Ουρλιάζουν για να μην ακουγόμαστε
Εχει παραγίνει το χάλι τους. Ο,τι κι αν πει οποιοδήποτε κόμμα για κάποιου είδους φορολόγηση των εχόντων (και μάλιστα των εχόντων πάρα πολλά), η Νέα Δημοκρατία γενικά αλλά και ένας έκαστος από δαύτους χωριστά αρχίζουν να σκούζουν, να σκίζουν τα ρούχα τους και να ζητάνε την κεφαλήν επί πίνακι όποιου τόλμησε να πει τέτοια «κακιά» κουβέντα και, εξυπακούεται, του κόμματος στο οποίο ανήκει και όλων των ψηφοφόρων του.
Γιατί εάν φορολογηθούν έστω και λίγο περισσότερο οι έχοντες είναι σαν να… σκίζεται το κρυφό «ευαγγέλιο» του Μητσοτάκη και της παρέας του που είναι αποφασισμένοι όσο έχουν τη διακυβέρνηση της χώρας να ρίχνουν όλα τα βάρη στους ασθενέστερους.
Γιατί ο στόχος τους είναι ακριβώς αυτό που υπονοούν όταν ουρλιάζουν εναντίον όλων των άλλων: να εξοστρακιστεί από τη δημόσια συζήτηση ακόμη και η σκέψη για μικρή φορολόγηση υπερκερδών και μερισμάτων και να εξακολουθήσουν να σηκώνουν τα βάρη τα συνήθη υποζύγια, γιατί βέβαια ούτε για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής κάνουν κάτι ο Μητσοτάκης και οι κολαούζοι του.
Και απομυζώντας τους ασθενέστερους συγκεντρώνει τα χρήματα για τα διάφορα pass με τα οποία τους «ενισχύει» για να μη φτάνουν στο αμήν. Σαν να συγκεντρώνει δηλαδή ο τσιφλικάς όλη τη σοδειά αφήνοντας πανί με πανί τους κολίγους και μετά να τους στέλνει πότε λίγο σιτάρι, πότε λίγο λάδι και να τους αφήνει να μαζέψουν και μερικές τομάτες και αγγούρια από τα περιβόλια «του» για να μην ψοφήσουν της πείνας.
Και είναι εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας που δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του ότι όλα αυτά γίνονται «κανονικότητα» επειδή υπάρχει ένας τερατώδης μηχανισμός παραπληροφόρησης καταρχάς και κατασκευής βολικών για το σύστημα αφηγήσεων στο επόμενο στάδιο.
Είναι ο μηχανισμός που στην απλή καθημερινή του εκδοχή επιτρέπει στον κάθε Σκέρτσο να διακόπτει κατ’ εξακολούθηση τους συνομιλητές του και οι «συντονιστές» της συζήτησης να κάνουν το παγόνι ή ακόμη χειρότερα να γίνονται στήλη… άλατος και να τον βλέπουν άφωνοι και ανέκφραστοι να εκτοξεύει το ένα ψέμα μετά το άλλο.
Στην πιο σύνθετη βέβαια εκδοχή του ο μηχανισμός του εφαρμοσμένου μητσοτακισμού στα ΜΜΕ συνεδριάζει κάθε πρωί και αποφασίζει ποια δολοφονία χαρακτήρα θα μπει στο πρόγραμμα και ποια ιδέα πρέπει να καεί στο πυρ το εξώτερον.
Με αυτά τα δεδομένα οι συσχετισμοί της 21ης Μαΐου δεν ανατρέπονται εύκολα. Γιατί οι δομές της αποσιώπησης και των fake news, με ευθύνη και της αντιπολίτευσης που τις υποτίμησε, έχουν πλέον και ρίζες και κλαδιά.
Και η αντιμετώπισή τους απαιτεί πολιτικοκοινωνικά δίκτυα που σήμερα είναι είδος εν ανεπαρκεία. Το να στήνεις δίκτυα όμως είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα στην πολιτική. Οπότε ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για την αντιπολίτευση, έστω και με μόνο τρεις εβδομάδες μέχρι την κάλπη.