Νέα έργα, νέοι καλλιτέχνες

Εξίσου σπουδαίο είναι το γεγονός ότι από αυτό τον θίασο παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ αριστουργήματα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως «Ο πύργος του Κυανοπώγωνα» του Μπέλα Μπάρτοκ, η «Γυναίκα δίχως σκιά» του Ρίχαρντ Στράους και ο «Πύρινος άγγελος» του Σεργκέι Προκόφιεφ. Τελευταία παράσταση πριν πέσει οριστικά η αυλαία ήταν αυτή της πρόσφατης όπερας «Αν Νικόλ» του Μαρκ-Ανθονι Τέρνατζ. Παράλληλα, θέση στο δραματολόγιο βρήκαν εξίσου οι μουσικές κωμωδίες, έργα του Ρίτσαρντ Ρότζερς ή του Αρθουρ Σάλιβαν.

Η Οπερα της Νέας Υόρκης παρουσίαζε αγαπητά έργα σε λιγότερο συμβατικές σκηνοθεσίες, ενώ αντιστάθηκε στο παγκόσμιο σταρ σίστεμ, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται μετέπειτα κορυφαίοι αστέρες, όπως ο Πλάθιντο Ντομίνγκο, ο Χοσέ Καρέρας, η Σίρλεϊ Βερέτ, ο Σάμιουελ Ρέιμι, η Κάθριν Μαλφιτάνο, η Τζουν Αντερσον και η Μπέβερλι Σιλς, η οποία τα χρόνια 1979 έως 1989 υπήρξε επίσης διευθύντρια του οργανισμού. Η πρώτη μαύρη τραγουδίστρια που εμφανίστηκε με τον θίασο ήταν η Καμίλα Ουίλιαμς, η οποία το 1946 ερμήνευσε τον ρόλο της Ιαπωνέζας Μπατερφλάι! Πρώτος Βάκχος σε ιδιαίτερα επιτυχημένη παράσταση

Στη σκηνή παρουσιάστηκαν αγαπητά έργα σε λιγότερο συμβατικές σκηνοθεσίες, ενώ αντιστάθηκε στο παγκόσμιο σταρ σίστεμ.

της «Αριάδνης στη Νάξο», το 1946, υπήρξε ο Ελληνας τενόρος Αργύρης Βάσος.

Το 1966 ο οργανισμός μετακόμισε στην 2.800 θέσεων νέα στέγη του στο Κέντρο Λίνκολν, την οποία εγκαινίασε με την όπερα «Δον Ροδρίγο» του Αργεντινού Αλμπέρτο Χιναστέρα με τον Πλάθιντο Ντομίνγκο στον επώνυμο ρόλο. Το 1984 η Οπερα της Νέας Υόρκης ήταν ο πρώτος λυρικός θίασος στις ΗΠΑ που εισήγαγε υπερτίτλους. Αδοξο τέλος για τέτοια προσφορά.

Σε αυτό το κτίριο στεγαζόταν η Οπερα της Νέας Υόρκης από το 1966, στο Κέντρο Λίνκολν για παραστατικές τέχνες, πλάι στη Μητροπολιτική Οπερα.