Εσύ είσαι ο άριστος που μίλησε στο Κογκρέσο;

Λαμόγια του κοινού ποινικού δικαίου, κομματικές καρικατούρες και «συνέταιροι» προωθήθηκαν ως άριστοι

σωτήρες.

Λίγο πριν από το τέλος της διακυβέρνησής του ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την ομολογία για τις παρακολουθήσεις. Στο επίσημο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, ευρισκόμενος σε περιβάλλον ήπιας δημοσιογραφικής εξέτασης (ούτε καν σφυροκοπήματος ή πραγματικών δημοσιογραφικών όρων), ο Μητσοτάκης παραδέχτηκε ότι παρακολουθούσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και άλλα θεσμικά πρόσωπα για λόγους που δεν σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια. Η ομολογία που έκανε δεν είναι παραδοχή μόνο προσωπικής ευθύνης για την παρακρατική πραγματικότητα που θεσμοθέτησε στη χώρα. Είναι ομολογία σωρείας εγκλημάτων.

Η παραδοχή του εμπεριέχει ευθύνες για την πολιτική του φύση και τον τρόπο που πολιτεύτηκε συνολικά, η οποία φέρνει στην επιφάνεια ευθύνες που είναι και ποινικές.

Παραδέχτηκε (δεν γνωρίζω αν το κατάλαβε κιόλας) ότι είναι ψεύτης γιατί αναφωνούσε στη Βουλή «είναι δυνατόν να παρακολουθώ τον υπουργό μου και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ;». Παραδέχτηκε ότι γνωρίζει τους λόγους των παρακολουθήσεων, ενώ έλεγε πως δεν τους γνωρίζει και δεν πρέπει να τους γνωρίζει. Παραδέχτηκε ότι έκανε τα πάντα για να συγκαλύψει το σκάνδαλο, επικαλούμενος κατά καιρούς λόγους εθνικούς και το εθνικό απόρρητο, ενώ διατηρεί και σήμερα στην ΕΥΠ και προστατεύει την εισαγγελέα Βλάχου που υπέγραψε τις παράνομες παρακολουθήσεις. Και φυσικά παραδέχτηκε ότι ο Ντογιάκος και τμήμα της Δικαιοσύνης ήταν συνεργοί του προσπαθώντας να καλύψουν τα πραγματικά στοιχεία και να παρακωλύσουν τις έρευνες των ανεξάρτητων αρχών.

Στο τέλος της τετραετίας του ο Μητσοτάκης, παρότι διατηρεί ακόμη τη μιντιακή υπεροχή, έχει απολέσει την επικοινωνιακή του επικράτηση. Γι’ αυτή την απώλεια υπεύθυνος είναι πρωτίστως ο ίδιος. Εκανε κατάχρηση στο ψέμα και αποκάλυψε έτσι ότι δεν κάνει λάθος πολιτικές επιλογές αλλά συνειδητές πράξεις εξαπάτησης και χειραγώγησης του κόσμου.

Στις 14 Ιουλίου του 2019, μία βδομάδα μόλις αφότου εκλέχθηκε ο Μητσοτάκης, το Documento στο φύλλο 139 (200 φύλλα πίσω δηλαδή) αποκάλεσε την κυβέρνηση Μητσοτάκη «κυβέρνηση ανώνυμη εταιρεία». Ο όρος δεν ήταν ευφυολόγημα ούτε προφητεία, αλλά ανάλυση όσων έλεγε ο Μητσοτάκης. Αφού ενοχοποίησε τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των όποιων πραγματικών ευθυνών είχε, με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης σκιαγράφησε τη δική του διακυβέρνηση ως εκείνη που θα επιφέρει τη σωτηρία

Στη θέση των πολιτικών αξιών και των κοινοβουλευτικών απαιτήσεων για λογοδοσία και έλεγχο μπήκαν το μαφιόζικο μανατζεριλίκι και o μητσοτακικός λουδοβικισμός. Αυτός ήταν το κράτος, με αυτόν ταυτιζόταν το καλό των πολιτών. Η προβληματική πολιτική φύση του Μητσοτάκη προωθήθηκε ως κανονικότητα

μέσω της τεχνοκρατίας, της γνώσης και της «αριστείας». Στην ανάλυση όμως των όρων που περιέγραφε μπορούσε να διακρίνει κάποιος την αδηφάγα αντίληψη της εξυπηρέτησης συμφερόντων και τις συμμαχίες της μάσας. Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακύρωσε κάθε διαγωνισμό που είχε διενεργηθεί από την προηγούμενη για να πετύχει τα οικονομικά ζητούμενα που δεν αφορούσαν ωστόσο το δημόσιο συμφέρον. Η πρώτη εφόρμηση στα ταμεία αφορούσε τον διαγωνισμό για τις νέες ταυτότητες. Μια υπερκοστολόγηση περί τα 300 εκατ. ευρώ για τις ταυτότητες ματαιώθηκε λόγω δημοσιευμάτων του Documento.

Στην κυβέρνηση τοποθετήθηκε ο οικογενειακός και φιλικός κύκλος του Μητσοτάκη με υπουργικές ιδιότητες. Η σύζυγος του πρωθυπουργού αναγορεύτηκε αόρατος πολιτικός παράγοντας που παρενέβαινε σαν νέα Φρειδερίκη στις κρατικές υποθέσεις. Κατέλαβε μέχρι και τα έδρανα της επίσημης ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ και κατέστη εθνική ενδυματολόγος αλλά και διακοσμήτρια. Πρωτοφανή πράγματα ακόμη και για την παθογενή ελληνική δημοκρατία.

Στη θέση των πολιτικών αξιών και των κοινοβουλευτικών απαιτήσεων για λογοδοσία και έλεγχο μπήκαν το μαφιόζικο μανατζεριλίκι και ο μητσοτακικός λουδοβικισμός. Αυτός ήταν το κράτος, με αυτόν ταυτιζόταν το καλό των πολιτών. Η προβληματική πολιτική φύση του Μητσοτάκη προωθήθηκε ως κανονικότητα.

Λαμόγια του κοινού ποινικού δικαίου, κομματικές καρικατούρες και «συνέταιροι» προωθήθηκαν ως άριστοι σωτήρες. Βαστάζοι του μητσοτακισμού υποδείχτηκαν ως κορυφαίοι παράγοντες εξυγίανσης. Ψεύτικα βιογραφικά, πλαστά πτυχία, κάλπικα προσόντα και κομματικά κουτσαβάκια δημιούργησαν την επετηρίδα της κρατικής εξέλιξης.

Εσχάτως έγινε πλέον φανερό ότι θεσμικοί παράγοντες, δικαστές, εισαγγελείς, πολιτικά πρόσωπα εκβιάστηκαν και κρατήθηκαν σε ομηρία μέσω των υποκλοπών, προκειμένου να σωπάσουν και να προσκυνήσουν τα άγια των αγίων της Santa Familia.

Ο Μητσοτάκης δεν παρενέβη συμφεροντολογικά στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας. Κατέστρεψε, παραχάραξε και επιχείρησε να καταργήσει τα δημοκρατικά κεκτημένα. Προσπάθησε ώστε ο δρόμος να μην έχει γυρισμό καθώς θα ήταν γεμάτος από τα συντρίμμια που είχε σπείρει. Ετσι ως μοναδικός προορισμός και δρόμος θα φαινόταν αυτός που ο ίδιος επιδείκνυε.

Τώρα που τελειώνει ο Μητσοτάκης έχει σημασία, νομίζω, να αναφερθώ σε έναν όρο που κακοποιήθηκε όσο κανένας άλλος από το στόμα του Μητσοτάκη, την αριστεία. Ούτε αυτό έγινε από άγνοια ή κακή εκτίμηση. Κάτω από τη δική του ερμηνεία της αριστείας ο Μητσοτάκης έκρυψε την προσπάθεια που γίνεται σε όλο τον κόσμο να παραδοθεί η κοινωνία στη δήθεν ουδέτερη τεχνοκρατία και στον προσοντισμό που θα σώσουν τον κόσμο. Από την αριστεία Μητσοτάκη δεν ωφελείται η κοινωνία ούτε είναι αυτή που θέτει το μέτρο της αριστείας. Αρκούν τα ιδρύματα τύπου Κεραμέως και οι περιστρεφόμενες πόρτες της αλληλοανάδειξης. Η αριστεία Μητσοτάκη ήταν ένα παζλ από Λιγνάδηδες, Πάτσηδες, Χειμάρες, Παπαθανάσηδες που επιδείκνυαν πτυχία ή δεξιότητες που ωφελούσαν τους ίδιους και το σύστημα Μητσοτάκη.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη αποδόμηση του μοντέλου της ψευτοαριστείας από όσα είπε σε συνέντευξή της η αδιαμφισβήτητα άριστη Διάνα Βουτυράκου. Καθηγήτρια Ρομποτικής, μόλις 27 ετών, που κοσμεί πραγματικά το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για το πώς αντιλαμβάνεται την αριστεία:

«Αυτή την ατομικιστική αριστεία λοιπόν, αριστεία που δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα ανεξαρτήτως διαδρομής που χάραξε ο καθένας για να φτάσει εκεί, εγώ δεν την κατανόησα ποτέ. Κι αυτή καθρεφτίζεται και στη συνέχεια στην κοινωνία μας, όταν αρκούμαστε στο να είμαστε εμείς καλά, παρά τις αντίξοες συνθήκες που μπορεί να βιώνουν συμπολίτες μας. Εγώ την αριστεία την αντιλαμβάνομαι ως κάτι συλλογικό, να εργαζόμαστε όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο που θα συμπεριλαμβάνει κάθε πολίτη. Γιατί άριστος στο δικό μου μυαλό είναι ο άνθρωπος που είναι κοινωνικά χρήσιμος, υπεύθυνος και ενεργός πολίτης».

Αυτή είναι η αριστεία με την οποία το σύστημα Μητσοτάκη δεν έχει καμία σχέση. Η εκ του πονηρού αποξένωση της αριστείας από τη χρησιμότητά της και την κοινωνία, η παράβλεψη του πώς έγινε κάποιος άριστος και τι δρόμο διένυσε εξυπηρετούν την προσπάθεια να υποταχθεί η κοινωνία σε ένα κατασκευασμένο σύστημα εξουσίας που θα επικρατεί χωρίς αμφισβήτηση γιατί δήθεν θα έχει πάρει μεταπτυχιακό από σπουδαίο πανεπιστήμιο.

Την πραγματική αριστεία περιέγραψε με την αγωνία του και ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής του Χάρβαρντ Οθωνας Ηλιόπουλος στη συνέντευξή του την προηγούμενη εβδομάδα στο Documento:

«Την τοποθέτησή μου στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου δεν την περίμενα, δεν είχα σκεφτεί ποτέ την κατάταξη. Και τότε και τώρα έχω την ίδια αίσθηση ευθύνης και έμπνευσης για να προσφέρω στη χώρα που με σπούδασε δωρεάν και που της χρωστάω». Η αριστεία πρέπει να αφορά και να απευθύνεται στην κοινωνία. Για την αριστεία του Μητσοτάκη διαβάστε σήμερα τα 100 σκάνδαλα της κυβέρνησής του. Αριστος.