Μια γενιά χορογραφεί το μέλλον της
Ηέμπνευση υπάρχει, αλλά πρέπει να σε βρει ενώ δουλεύεις», έλεγε ο Πάμπλο Πικάσο. Να δουλεύεις με πίστη, πειθαρχία, πάθος, μεράκι. Περίπου 30 φοιτητές της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, προ ημερών, έδειξαν τη δουλειά τους σε ένα κοινό που 11 χρόνια τώρα ανελλιπώς δίνει το «παρών» στις παραστάσεις της Σχολής, ενισχύοντας με την παρουσία του το έργο της. Πίσω από καθένα από αυτά τα παιδιά κρύβεται μια «αλλόκοτη» ιστορία και... λόξα, που το οδήγησε να κάνει χορό εν μέσω οξύτατης κρίσης. Μία ιστορία όπως εκείνη του σπουδαστή που, ανακαλώντας στη μνήμη του τον πατέρα του ξυλουργό, έκανε μία εντυπωσιακή χορογραφία, με τίτλο «Woodman». Ή εκείνη η σπίθα δημιουργίας που οδήγησε στη φίνα σύνθεση από χορογραφίες των σπουδαστών που αποδεικνύουν ότι έχουν μάθει να αντιμετω- πίζουν τη δημιουργική διαδικασία με τα μάτια της φαντασίας αλλά και με τη λογική της σύνθεσης.
Τα παιδιά της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, με την παράστασή τους στο μικρό θέατρο της οδού Ομήρου (όπου η έδρα της Σχολής), θύμισαν στο κοινό ότι στη χώρα μας οι αστικές αξίες μπορούν να απελευθερώσουν δυνάμεις αληθινά δημιουργικές και να διαμορφώσουν το απαραίτητο πλαίσιο ώστε να αναδειχθεί μια γενιά που πειθαρχεί, που μπορεί να πειθαρχεί για να κάνει πράξη τα όνειρά της. Ας μην ξεχνάμε ότι «Η έμπνευση υπάρχει, αλλά πρέπει να σε βρει ενώ δουλεύεις».
Απαιτείται καλλιέργεια του «είναι», πίστη στη ζωή, πίστη στους ανθρώπους αλλά και ρεαλισμός για να δεις τα όνειρά σου να γίνονται πράξη.
Ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι ο κανόνας. Τα παιδιά της Κρατικής Σχολής Χορού διεκδίκησαν και κέρδισαν μία από τις ελάχιστες θέσεις σε ένα σχολείο αριστείας. Οπως και οι κατ’ έτος, τελικά ελάχιστοι από το πλήθος των υποψηφίων, εισακτέοι της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, των Κρατικών Ωδείων.
Αντίθετα, η αστική τάξη τις τελευταίες δεκαετίες βούλιαξε στη δανεική ευημερία και ανέχτηκε τη μορφωτική αποχαύνωση των μαθητών από το δημοτικό έως και τα ΑΕΙ, από τη στιγμή που όλοι είχαν τύχη σε ένα μαζικό πανεπιστήμιο. Ακόμη και εάν δεν περνούσε κάποιος στη σχολή των ονείρων του, όλο και κάποιο πτυχίο θα έπαιρνε με το δημοκρατικό 5, όλο και κάποια δημοσιοϋπαλληλική θεσούλα θα έβρισκε.
Βέβαια, η αστική τάξη σήμερα ξυπνά και κατεβαίνει πλέον στο Σύνταγμα μέσα στη βροχή για να διαδηλώσει υπέρ της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή, η αστική τάξη της χώρας θρηνεί διαπιστώνοντας ότι η γενιά των καταλήψεων, που εκείνη εξέθρεψε με το δημοκρατικό 5, πήρε το γαϊτανάκι από τη γενιά του Πολυτεχνείου κλείνοντας τον μεταπολιτευτικό κύκλο με μία χρεοκοπία. Χρεοκοπία οικονομική και αξιακή, που ανέδειξε το κίβδηλο στην εξουσία. Βέβαια, για να κλείσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης, χρειαζόταν και κάτι ακόμη να διαπιστώσει η αστική τάξη της χώρας - τόσο ενοχική απέναντι στην αριστερή ιδεολογία. Πως το... Κιβώτιο της Αριστεράς ήταν γεμάτο απλώς με ιδεοληψίες, μετριότητα, αποτυχία.