Τέλος οι επιχορηγήσεις, ζήτω το fundraising

Μέχρι και την έλευση της κρίσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα περισσότερα μουσεία της χώρας –ιδιωτικά και δημόσια– λειτουργούσαν χάρις στις κρατικές επιχορηγήσεις. Οταν όμως έκλεισε η στρόφιγγα της ροής του δημοσίου χρήματος, τότε η ηγεσία τους βρέθηκε σε τρομερή αμηχανία. Οπως τα ψάρια που μεγάλωσαν μέσα σε δεξαμενές ιχθυοκαλλιέργειας και δεν ξέρουν

Βρίσκουν λύσεις οικονομικής επιβίωσης, κάνοντας τα πρώτα τολμηρά ανοίγματα στη χώρα μας και στο εξωτερικό.

πώς να αναζητήσουν την τροφή στον βυθό, έτσι και οι επιτελείς των μουσείων έπρεπε να βρουν λύσεις οικονομικής επιβίωσης σε ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον, με ανύπαρκτη σχεδόν τη χορηγική κουλτούρα στην Ελλάδα.

Κάποια δεν το έβαλαν κάτω και έκαναν τα πρώτα τολμηρά ανοίγματα στη χώρα μας και στο εξωτερικό, βλέποντας ήδη κέρδη από την αλλαγή της στρατηγικής. Πρώ- το, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης άρχισε να διοργανώνει ειδικά γεύματα fundraising εντός κι εκτός συνόρων, με έξυπνη στρατηγική που στόχευε στην ομογένεια και όχι μόνον. Aλλωστε, ως ιδιωτικός φορέας είχε και τα αντανακλαστικά και την ευελιξία να κινηθεί άνετα και γρήγορα. Πριν από λίγο καιρό, μάλιστα, κατάφερε να συγκεντρώσει ένα μεγάλο ποσό με μια σειρά διαλέξεων και ειδικών δράσεων στις ΗΠΑ για τις λαμπρές εκθέσεις που ετοιμάζει το προσεχές χρονικό διάστημα.

Το Μουσείο Μπενάκη δείχνει επίσης να προσαρμόζεται ταχύτατα στα νέα δεδομένα, χωρίς βέβαια να έχει απεξαρτηθεί από τις επιχορηγήσεις. Ομως δημιούργησε ειδικό τμήμα Fundraising και χτίζει υπομονετικά ένα δίκτυο Φίλων στο εξωτερικό (Αμερική, Αυστραλία, Νότιος Αφρική), αλλά και δίκτυο συνεργασίας με μουσεία του εξωτερικού για δανεισμό εκθέσεων από τις μόνιμες συλλογές του. Ανάμεσά τους το Hellenic Museum of Melbourne, με μακροπρόθεσμους και βραχυπρόθεσμους δανεισμούς αντικειμένων. Είναι μια αρχή.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ