Βαθιά πολιτιστική ανάσα
Η φετινή περίοδος στη Στέγη μάς αποζημιώνει για τον χειμώνα του εγκλεισμού μας
Εν συντομία
Το πρόγραμμα της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για το 2021-22.
Γιατί ενδιαφέρει
Πολιτιστική άνοιξη.
«Θέλουμε, ναι, θέλουμε τα αυτονόητα που δεν είναι δεδομένα. Θέλουμε να ξεφοβηθούμε, να αναπνεύσουμε, να ξεχαστούμε κι ας ξεχάσουμε κάτι –δεν πειράζει–, δεν χρειάζεται άλλη τιμωρία για να καταλάβουμε τα σημαντικά της ζωής. Θέλουμε μια υπόσχεση ευτυχίας που δεν έρχεται αλλά είναι ωραίο να την περιμένεις σαν να φτάνει». Με αυτό τον τρόπο προλόγισε η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, το πρόγραμμα της Στέγης για την περίοδο 2021-22.
Ενα πραγματικά ευφάνταστο πρόγραμμα που κινείται σε σημαντικούς σταθμούς στον άξονα της ζωής: μύθοι – πόθοι – πόλεις – φύση. Ετσι ο Νίκος Καραθάνος «διαβάζει» εκ νέου τον μύθο του Προμηθέα, όπως τον προσέγγισε ο Αισχύλος, και υποστηρίζει ότι «ο Προμηθέας εκπροσωπεί εσένα, εμένα, όλους, τη στιγμή που κοιτάξαμε το γεγονός της ζωής και μας είδε κι αυτό. Υπάρχει κάτι τόσο αρχαίο σε κάθε ανθρώπινο πρόσωπο που κάνει τον χρόνο να καμπυλώνεται από ντροπή» (Κεντρική Σκηνή, 10-30/10/21).
Λίγες μέρες αργότερα, στη Μικρή Σκηνή η Κατερίνα Γιαννοπούλου μεταφέρει σκηνικά τον «Παράδεισο» του Τόμας Κεκ. Με αφετηρία την «Τριλογία για το κλίμα» του Αυστριακού θεατρικού συγγραφέα, η σκηνοθέτρια παρακολουθεί το χρονικό διάψευσης του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής (29/10-7/11/21). Η συνέχεια ανήκει στην Ιζαμπέλ Ιπέρ που ως Αμάντα θα μεταφερθεί στον «Γυάλινο κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς σκηνοθετημένη από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Toneelgroep Amsterdam Ιβο βαν Χόβε (Κεντρική Σκηνή, 13 & 14/11/21).
Τον Φεβρουάριο η Αργυρώ Χιώτη θα ακολουθήσει τα χνάρια του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά σκηνοθετώντας μια σύγχρονη μουσική τραγωδία με λιμπρέτο του Αλέξανδρου Βούλγαρη (The Boy) και μουσική του Jan Van Angelopoulos («Χαλεπάς», Κεντρική Σκηνή, 10-27/2/22).
Ο Γκας βαν Σαντ –γνωστός από τα φιλμ «Το δικό μου Αϊντάχο», «Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ»– φέρνει την πρώτη θεατρική του παράσταση στην Κεντρική Σκηνή. Ο «Andy» είναι ένα μουσικό πορτρέτο του πατέρα της pop art Αντι Γουόρχολ (18-20/3/22).
O δημιουργός έπλασε το τέρας και η Λένα Κιτσοπούλου μια παράσταση που εμπνέεται από το μυθιστόρημα «Φρανκενστάιν ή Ο σύγχρονος Προμηθέας» της Μαίρης Σέλεϊ. Η σκηνοθέτρια θέλει να μιλήσει για τη μοναξιά, τον ναρκισσισμό, την απελπισία, τη βία, τους σταρ δολοφόνους (Κεντρική Σκηνή, 14/5-10/6/22).
Περφόρμανς στη Στέγη με την αρχή να κάνει ο εικαστικός από τη Βηρυτό Ζιάντ Αντάρ, ο οποίος στη «Διπλωματία της ουροδόχου κύστης» συνυφαίνει ιστορίες της διεθνούς διπλωματίας, της καλλιέργειας πατάτας και τομάτας στην ανατολική Μεσόγειο. Μετά την περφόρμανς θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Οταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες» της Μαριάννας Οικονόμου (Μικρή Σκηνή, 16 & 17/10/21).
Η ομάδα χορού RootlessRoot συνεργάζεται με τον Αγγλο γλύπτη Πίτερ Ράνταλ-Πέιτζ και δημιουργούν μια χορευτική παράσταση για την παροδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Στο «Stones and bones» πέντε ερμηνεύτριες με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης του Βασίλη Μαντζούκη δημιουργούν ένα ποίημα για την εύθραυστη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης (Κεντρική Σκηνή, 3-7/11/21).
Το νέο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου πηγαίνει στη Στέγη λίγο πριν από το τέλος του χρόνου. «Αν ο Μιχαήλ Αγγελος ζούσε τώρα, μια τέτοια δουλειά δεν θα μας παρέδιδε;» αναρωτήθηκε το κορεατικό auditorium.kr για τον «Εγκάρσιο προσανατολισμό» (Κεντρική Σκηνή, 22/12/21-16/1/22).
Τρεις μέρες του Μαρτίου σε σκηνές της Στέγης και οθόνες, στην πόλη και στο διαδίκτυο θα εξελιχθούν οι δράσεις του Onassis New Choreographers Festival 9 – ONC 9 (10-13/3/22).
Ο τεράστιος όγκος νερού Larsen C, ο οποίος βρίσκεται στην Ανταρκτική, κινείται τόσο αργά ώστε η κίνησή του δεν συλλαμβάνεται από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Στην ομώνυμη νέα χορογραφία του Χρήστου Παπαδόπουλου τα ανθρώπινα σώματα συντονίζονται στον ίδιο αέναο ρυθμό (Κεντρική Σκηνή, 30/33/4/22). Στις γειτονιές του Ρίο ντε Τζανέιρο ο Βραζιλιάνος ανανεωτής του χιπ χοπ Μπρούνο Μπελτράου και η ομάδα του αντιδρούν στη βαρβαρότητα της κυβέρνησης Μπολσονάρου («Gruno Beltrão», Κεντρική Σκηνή, 29-30/4/22).
Στο πεδίο των εικαστικών ο Στιβ ΜακΚουίν βρίσκεται στη Στέγη με την εγκατάστασή του «End credits, 2012-ongoing» (έως τις 24/10), όπως και η Ρένα Παπασπύρου στο Αθηναϊκό Θέατρο με την εγκατάστασή της «Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας: Η άγνωστη όψη» (φθινόπωρο 2021).