Ο «επαγγελματίας ολυμπιονίκης»
Ο Αλ Ερτερ ήταν Αμερικανός αθλητής, τέσσερις φορές χρυσός ολυμπιονίκης στη δισκοβολία. Γι’ αυτό του το επίτευγμα τον αποκαλούσαν «επαγγελματία ολυμπιονίκη» και δικαιολογημένα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αθλητές του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στην Αστόρια της Νέας Υόρκης στις 19 Σεπτεμβρίου 1936. Ο αστικός μύθος του Φλόραλ Παρκ στην Αστόρια τον φέρνει στο στάδιο του λυκείου Σιγουανχάνκα, όπου είναι έτοιμος να τρέξει 100άρι. Ενας δίσκος που έφυγε από το χέρι ενός μαθητή τον βρήκε στο πόδι. Ο Ερτερ πόνεσε, έπιασε τον δίσκο και από θυμό τον εκσφενδόνισε. Βάσει της μυθολογίας ο δίσκος βγήκε εκτός σταδίου και ο προπονητής του έμεινε εκστασιασμένος.
Σπούδασε με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας και με την αγωνιστικότητά του τελειοποίησε την περιστροφική του κίνηση μες στη βαλβίδα, την οποία οι ειδήμονες χαρακτήρισαν απαράμιλλη. Επιλέχτηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης του 1956. Με την πρώτη βολή έστειλε τον δίσκο στα 56,36 μ. και έκανε την έκπληξη. Ηταν το αουτσάιντερ και κατέκτησε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο, αφήνοντας δεύτερο τον συμπατριώτη του Φόρτσουν Γκόρντιεν που κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ με 59,08 μ. Στις επόμενες τρεις ολυμπιάδες ο Ερτερ υπερασπίστηκε τον τίτλο του. Το 1960 κατέκτησε στη Ρώμη το δεύτερο χρυσό του μετάλλιο στη δισκοβολία, ενώ την 1η Ιουλίου 1962 στο Σικάγο έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 62,45 μέτρων. Στις 27 Απριλίου του 1964 στο Γουόλνατ έσπασε και πάλι το παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 62,62 μ. Ενας τραυματισμός έκανε τον Ερτερ να αγωνιστεί με επίδεσμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964, ωστόσο κατέκτησε και πάλι το χρυσό μετάλλιο. Εκείνη την εποχή, παρά τα τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, έπρεπε να δουλέψει για να επιβιώσει. Εργάστηκε ως ανώτερο στέλεχος σε εταιρεία πληροφορικής στη Νέα Υόρκη.
Στις 15 Οκτωβρίου 1968 αγωνίστηκε στο Μεξικό και με βολή στα 64,78 μ. στην τέταρτη προσπάθεια κατέκτησε το τέταρτο χρυσό του μετάλλιο. Ο Ερτερ αποχώρησε για να… επιστρέψει ξανά το 1976. Πήρε στεροειδή υπό ιατρική παρακολούθηση για να ανακτήσει μυϊκό βάρος. Η διαδικασία κράτησε δύο μήνες. Εγινε ο χειρότερος εχθρός τους και σε κάθε ευκαιρία που είχε ζητούσε περισσότερους ελέγχους στον στίβο.
Την 1η Οκτωβρίου του 2007 πέθανε στα 71 από καρδιακή προσβολή στο Φορτ Μάιερς της Φλόριντα.