«Δύο χωριά», ένα salon τέχνης, με αέρα του 18ου αιώνα, στη Μύκονο
Οσο και αν φαίνεται παράδοξο, η τέχνη ήταν απούσα από τη Μύκονο. Απαραίτητη αποσαφήνιση: δεν εννοούμε τις γκαλερί που διαθέτουν έργα τέχνης σε αλμυρές τιμές και μάλιστα έχουν υψηλό ποσοστό πωλήσεων, αλλά έναν χώρο που να καταθέτει μια καλλιτεχνική πρόταση.
Ο κλήρος για την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου έπεσε σε έναν νέο και τολμηρό άνθρωπο που αγαπά το νησί και είχε από νωρίς καταλάβει την ύπαρξη αυτού του σημαντικού κενού: η Μαρίνα Βρανοπούλου, ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα. Ιδρυσε μια νέα πλατφόρμα στην καρδιά της Μυκόνου, που άνοιξε τις πόρτες της την περασμένη Παρασκευή με το όνομα «Δύο χωριά» (εμπνευσμένο από ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αρχιτέκτονα Αρη Κωνσταντινίδη).
Τριαντάρα, προσφάτως μαμά και με μια εγκυμοσύνη ακόμα σε εξέλιξη, με γνώση του νησιού και των χαρισμάτων του, σκέφτηκε ότι αυτό που θα είχε νόημα θα ήταν να δημιουργηθεί ένα μέρος που θα διέφερε απ’ ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Να πώς το εξηγεί στην «Κ»: «Παραθερίζω από παιδί στη Μύκονο και αυτό που μου έλειπε προσωπικά θα ήταν ένας χώρος που να συσπειρώνει καλλιτέχνες και κοινό. Κάτι σαν salon του 18ου αιώνα, όπου η συνεύρεση των ανθρώπων και η ανταλλαγή απόψεων έχει και τη μεγαλύτερη σημασία απ’ οτιδήποτε άλλο. Τα “Δύο χωριά” -που στα μυκονιάτικα σημαίνει δύο χώροι- θα αποτελέσουν μια νοητή γέφυρα ανάμεσα στη Μύκονο και σε κάποιον άλλο τόπο, καθώς μία από τις προτεραιότητές μας είναι οι συνέργειες με το εξωτερικό και όχι μόνον».
Κάπως έτσι η ιστορικός τέχνης μπήκε σε μια μικρή περιπέτεια με αίσιο τέλος. Βρήκε ένα ημιτελές ακίνητο σε κεντρικό σημείο, το οποίο μεταμορφώθηκε σε έναν κομψό και φιλόξενο χώρο με όμορφη αυλή, ταράτσα με θέα και βέβαια δωμάτια για residencies. «Ο στόχος μου είναι να παραμένει ανοιχτό όλο τον χρόνο και να φιλοξενεί καλλιτέχνες που θέλουν να ζήσουν τη Μύκονο εις βάθος και όχι τουριστικά. Ηδη στην πρώτη ομαδική έκθεση έχουμε έργα 19 Ελλήνων και ξένων. Κάποιοι εξ αυτών αποφάσισαν να ανακαλύψουν μια διαφορετική Μύκονο και να μεταφέρουν στις δημιουργίες τους τη νέα αυτή εικόνα».
Αποδέκτης της πρωτοβουλίας δεν είναι άλλος από ένα συνεχώς ανανεούμενο διεθνές κοινό που μπορεί να αγαπά την πολυτέλεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στερείται γούστου ή μόρφωσης. «Ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που επισκέπτονται το νησί, υπάρχουν πολλοί που πράγματι επιζητούν μια διαφορετική καλλιτεχνική εμπειρία, την οποία ελπίζουμε να τους προσφέρουμε από αυτόν τον χώρο».
Η επόμενη ερώτηση είναι αυτονόητη: Δεν φοβήθηκε να μπει στον κόπο, τα έξοδα και την προσπάθεια, τη στιγμή που η οικονομία της χώρας καταρρέει; «Ιδιαίτερα τώρα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη από πράγματα που θα μας κάνουν να αισθανθούμε ότι στεκόμαστε στα πόδια μας και μπορούμε να δώσουμε στους άλλους τον καλύτερό μας εαυτό. Οπωσδήποτε σκέφτηκα τις δυσκολίες, αλλά δεν με αναχαίτισαν. Ενας από τους λόγους είναι ότι πολλοί συνεργάτες και φίλοι στάθηκαν στο πλευρό μου με όλες τους δυνάμεις και έτσι βρήκα συνοδοιπόρους από τα πρώτα κιόλας βήματα».
Στην πρώτη και πολύ ενδιαφέρουσα ομαδική έκθεση που εγκαινιάστηκε την περασμένη Παρασκευή, είδαμε έργα του Ηλία Καφούρου, της Βρετανίδας Σέλμα Πάρλουρ, της Ολγας Μηλιαρέση, του Παναγιώτη Λουκά και της Μαλβίνας Παναγιωτίδη, δηλαδή φρέσκων δημιουργών κάτω των 40 ετών. Η έκθεση θα ανανεώνεται συνεχώς με έργα και το στήσιμό της θα αλλάζει.
Εν μέσω κρίσης, η κ. Μαρίνα Βρανοπούλου, ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα.