Διχασμένη η ιρανική κοινωνία για την επικείμενη συμφωνία
Ο τρόπος ζωής των Ιρανών έχει αλλάξει, αλλά η αυστηρότητα της νομοθεσίας κάνει τους περισσότερους να μην επιθυμούν ανοικτή πολιτική αντιπαράθεση.
Στη λίγη σκιά, την οποία προσφέρει ο Πύργος της Ελευθερίας της Τεχεράνης, ομάδα περίπου 200 σκληροπυρηνικών Ιρανών κάθονταν στην αποπνικτική ζέστη την Τρίτη, δίπλα σε μεγάφωνα, ακούγοντας πύρινες ομιλίες κατά του «μεγάλου σατανά», δηλαδή των ΗΠΑ.
Ανάμεσα σε συνθήματα, όπως «Θάνατος στην Αμερική!», οι συγκεντρωμένοι άκουσαν με υπομονή τους ομιλητές, οι οποίοι ζητούσαν την επίτευξη «καλής πυρηνικής συμφωνίας», από τις διαπραγματεύσεις στη Βιέννη. Αυτό σημαίνει μία συμφωνία με ελάχιστες -ή ακόμη καλύτερα καμία- παραχώρηση στη Δύση.
Η ατέρμονη συζήτηση γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και η άρση των κυρώσεων εις βάρος της χώρας έχει φέρει στην επιφάνεια τον διχασμό μεταξύ όσων επιδιώκουν να διατη- ρήσουν πάση θυσία τα κεκτημένα της ισλαμικής επανάστασης και όσων επιθυμούν η χώρα να προχωρήσει παρακάτω.
Για την πρώτη ομάδα, η ζωή είναι απλή και ασφαλής. Οι σκληροπυρηνικοί ελέγχουν πολλά ΜΜΕ και διαθέτουν υποστηρικτές στη δικαστική εξουσία, το κοινοβούλιο και τις δυνάμεις ασφαλείας.
Υστερα από πολλές ομιλίες του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, στις οποίες στήριξε τις διαπραγματεύσεις και τους διαπραγματευτές, οι σκληροπυρηνικοί δεν μπορούν πια να αντιταχθούν στις συνομιλίες της Βιέννης. Δικαιούνται, όμως, να επικρίνουν, ενώ πολλοί δεν έχουν πια καμία προσδοκία για θετική κατάληξη της υπόθεσης.
Συλλογή υπογραφών
Οι σκληροπυρηνικοί έχουν συγκεντρώσει περισσότερες από ένα εκατομμύριο υπογραφές σε κείμενο στήριξης των θέσεών τους. Οταν, όμως, το κείμενο κοινοποιήθηκε στο Διαδίκτυο, πολλοί από τους υπογράφοντες περιλαμβάνονταν δύο φορές.
Λίγα μέτρα παραπέρα από τη διαδήλωση, ο 35χρονος Αλί κουνούσε σκεπτικός το κεφάλι, επισημαίνοντας ότι η καθημερινότητα των διαδηλωτών διαφέρει ριζικά από τη δική του.
Ο Αλί, ο οποίος είναι εργάτης σε βιομηχανία, λέει ότι δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις και αναγκάζεται να δουλεύει «διπλοβάρδια». Ερωτηθείς για τις προσδοκίες του, απαντά: «Το μόνο που θέλω είναι μία κανονική ζωή».
Παρότι ο τρόπος ζωής των Ιρανών έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια, με τα διαζύγια να έχουν αυξηθεί, τη γεννητικότητα να μειώνεται, τη χρήση του Ιντερνετ να εκτοξεύεται και τις διακοπές στην Τουρκία ή το Ντουμπάι να γίνονται προσβάσιμες, η αυστηρότητα της νομοθεσίας κάνει τους περισσότερους να μην επιθυμούν την ανοικτή πολιτική αντιπαράθεση.
Αντιπαράθεση στα ΜΜΕ
Στα μέσα ενημέρωσης, η συζήτηση για το πυρηνικό πρόγραμμα είναι προσεκτική και πολύ περιορισμένη, με τους υποστηρικτές μιας συμφωνίας να είναι προσεκτικότεροι από ό,τι οι πολέμιοί της. Την Τρίτη, η εφημερίδα των σκληροπυρηνικών «Kayhan», επέλεγε τη σκληρή γραμμή: Ουδεμία συμφωνία δεν πρόκειται να υπογραφεί, έγραφε ο διευθυντής, Χουσεΐν Σαριατμαντί: «Οπως έγινε κάθε φορά τα τελευταία 12 χρόνια διαπραγματεύσεων, η συμφωνία δεν θα υπογραφεί, με τις συνομιλίες να ναυαγούν στην τελική τους φάση». Η εφημερίδα των μεταρρυθμιστών «Shargh», από τη μεριά της, έγραφε ότι αν δεν υπάρξει υπογεγραμμένη συμφωνία, οι δύο πλευρές θα φθάσουν σε «σταδιακή» συνεννόηση, χωρισμένη σε χρονική περίοδο 4 με 6 μηνών. Η περιορισμένη αυτή συζήτηση κάνει πολλούς στην Τεχεράνη να δηλώνουν αποκομμένοι από το ζήτημα των πυρηνικών, αλλά και από τις ίδιες τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα τους.