Η αθλήτρια-θρύλος της γυμναστικής
Η Λαρίσα Λατίνινα συνέβαλε στην καθιέρωση της Σοβιετικής Ενωσης ως κυρίαρχης δύναμης στη γυμναστική. Γεννημένη στις 27 Δεκεμβρίου 1934 στη Χερσώνα της Ουκρανίας αναδείχτηκε σε θρύλο της γυμναστικής, έχοντας κερδίσει στην καριέρα της 18 ολυμπιακά μετάλλια από το 1956 μέχρι το 1964. Το σύνολο των 18 μεταλλίων παρέμεινε ρεκόρ για 48 χρόνια, μέχρι που την ξεπέρασε ο Αμερικανός κολυμβητής Μάικλ Φελπς το 2012.
Το όνειρό της ήταν να γίνει χορεύτρια μπαλέτου, αλλά η ζωή της δεν ήταν εύκολη καθώς μεγάλωσε στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1953 μετακόμισε στο Κίεβο κι έναν χρόνο αργότερα εμφανίστηκε πρώτη φορά σε διεθνή διοργάνωση, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ρώμη, όπου κέρδισε ένα χρυσό μετάλλιο.
Για τη Σοβιετική Ενωση οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ήταν πλέον καπιταλιστικές φιέστες αλλά μπορούσαν να γίνουν μια πρώτης τάξεως διαφήμιση του κομμουνιστικού καθεστώτος με την παρουσία μεγάλων αθλητών. Στους Ολυμπιακούς του 1956 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας η Λατίνινα κέρδισε συνολικά τέσσερα χρυσά μετάλλια στις ασκήσεις εδάφους και στο άλμα, ασημένιο στις άνισες δοκούς και χάλκινο στο ομαδικό άθλημα με φορητή συσκευή (μια μορφή ρυθμικής γυμναστικής). Ο κόσμος όλος υποκλίθηκε στη χάρη και την ομορφιά της. Η ίδια έλεγε «ήμουν μεγάλη πατριώτισσα. Η γυμναστική μου δεν ήταν μόνο δική μου. Ανήκε στη σοβιετική πατρίδα μου και σε όλο τον λαό μου».
Στη Ρώμη το 1960 ήταν η μεγάλη ατραξιόν και ενώ ήδη είχε γίνει μητέρα πρόσθεσε στην καριέρα της άλλα τρία χρυσά μετάλλια, δύο ασημένια και ένα χάλκινο. Η Λατίνινα υπερασπίστηκε τον τίτλο της στις ασκήσεις εδάφους, κέρδισε την πρώτη θέση στη δοκό ισορροπίας και στους ασύμμετρους ζυγούς.
Το 1964 η Λατίνινα κέρδισε δύο χρυσά, δύο ασημένια και δύο χάλκινα. Κέρδισε μετάλλιο σε κάθε αγώνισμα στο οποίο συμμετείχε, με εξαίρεση τη δοκό ισορροπίας το 1956 που βγήκε τέταρτη.
Μετά τους Αγώνες του Τόκιο έγινε προπονήτρια της εθνικής ομάδας γυμναστικής της Σοβιετικής Ενωσης και κατέγραψε πολλές επιτυχίες. Στο παραμύθι της ο «δράκος» ήταν η Νάντια Κομανέτσι και οι εμφανίσεις της στο Μόντρεαλ το 1976. Οι μέθοδοί της θεωρήθηκαν ξεπερασμένες και η Λατίνινα παραιτήθηκε. «Πίστευα στο σύστημα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι όλα ήταν φτηνή προπαγάνδα. Ολη μου η δουλειά και οι πεποιθήσεις μου δεν μου έχουν αφήσει τίποτε» είχε δηλώσει σε ένα ντοκιμαντέρ που εξέταζε τον ανταγωνισμό Ανατολής – Δύσης σε όλα τα επίπεδα.