Σημείο καμπής η 15η Μαΐου

Οι εκλογές της 15ης Μαΐου για την ανάδειξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος ορίζουν ένα σημείο καμπής. Πέρα από το οποίο κάθε κοινωνικό κάλεσμα προς την Αριστερά συνοδεύεται με το ερώτημα της προοδευτικής ηγεμονίας στην Ελλάδα.

Οι δημοκρατικοί πολίτες ασφυκτιούν υπό την παρακμιακή διακυβέρνηση ενός ακόμη Μητσοτάκη και αναζητούν πολιτικό και πολιτισμικό διέξοδο. Αναζητούν άμεση και αποτελεσματική ανατροπή όλων εκείνων των μεθοδεύσεων που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.

Η ιστορική συγκυρία εντός κι εκτός συνόρων, όπως τουλάχιστον έγινε κατανοητή υπό το βάρος της πανδημικής συνθήκης, επιτάσσει ευρύτερες συναινέσεις αλλά ταυτόχρονα και ριζοσπαστικές λύσεις, που καμία σχέση δεν μπορούν να έχουν με την πεπατημένη των νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών ιδεοληψιών.

Η συντονισμένη επίθεση αυτού του συστήματος προς το κοινωνικό κράτος, τις δημοκρατικές κατακτήσεις αλλά και τις πιο απελευθερωτικές ιδέες του περασμένου αιώνα χρεοκοπεί τα δημόσια ταμεία και στη συνέχεια χρεοκοπεί τις συνειδήσεις. Εξαθλιώνει και στη συνέχεια εξαχρειώνει τις μάζες. Βλέπουμε δε ότι σχεδόν πάντα ανοίγει δρόμο στη φασιστική παρέκκλιση.

Η Αριστερά δεν μπορεί να μένει αμέτοχη στον αγώνα των κοινωνιών να μη χάσουν την ψυχή τους, την πίστη τους στην πρόοδο και τη δημιουργία, την προσήλωσή τους σε δημοκρατικές αξίες και ανθρωπιστικά ιδεώδη.

Οι κοινωνίες –και ιδίως οι νέοι τους– δίνουν έναν απρόσμενο αγώνα επιβίωσης. Κανένας δεν περίμενε τέτοιες εξελίξεις στον 21ο αιώνα. Κανένας δεν περίμενε πως οι δημοκρατικοί πολίτες θα έδιναν μάχη για αυτονόητα δικαιώματα, για κοινωνικά αγαθά, για συνταγματικά κατοχυρωμένες θέσεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ εγγυώνται πως η εξουσία στην Ελλάδα δεν είναι υπόθεση λίγων οικογενειών και των πελατειακών δικτύων τους. Τα δικαιώματα και η ευημερία στην Ελλάδα δεν προορίζονται για αποκλειστική χρήση από το κλειστό κλαμπ μιας παρακμασμένης ελίτ, αλλά θα γίνουν επιτέλους κτήμα αυτών που παράγουν, μοχθούν και υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον.

Το αίτημα για προοδευτική διακυβέρνηση γίνεται πλέον επιτακτικό. Το ερώτημα αν μπορούμε θα απαντιέται κάθε μέρα. Η ερχόμενη Κυριακή είναι άλλο ένα ορόσημο, όπως ήταν το συνέδριό μας, όπως ήταν και είναι κάθε μάχη που δίνουμε στους χώρους εργασίας, τους δρόμους των κινημάτων, στο πεδίο των ιδεών. Παρατασσόμαστε πιο δυνατοί και δοκιμάζουμε το άνοιγμα στις τάξεις μας οργανώνοντας καλύτερα το έμψυχο δυναμικό μας και το πρόγραμμά μας.

Γι’ αυτό και η επόμενη εκλογική μάχη θα είναι νικηφόρα.