως και στον πατέρα μου, δεν μπορούσαν να καλυφθούν απλές ανάγκες, όπως το να πάει δύο φορές μες στο βράδυ τουαλέτα ένας άνθρωπος αποπροσανατολισμένος, φοβισμένος, που χρειάζεται υποστήριξη για να σταθεί στα πόδια του. Στην αρχή της πανδημίας η κυβέρνηση αναγκάστηκε να χειροκροτεί τους νοσηλευτές, τους γιατρούς και όλους τους εργαζόμενους των δημόσιων νοσοκομείων. Υστερα από χρόνια περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων τμημάτων της δημόσιας υγείας, έπειτα από χρόνια άσκησης μιας πολιτικής κυριολεκτικά εγκληματικής. Γιατί οι περικοπές, οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό, το κλείσιμο ολόκληρων νοσοκομείων και όλα όσα έγιναν τα χρόνια των μνημονίων έχουν συγκεκριμένο κόστος. Σημαίνουν, για παράδειγμα, προβλήματα υγείας που δεν αντιμετωπίζονται εγκαίρως, προβλήματα υγείας που δεν αντιμετωπίζονται όπως θα έπρεπε, με πολύ συγκεκριμένες συνέπειες στη μετέπειτα ζωή των ανθρώπων, και για κάποιους βέβαια αυτές οι περικοπές, αυτή η κατάσταση σημαίνει θάνατο. Ηταν φανερό ότι τα χειροκροτήματα και οι έπαινοι της κυβέρνησης ήταν υποκριτικά. Και τώρα που μιλάμε για νέες περικοπές και νέα συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος υγείας είναι ακόμη πιο φανερό. Αυτές είναι πολιτικές εγκληματικές με την κυριολεκτική σημασία της έννοιας. Παίζουν κυριολεκτικά με την υγεία και τη ζωή μας.