Ο σύγχρονος πατριωτισμός
Δεν θα έγραφα αυτό το κείμενο αν δεν υπήρχαν περιστατικά στη Βουλή που με «φόρτισαν». Συγκεκριμένα άκουσα την κ. Φωτίου (ΣΥΡΙΖΑ), τον κ. Παναγιώταρο (Χ.Α.) και τον κ. Νικολόπουλο (ΑΝΕΛ) να κάνουν κηρύγματα πατριωτισμού κοιτώντας με μένος προς το μέρος μου, στα έδρανα του Ποταμιού. Κούνησαν το δάχτυλο για πατριωτισμό σε έναν άνθρωπο που έχει σηκώσει τη σημαία (μαζί βέβαια με τους αγαπημένους μου συμπαίκτες) από την Αυστραλία ώς τις ΗΠΑ και τον Καναδά, που ηγήθηκε μιας ομάδας που έκανε περήφανους χιλιάδες συμπατριώτες μας εντός κι εκτός Ελλάδας. Που για 20 χρόνια δεν έζησε καλοκαίρια για να εκπροσωπεί την Ελλάδα στις διεθνείς διοργανώσεις. Μου άρεσε, δεν το έκανα με το ζόρι, δεν είμαι κανένας ήρωας ούτε κανένας υπερπατριώτης, αλλά μαθήματα πατριωτισμού δεν δέχομαι. Τελεία και παύλα.
Βλέπω, λοιπόν, ότι μερικοί παίζουν σε επικίνδυνα ταμπλό, χωρίζοντας τους Ελληνες σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Θα ήθελα να πω στις κυρίες και στους κυρίους αυτούς ότι ο σύγχρονος πατριωτισμός δεν είναι να περιχαρακώνεσαι στη χώρα σου ανεμίζοντας μια σημαία. Ο σύγχρονος πατριωτισμός δεν εγκλωβίζεται μέσα στα σύνορά σου. Ο σύγχρονος πατριωτισμός είναι να συμμετέχεις στο διεθνές περιβάλλον και να μεταφέρεις το μήνυμα και τις αξίες της χώρας σου. Ο σύγχρονος πατριωτισμός είναι να προστατεύεις τη χώρα σου από τις παθογένειές της. Ο σύγχρονος πατριωτισμός είναι να τα βάζεις με τους λαϊκιστές, που λένε στον λαό αυτά που θέλει να ακούσει και όχι αυτά που πρέπει να κάνει. Ο σύγχρονος πατριωτισμός είναι να υπερασπίζεσαι την αξιοκρατία και τα δικαιώματα παντού και να τα βάζεις με την πελατοκρατία και τον παρασιτισμό που μας έχει φέρει σε αυτό το χάλι. Να προσπαθείς να εξασφαλίσεις στις νέες γενιές μια καλύτερη χώρα που θα πάψει να είναι χώρα «αστερίσκος». Ο σύγχρονος πατριωτισμός είναι να επιλέγεις συμμαχίες, που δεν έχουν, όμως, μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Πιστεύω ότι αυτή η συμμαχία για μας είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Μια Ε.Ε. που αλλάζει και περνάει σιγά σιγά από την προτεσταντική λιτότητα σε αλλαγή μείγματος πολιτικών. Αν θέλουμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε το πλοίο της Ευρώπης να αλλάξει πορεία, πρέπει να είμαστε πάνω σε αυτό και όχι να έχουμε πηδήξει στη θάλασσα.
Οι υπερασπιστές του «Οχι» λένε ότι στο επερχόμενο δημοψήφισμα είναι η επιλογή της αξιοπρέπειας. Μιας επιθανάτιας, όμως, αξιοπρέπειας. Το «Ναι», αντίθετα, είναι η επιλογή της βιώσιμης αξιοπρέπειας. Το «Οχι», όπως όλα δείχνουν, θα διακόψει τις διαπραγματεύσεις. Τα νερά δεν είναι αχαρτογράφητα, αλλά έχουν χαρτογραφηθεί πλήρως και είναι χρεοκοπία, δραχμή και «κούρεμα» καταθέσεων για να πω μόνο τα οικονομικά, δεν θέλω να σκέφτομαι τα άλλα. Το «Ναι» μας δίνει μια ευκαιρία να συνεννοηθούμε επιτέλους μεταξύ μας και να κάνουμε αυτά που χρειάζονται για να γυρίσουμε σελίδα και να αρχίσει να ανασαίνει η χώρα. Ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος και γι’ αυτό κανένας δεν περισσεύει σε μια τέτοια αποστολή.