Eνα δόντι μες στη σούπα μου…
Είδαμε την παράσταση Ο Χρυσός Δράκος στο Σύγχρονο Θέατρο
Το σκηνικό της παράστασης είναι η κουζίνα ενός ασιατικού εστιατορίου κάπου στη Δύση, ταϊλανδο-κινεζο-βιετναμέζικου όπως ενημερώνουν εν χορώ οι ηθοποιοί. Εν χορώ μας πληροφορούν και για το όνομα του εστιατορίου: Ο Χρυσός Δράκος! Αλλά δεν υπάρχει τίποτε χρυσό σε αυτό τον πέντε επί πέντε για πέντε πρόσωπα χώρο. Η μυρωδιά του φιστικοβούτυρου και το ηχητικό χάος από τις παραγγελίες μπερδεύονται με τον τίμιο ιδρώτα του ξένου εργάτη που δουλεύει χωρίς χαρτιά. Και με τις οιμωγές του μικρού Κινέζου που υποφέρει από ανυπόφορο πονόδοντο. Οι πέντε αόρατοι βιοπαλαιστές παλεύουν να τα φέρουν βόλτα σε ένα χώρο που δεν τους χωράει και σε έναν τόπο που δεν είναι δικός τους. «Μακάρι να ήμουν κάποιος άλλος» λένε συνεχώς. Η ιστορία της ζωής τους.
Ο μικρός Κινέζος πονάει πολύ και πρέπει να πάει στον γιατρό. Αλλά σε ποιον γιατρό να πάει ένα φάντασμα χωρίς ταυτότητα; Οι άλλοι αποφασίζουν να βγάλουν το δόντι με τα
νάλια. Το δόντι εκτοξεύεται και βυθίζεται στον βυθό του γουόκ, ανάμεσα στα μανιτάρια, το λεμονόχορτο και τα νουντλς. Η αεροσυνοδός που το βρίσκει, μες στη σούπα αριθμός 6 του καταλόγου, το τυλίγει σε μια χαρτοπετσέτα και το παίρνει μαζί της στον έξω κόσμο. Ο μικρός Κινέζος, που έχει φύγει από τον τόπο του για να ψάξει να βρει την αδερφή του, αιμορραγεί μέχρι θανάτου. Η αδερφή του ζει σε ένα διαμέρισμα της ίδιας πολυκατοικίας, αλλά ο αδερφός της δεν θα το μάθει ποτέ. Παραπλεύρως, ένα ζευγάρι είναι στα χωρίσματα και αναπολεί όσα είχε κι έχασε, ένας παππούς εύχεται να ήταν κάποιος άλλος και ένα μυρμήγκι δασκαλεύει κάποιο τριζόνι που δεν ξέρει να κάνει τίποτε παρά μόνο να χορεύει. Το τριζόνι θα καταλήξει σεξουαλικό υποχείριο μέχρι θανάτου κι αυτό…
«Το έργο μάς μιλάει με σχετικά ανάλαφρο τρόπο για τις παθογένειες της Δύσης» μου έλεγε η Γιούλικα Σκαφιδά (ο «μικρός Κινέζος») μετά την παράσταση στο Σύγχρονο Θέατρο. «Και ο τρόπος που επιλέγει να το κάνει είναι πολύ έξυπνος. Ποτέ δεν κουνάει το δάχτυλο ούτε δραματοποιεί όσα συμβαίνουν πάνω στη σκηνή. Οι θεατές φεύγοντας από το θέατρο δεν νιώθουν ότι κάποιος τους έχει νουθετήσει προσπαθώντας να εκβιάσει το συναίσθημά τους».
Εχει δίκιο η Γιούλικα. Παρακολουθώντας τους σχεδόν τραγουδιστούς διαλόγους νομίζεις ότι θα γευτείς ένα λαχταριστό ταϊλανδέζικο παντ τάι, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι σου μιλάνε για το μεταναστευτικό, για το trafficking, για το άγχος της επιβίωσης, για τα υπαρξιακά αδιέξοδα, για την αποξένωση και την υποκρισία. Για ένα δόντι μες στη ζεστή σούπα σου. «Οταν θέλεις πολύ να δεις κάτι, το βλέπεις» λέει η μία αεροσυνοδός στην άλλη, ατενίζοντας από το φινιστρίνι του αεροπλάνου. Οταν θέλεις πολύ να μη δεις κάτι, δεν βλέπεις τίποτε. Ο «Χρυσός Δράκος» γράφτηκε από τον Γερμανό Ρόναλντ Σιμελπφένιχ. Ο Γιώργος Ματζιάρης υπογράφει τη στακάτη σκηνοθεσία. Παίζουν οι Δημήτρης Αλεξανδρής, Γιούλικα Σκαφιδά, Χρήστος Σαπουντζής, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Στρατής Χατζησταματίου.
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 μέχρι τις 20 Μαΐου στο Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45. Προσεχώς και στην Κρήτη