Ετσι ζήσαμε τους Αγώνες
Ο Αντώνης Φουντής περιγράφει πώς έζησε στα γραφεία της «Ελευθεροτυπίας» το 1988 την υπόθεση ντόπινγκ του Μπεν Τζόνσον που συγκλόνισε τον πλανήτη
Η μοναδική εμπειρία μου από Ολυμπιακούς Αγώνες με φυσική παρουσία ήταν το 2004 με πιο αξέχαστη τη μέρα της 24ης Αυγούστου που η «βασίλισσα των αιθέρων» Γελένα Ισινμπάγεβα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο επί κοντώ και παράλληλα μας χάρισε εκείνο το απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ με 4,91 μ.
Οι εμπειρίες λόγω της δουλειάς πολλές και κάποιες από αυτές ήταν και σημαντικές και διδακτικές και όχι πάντα ευχάριστες. Μια από αυτές, που φυσικά έχει μείνει αξέχαστη κι ας πέρασαν ήδη 33 χρόνια από τότε, ήταν οι μέρες της «απάτης του αιώνα» όπως την είχε χαρακτηρίσει σύσσωμος ο ελληνικός και διεθνής Τύπος. Ηταν η συγκλονιστική από πολλές πλευρές κούρσα του τελικού των 100 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988, που αποτέλεσαν το πρώτο –χρονικά– μεγάλο από δημοσιογραφικής άποψης σοκ που ένιωσα, ως νέος εργαζόμενος τότε, στην «Ελευθεροτυπία», προερχόμενος από την αθλητική εφημερίδα «Φίλαθλος».
Απεσταλμένοι της «Ε» στη Σεούλ ήταν ο επικεφαλής του αθλητικού τμήματος Φίλιππος Συρίγος και ο μέγιστος συντάκτης του αθλητικού ρεπορτάζ Κώστας Αναστασόπουλος. Εννοείται ότι κινητά τηλέφωνα δεν υπήρχαν τότε και οι όποιες επικοινωνίες γίνονταν μέσω σταθερών τηλεφώνων ή… φαξ!
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1988 ξημερώματα στην Ελλάδα, λόγω της διαφοράς ώρας, ήταν προγραμματισμένος ο τελικός των 100 μ. ή αλλιώς η «κούρσα του αιώνα» όπως την είχε ονομάσει ο διεθνής Τύπος. Με την τιτανομαχία Τζόνσον – Λιούις να κλέβει την παράσταση. Μπορεί να έτρεχαν οι οκτώ πιο γρήγοροι άνθρωποι στον κόσμο, όμως η μονομαχία Μπεν Τζόνσον – Καρλ Λιούις καθήλωνε όσο καμία άλλη και είχε προκαλέσει φρενίτιδα σε όλο τον φίλαθλο κόσμο με την αγωνία να σπάει τα κοντέρ.
Από την προηγούμενη μέρα (ή νύχτα αν προτιμάτε) ο Κώστας, όπως πάντα αγχωμένος προκειμένου να βγει καλά το ρεπορτάζ από τη Σεούλ, με είχε προετοιμάσει ψυχολογικά για το τι περιμέναμε. «Δεν θα πάω στο γήπεδο, θα μείνω στο κέντρο Τύπου για να μπορέσω να προλάβω να στο στείλω έγκαιρα με το φαξ, μη τυχόν και γίνει κανένα παλαβό» μου είπε και πρόσθεσε ως άλλος προφήτης: «Βλέπω κανένα τρελό παγκόσμιο ρεκόρ με αυτά που έχουν πάρει οι δυο τους και θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε»! Με λίγα λόγια μου είπε με λίγες λέξεις ό,τι θα επακολου
θούσε τις επόμενες ημέρες… Η κούρσα ήταν όντως η «κούρσα του αιώνα» που άφησε άφωνο όλο τον πλανήτη και τρέλανε τα χρονόμετρα. Ο Μπεν Τζόνσον τερμάτισε πρώτος με το νέο εξωπραγματικό ρεκόρ των 9,79 δευτερολέπτων και μάλιστα πανηγυρίζοντας 5-6 μέτρα πριν από το τέλος, αφήνοντας στη 2η θέση τον Καρλ Λιούις με 9,92.
«Το όνομά μου είναι Μπέντζαμιν Σινκλέρ Τζόνσον Τζούνιορ και αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ θα διαρκέσει 50 χρόνια – ίσως και 100. Και ακόμη και εάν κάποιος το “σπάσει” μπορεί να κερδίσει ένα παγκόσμιο ρεκόρ, όμως το χρυσό μετάλλιο είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να πάρει από εμένα» δήλωσε ο Καναδός στη συνέντευξη Τύπου με τρομερή έπαρση, με τον κόσμο ακόμη εκστασιασμένο από αυτό που είδε στον τελικό. Το ίδιο και ο Κώστας Αναστασόπουλος ...
Προτού ακόμη προλάβουμε να χωνέψουμε αυτό που είχαμε δει, την επόμενη κιόλας μέρα έγινε… σεισμός! Τα είχε πει ο… προφήτης Κώστας αλλά εγώ τον θεώρησα υπερβολικό… Τότε τη δεκαετία του ’80 οι εφημερίδες έκλειναν πολύ αργά και πήγαιναν τις σελίδες τους στο πιεστήριο ξημερώματα. Μέχρι τις 5.30 το πρωί αν θυμάμαι καλά είχαμε περιθώριο να κάνουμε ό,τι αλλαγές με νεότερες πολύ σοβαρές ειδήσεις έβγαιναν από τα ρεπορτάζ. Εγώ είχα ξεμείνει ως συνήθως στην εφημερίδα αφού ήμουν αντ’ αυτού (του Συρίγου) και συντάκτης ύλης τότε και συζητούσαμε με κάποιους συναδέλφους στα γραφεία στην Κολοκοτρώνη την επικαιρότητα και φυσικά τον τελικό των 100 μ. Και εκεί γύρω στις 5 το πρωί χτυπάει τηλέφωνο από τον άνθρωπο που ήταν στα φαξ και με ενημερώνει ότι έρχεται κάποιο φαξ από τον Κώστα. Ανεβαίνω στα φαξ με την περιέργεια τι μπορεί να συνέβη ξημερώματα και ο Κώστας στέλνει. Κι ενώ το χαρτί έβγαινε αργά και με τον φόβο μην κολλήσει στο μηχάνημα, ρίχνω μια ματιά και παθαίνω… πολλαπλά σοκ! Σε δυόμισι αράδες ο Κώστας στέλνει την είδηση… του αιώνα: «Ντοπέ ο Μπεν Τζόνσον, δεν αναγνωρίζεται το παγκόσμιο ρεκόρ και του αφαιρούν το χρυσό μετάλλιο»! Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης τρέχω να αλλάξω το βασικό θέμα στις αθλητικές σελίδες για να προλάβω το πιεστήριο και παράλληλα ξυπνάω στο σπίτι του τον διευθυντή της «Ε» Σερ. Φυντανίδη (αείμνηστος κι αυτός όπως και οι δύο απεσταλμένοι στη Σεούλ), ο οποίος αγουροξυπνημένος πριν ακόμη πω λέξη μου λέει: «Ελπίζω να έχεις έναν πολύ καλό λόγο που με ξύπνησες τέτοια ώρα…».
Μην τα πολυλογώ, προλάβαμε και αλλάξαμε και την πρώτη σελίδα της εφημερίδας, βάζοντας στην κορυφή εξάστηλο τίτλο «Η απάτη του αιώνα»…
Για την ιστορία και όπως διαβάσατε σε προηγούμενες σελίδες, από τους οκτώ φιναλίστ της κούρσας οι έξι βρέθηκαν κάποια στιγμή μπλεγμένοι με αναβολικά. Πρώτος ο Καναδός Μπεν Τζόνσον, αργότερα ο Καρλ Λιούις, ο Βρετανός Λίνφορντ Κρίστι, ο Αμερικανός Ντένις Μίτσελ , ο Καναδός Ντεσάι Γουίλιαμς και ο Τζαμαϊκανός Ρέι Στιούαρτ. Οι έξι από τους οκτώ του τελικού, σε μια κούρσα που οι τέσσερις πρώτοι έκαναν χρόνο κάτω από 10 δεύτερα! Οι μόνοι που δεν ενεπλάκησαν ποτέ (ή δεν βρέθηκαν) με ντόπινγκ ήταν ο Αμερικανός Σμιθ και ο Βραζιλιάνος Ντα Σίλβα…