Το διακύβευμα της επόμενης ημέρας
Τι προτάσσουν τα δύο μεγάλα κόμματα για την οικονομία
Εν συντομία
Το οικονομικό μοντέλο Τσίπρα προτάσσει την προστασία της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει την καταστροφή της μέσω των ολιγοπωλίων.
Γιατί ενδιαφέρει
Το πώς θα πορευτεί η κοινωνία την επόμενη τετραετία περνάει μέσα από το ποιος τελικά θα κυβερνήσει.
Πλέον δεν μπορούμε να κοιτάμε τις εκλογές αλλά την επόμενη ημέρα. Ακόμη και αν οδηγηθούμε σε δεύτερες κάλπες, την επόμενη ημέρα οφείλουμε να ατενίσουμε. Η κινητήρια δύναμη που θα ορίσει τη ζωή μας είναι η οικονομία. Οι διεθνείς εξελίξεις μοιάζουν ζοφερές. Από τη μία ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης. Από την άλλη η εμμονή των κεντρικών τραπεζών σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ενωση που διαρκώς αυξάνουν τα επιτόκια. Ο βρόχος σφίγγει ολοένα και περισσότερο. Αυτό που μένει είναι κάποιος να κλοτσήσει το καρεκλάκι. Αυτό τον ρόλο έχει αναλάβει η Κομισιόν. Η κατάργηση της ρήτρας διαφυγής φέρνει λιτότητα. Η Ελλάδα πρέπει να πετύχει από το 2024 επιστροφή στα πλεονάσματα της τάξης του 2% ετησίως. Εδώ μπαίνει το σταυροδρόμι των εκλογών, εδώ εισέρχονται το ποιος θα κυβερνήσει και ποια είναι η στόχευση της επόμενης ημέρας.
Υπέρ των ολιγοπωλίων
Οι δύο μονομάχοι έχουν καταθέσει το πρόγραμμά τους. Από τη μία ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συνεχίσει την ενίσχυση των ολιγοπωλίων ώστε να πετύχει την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Αυτό το βλέπουμε από το πεδίο της ενέργειας (οι μικροί ειδικά στις ΑΠΕ, συνεπεία των κυβερνητικών επιλογών, πουλάνε φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα στους μεγάλους παίκτες μη δυνάμενοι να συνεχίσουν) και τον ξενοδοχειακό κλάδο (εδώ ακόμη και μέσω πλειστηριασμών) και φτάνει μέχρι τους αρχαιολογικούς χώρους, όπου ένας μεγάλος παίκτης της εστίασης πήρε το σύνολο των καντινών.
Επίσης θα συνεχιστεί η προσπάθεια απαξίωσης των κοινωνικών δομών του κράτους (ΕΣΥ, δημόσια εκπαίδευση κ.λπ.) ώστε η ροή του κέρδους να μετατοπιστεί προς τους ιδιώτες. Μπορούν να συμβούν όλα αυτά στην επόμενη τετραετία μέσα σε περιβάλλον διατήρησης υψηλού πληθωρισμού; Μπορούμε, όπως το 2010-14, να αντέξουμε ένα φαύλο κύκλο λουκέτων μικρομάγαζων που θα τροφοδοτήσει εκ νέου την ανεργία (στις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις εργάζεται περίπου το 85% του κόσμου της μισθωτής εργασίας);
Εντέλει η παραγωγική βάση, που καταστράφηκε μετά το 2019 (το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών «ξεχειλώθηκε» και από το απολύτως διαχειρίσιμο έλλειμμα των 2,5 δισ. ευρώ που έκλεισε το 2019, όταν εκτελέστηκε υπό συνθήκες ενισχυμένης εποπτείας ο προϋπολογισμός που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Τσίπρα, έφτασε το 2022 στα 20,145 δισ. ευρώ), μπορεί να απορροφήσει τη νέα επερχόμενη κρίση;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και την απαξίωση των κοινωνικών δομών ώστε να μετατοπιστεί η ροή του κέρδους προς τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα
Επιδιώκει τη διάσωση
Ο έτερος μονομάχος Αλέξης Τσίπρας έχει καταρτίσει ένα πρόγραμμα με τις υφιστάμενες παραγωγικές δυνάμεις ενεργές και όχι καταστραμμένες. Τούτο μαρτυρά η διαχείριση του ιδιωτικού χρέους με περικοπή του 50% του χρέους και δόσεις με κρατική επιδότηση για το υπόλοιπο. Τούτο μαρτυρά η προστασία της πρώτης κατοικίας. Αυτό θα συμβεί (η διάσωση του υφιστάμενου παραγωγικού ιστού δηλαδή) με την άμεση αύξηση των καθηλωμένων εδώ και μια δεκαετία (και αφού υπήρξε δραστική μνημονιακή περικοπή) μισθών των δημόσιων υπαλλήλων. Είναι προφανές ότι μια τέτοια αύξηση θα κατευθυνθεί στην άμεση κατανάλωση, έτσι οι επιχειρήσεις της χώρας θα αντέξουν την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ και την αύξηση που θα έρθει μέσω των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Οι δύο κυβερνητικοί μονομάχοι έχουν τοποθετηθεί. Αυτό που μένει είναι να τοποθετηθούν οι ψηφοφόροι.