Oταν πανηγυρίζουν οι Μητσοτακο-Βορίδηδες
Mε τη λαϊκή ψήφο να έχει καταδικάσει ακόμη και την υποψία «αβεβαιότητας» και να έχει επικροτήσει την «κανονικότητα» των κάθε είδους pass και τη «σοβαρότητα» των αφηγημάτων της «δημοσιογραφίας 107», η μόνη βεβαιότητα που μπορεί να υπάρχει είναι ότι η στρατηγική που χάραξε για λογαριασμό ακροκεντρώων και ακροδεξιών ο Βορίδης υλοποιείται με συνέπεια.
Πολλοί βέβαια όταν πρωτοέκανε, πριν από πέντε χρόνια, τη δήλωσή του ότι «πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της» την υποτίμησαν. Γιατί δεν είχαν καταλάβει τη σημασία των καθημερινών τροποποιήσεων όσων κανοναρχούν τη ζωή μας, την εγκατάσταση του φόβου για το αύριο και τη δύναμη της στρατηγικής συμμαχίας ολιγοπωλιακών συμφερόντων, πετσωμένης «δημοσιογραφίας» και των επαγγελματιών πολιτικών που συνασπίστηκαν περί του Μητσοτάκη.
Τώρα βέβαια, μαζί με όσους υποτίμησαν τότε το στρατηγικό σχέδιο της συνέργειας ακροδεξιών, ακροκεντρώων και ξένων «παραγόντων», τρέχουμε όλοι μας. Και «τρέχοντας» υπάρχει πιθανότητα να κάνουμε ξανά το ίδιο λάθος.
Γιατί, όπως λέει τώρα ο Βορίδης αλλά πρόβαλαν ελάχιστα οι πετσωμένοι για να μη χαλάσει η μανέστρα του Μητσοτάκη, «αντιπαρατέθηκαν δύο κεντρικές βασικές πολιτικές, ιδεολογικές, αξιακές πλατφόρμες και ηττήθηκε με καθαρό τρόπο η μία». Και αυτό, όπως συμπλήρωσε, «έχει βαθύτερη αξία και δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί διαχειριστικά – επικοινωνιακά».
Είτε λοιπόν το αντιλήφθηκαν οι ψηφοφόροι είτε όχι, και πάρα πολλοί δεν το αντιλήφθηκαν καθώς η «δημοσιογραφία 107» έκανε ό,τι μπορούσε για να μην το αντιληφθούν, ο Βορίδης μας θυμίζει ότι νίκησε η άποψή τους για το μεταναστευτικό, την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, την ενίσχυση των μεγάλων συμφερόντων, την εξυπηρέτηση των «ημετέρων» και τη διαιώνιση του μεγάλου χάσματος μεταξύ των ελίτ και των πληβείων. Λογικά λοιπόν, όπως όλα τα εξαπτέρυγα των ελίτ, πανηγυρίζει γιατί τώρα θεωρεί ότι θα λυθούν εντελώς τα χέρια τους και το φαγοπότι τους θα περάσει τα συνήθη ακραία όριά τους.
Η «δημοσιογραφία 107» βέβαια δεν είναι ασυντόνιστη και συνεχίζει να επιδεικνύει τη δέουσα σοβαρότητα στοχοποιώντας ως «ασόβαρο» όποιον προσπαθεί να αλλάξει το νεοφιλελεύθερο αφήγημα και προστατεύοντας όποιους το υπηρετούν, εξωραΐζοντας το προφίλ τους και αποκρύπτοντας την επικινδυνότητά τους.
Προστατεύοντας λοιπόν όσα έφτιαξαν και μια χαρά τους βγήκαν τόσο στην κατασκευή ατζέντας, πίσω από την οποία έτρεχε ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στην αποδοχή από τους πολίτες του βασικού νεοφιλελεύθερου δόγματος ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», άφησαν να περάσουν στα ψιλά οι δηλώσεις Βορίδη για να μην ανοίξουν ρωγμές στην «κανονικότητα» που έστησαν.
Γιατί τώρα ο μεγάλος τους στόχος είναι η κατασκευή μιας αντιπολίτευσης στα μέτρα τους. Και το μεγάλο διακύβευμα πλέον είναι να μην το καταφέρουν αυτό, ακόμη κι αν έχουν μαζί τους θεούς και δαίμονες, από τους καλογέρους κάποιων μονών του Αθω μέχρι τους παρτάκηδες της διπλανής πόρτας.