Η μούφα της ανάπτυξης και η άγρια υπερφορολόγηση αλά Μητσοτάκης

σε συνεργασία με το επικοινωνιακό και μιντιακό σύστημα που τον προβάλλει όπως δεν είναι, συνίσταται στο ότι έχει καταφέρει να λειτουργεί με όρους προπαγάνδας την οποία εμφανίζει ως πολιτική.

Τα τελευταία τουλάχιστον επτά χρόνια οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη έχουν καταφέρει δύο πράγματα: πρώτον, να στρεβλώσουν κάθε όρο της πολιτικής, αποδίδοντάς της άλλη σημασία από αυτή που έχει, και, δεύτερον, να ενοχοποιήσουν τους αντιπάλους του χρησιμοποιώντας αυτήν τη στρέβλωση των όρων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκστρατεία που γίνεται τις τελευταίες μέρες για να αποδοθεί πρωτίστως στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και εσχάτως στο ΠΑΣΟΚ η κρυφή βούληση να φορολογήσουν. Στον αντίποδα της υποτιθέμενης κρυφής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ο Μητσοτάκης να δηλώνει ότι στο πρόγραμμά του δεν έχει κανένα φόρο.

Το μαγικό ραβδί της ανάπτυξης, το οποίο φέρεται να κουνάει ο Μητσοτάκης, φέρνει κατ’ αυτόν έσοδα στα κρατικά ταμεία. Δεν θα αναλύσω εδώ τι σημαίνει ανάπτυξη, αν υπάρχει στη χώρα οποιαδήποτε παραγωγική επένδυση και αν η κυκλοφορία υπερβολικού χρήματος σε πέντε τσέπες αποτελεί ανάπτυξη. Τα επόμενα χρόνια θα καταλάβουμε (και αυτοί που ψήφισαν τη ΝΔ) ότι η τροφοδότηση της αγοράς με χρήμα για real estate δεν αποτελεί ανάπτυξη αλλά πεδίο κερδοσκοπίας και κυκλοφορίας μαύρου χρήματος που μετατρέπει μεγάλο τμήμα της κοινωνίας σε εξαρτώμενους δουλοπάροικους. Ανάπτυξη επίσης δεν είναι η αγορά από ξένα funds των περιουσιακών στοιχείων της χώρας και κυρίως αυτών στα οποία βασίζονταν οι κοινωνικές παροχές.

Αλλά ας επιστρέψουμε στους (μη) φόρους Μητσοτάκη και ας διευκρινίσουμε τα απλά. Ο φόρος είναι ένα ποσό που δίνουν ο πολίτης και οι εταιρείες στο κράτος για να εξασφαλιστεί η λειτουργία του. Δίνω δηλαδή στο κράτος φόρο για να γίνουν δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία, αεροδρόμια, για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των πολιτών, η άμυνα της χώρας, να δοθούν συντάξεις και να λειτουργήσουν όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την οργανωμένη κοινωνία. Ο φόρος δηλαδή δεν είναι κάτι κακό, αλλά το τίμημα για να ζούμε σε μια οργανωμένη κοινωνία με κανόνες και ευημερία.

Οταν όμως ακούμε τη λέξη φόρος σκεφτόμαστε κάτι πολύ κακό. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι οι φόροι πάντα ήταν άδικοι. Επιβάλλονται αναντίστοιχα στα χαμηλά και μεσαία στρώματα, ενώ ένα τμήμα τους δεν διοχετεύεται στην ευρωστία του κράτους και στις κοινωνικές δαπάνες αλλά στη διαφθορά. Πληρώνουν πάντα οι ίδιοι, αυτοί που συνήθως δεν έχουν, και τους επιστρέφονται ελάχιστα από αυτά που δικαιούνται ως κοινωνική πρόνοια.

Να συνεχίσουμε το μάθημα οικονομίας. Οι φόροι είναι άμεσοι και έμμεσοι. Οι άμεσοι είναι οι φόροι που πληρώνει ο καθένας στην εφορία, ενώ οι έμμεσοι είναι αυτοί που εμπεριέχονται στα προϊόντα και στις συναλλαγές (για παράδειγμα ΦΠΑ στα προϊόντα).

Πιο δίκαιοι φόροι είναι οι άμεσοι. Δηλαδή αυτοί που υπολογίζονται και εισπράττονται με βάση το εισόδημα του καθενός.

Τι κάνει με αυτούς τους φόρους ο Μητσοτάκης; Απαλλάσσει μια μικρή ομάδα πολύ μεγάλων εισοδημάτων από τους φόρους, με το αρχαίο επιχείρημα (το ακούμε από τη δεκαετία του 1950 στην Ελλάδα) ότι αν δεν φορολογηθούν, θα επενδύσουν στην ανάπτυξη. Ισχύει αυτό; Ούτε ιστορικά ισχύει ούτε, πολύ περισσότερο, την περίοδο Μητσοτάκη. Στο παρελθόν η ελίτ που δεν γνώριζε φόρο όχι μόνο δεν επένδυε τα χρήματα από τη μη φορολόγηση, αλλά τα έβγαζε στην Ελβετία (λίστα Λαγκάρντ), ενώ οδηγούσε τις εταιρείες στην Ελλάδα σε πτώχευση. Την εποχή του Κυριάκου Μητσοτάκη αυτοί ακριβώς που δεν φορολογούνται εμφανίζουν τα κεφάλαιά τους ως εγγυήσεις για να πάρουν κι άλλα δάνεια ή να ενταχθούν σε προγράμματα επιδοτήσεων ως υγιείς επιχειρήσεις και να εισπράξουν και τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Οπως αποκάλυψε το Documento, γύρω στα δέκα πρόσωπα με διάφορες επιχειρήσεις τους έχουν πάρει 600 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Οι υπόλοιποι πρέπει να χαίρονται επειδή κατά τον Μητσοτάκη υπάρχει… ανάπτυξη.

Μνημείο αυτής της προκλητικής πρακτικής είναι η λεγόμενη επένδυση του Ελληνικού. Ο επενδυτής αγόρασε την ελληνική Ριβιέρα σε εξευτελιστικές τιμές προκειμένου να προχωρήσει σε επένδυση. Εξασφάλισε φυσικά τις απαραίτητες φοροαπαλλαγές. Στη συνέχεια αντί να βάλει χρήμα, χρησιμοποίησε το project με την εγγύηση του δημοσίου για να πάρει δάνεια προκειμένου να προχωρήσει στην επένδυση. Στο επόμενο στάδιο η επένδυση υποβαθμίστηκε στην κατασκευή ενός καζίνου και την πώληση διαμερισμάτων στους πολύ πλούσιους της χώρας. Οταν το έργο ολοκληρωθεί θα μπορούμε να χαιρόμαστε γιατί παίζουμε τον ρόλο Ινδού και Πακιστανού εργάτη σε ένα Ντουμπάι των Βαλκανίων.

Ας πάμε τώρα στους φόρους. Ενώ δεν μπαίνουν άμεσοι φόροι, όπως καυχιέται ο Μητσοτάκης, μπαίνουν έμμεσοι. Φόροι κατανάλωσης, ΦΠΑ και άλλοι φόροι για τους οποίους επίσης καυχιέται ο Μητσοτάκης ότι δεν τους μείωσε γιατί θα ήταν η εύκολη λύση. Τον χειμώνα το κόστος της ενέργειας είχε απογειωθεί, αλλά η κυβέρνη

ση της ΝΔ δεν μείωσε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και τον συντελεστή ΦΠΑ όπως έκαναν άλλες ευρωπαϊκές χώρες ώστε να μειωθεί η τιμή. Γιατί; Μα επειδή ο Μητσοτάκης υπερφορολογεί μέσω έμμεσων φόρων για να μη φορολογήσει αυτούς που πρέπει.

Τα φορολογικά έσοδα από έμμεσους φόρους αυξήθηκαν πέρυσι κατά 5 δισ. ευρώ ενώ δεν αυξήθηκαν οι φόροι, όπως λέει ο Μητσοτάκης. Δηλαδή αυξήθηκαν από τους έμμεσους φόρους. Φέτος τα έσοδα αυτά θα είναι κατά πολύ αυξημένα. Ο λόγος είναι ο πληθωρισμός. Οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης και τα προϊόντα που καταναλώνει ένα νοικοκυριό έχουν αυξηθεί λόγω πληθωρισμού. Αν το ποσό που απαιτείται σήμερα να δώσει ένα νοικοκυριό στο σουπερμάρκετ διπλασιάστηκε, σημαίνει ότι πληρώθηκε διπλάσιος φόρος με τη μορφή ΦΠΑ. Αυτό ισχύει φυσικά και για το βενζινάδικο, τα φροντιστήρια, τις υπηρεσίες στις οποίες καταφεύγει ο πολίτης.

Από την άλλη πλευρά, ακόμη και η ελάχιστη αύξηση του μισθού αποδίδει περισσότερους φόρους.

Ο Μητσοτάκης δεν κρύβει μόνο τη φορομπηχτική του πολιτική αλλά καταφεύγει στην προπαγάνδα. Ενοχοποιεί τους πολιτικούς του αντιπάλους ότι θέλουν να φορολογήσουν και να καταστρέψουν την επιχειρηματικότητα. Την περασμένη Τετάρτη η ΝΔ στρέβλωσε τη δήλωσης της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα φορολογηθούν τα υπερκέρδη κάποιων εταιρειών (πράγμα που κάνει η ΕΕ) σε δήλωση ότι θα επιβληθούν νέοι φόροι στις επιχειρήσεις. Δεν είναι προεκλογική μέθοδος. Η ΝΔ σε ιδεολογικό επίπεδο προσπαθεί να επιβληθεί μεταστρέφοντας όλα τα αφηγήματα της προοδευτικής, κοινωνικής και αριστερής πολιτικής αποδίδοντας σε αυτά τερατώδεις ερμηνείες για να κρύψει το έγκλημα. Το έκανε με το κράτος, με τη δημόσια υγεία και παιδεία, με κάθε μορφή κοινωνικής πρόνοιας. Τα ενοχοποίησε για να μπορεί να ζητά τα ρέστα αντί να απολογείται. Για να μπορεί να παραμένει φορομπήχτης και φορο(μ)παίχτης.

ΥΓ.: Η ανάγκη φορολόγησης των πλουσίων δεν είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ ή ανακάλυψη του Documento. To έχει περιγράψει ως αναγκαιότητα ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Το δε φορολογικό σύστημα της Ελλάδας το αποκαλεί άδικο η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι ευρωπαϊκές χώρες του ΟΟΣΑ επιβάλλουν μέσο ανώτατο φορολογικό συντελεστή μερισμάτων 24% (η Ιρλανδία έχει κοντά 50%), ενώ στην Ελλάδα του Μητσοτάκη τα μερίσματα φορολογούνται με 5%.

Αν έχεις έσοδα από ενοίκια 100.000 ευρώ, θα πληρώσεις φόρο 45.000 (45%). Τον ίδιο φόρο θα πληρώσει κάποιος που έχει έσοδα από μερίσματα 900.000 ευρώ. Δίκαια πράγματα, όχι αστεία.