Πανεπιστημιακοί υπέρ του «Ναι»
Κείμενο-παρέμβαση υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής υπογράφουν 50 πανεπιστημιακοί καθηγητές διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών.
«Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πυρήνα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος είναι το μεγαλύτερο ιστορικό κεκτημένο των τελευταίων δεκαετιών», αρχίζει το κείμενο. Και συνεχίζει σε άλλο σημείο: «Μεταπολιτευτικά, η ευρωπαϊκή στρατηγική της Ελλάδας στόχευε στην εξασφάλιση ενός μέλλοντος χωρίς δικτατορίες, εμφύλιες διαμάχες και εθνικές περιπέτειες, πολιτικές και οικονομικές. Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ενωση –παρά τις εμμονές συγκεκριμένων κρατών που επέτρεψαν την πλάστιγγα να γείρει υπερβολικά προς την κατεύθυνση της λιτότητας– βρίσκεται σε αναζήτηση νέων ισορροπιών. Στην προσπάθεια αυτή, το μέγιστο ζητούμενο είναι η Ελλάδα να μπορέσει να συμμετάσχει ενεργά και εποικοδομητικά στον πυρήνα της διαδικασίας, όχι να υποστεί την ήττα της εξόδου. Εξοδος από την Ευρωζώνη ανοίγει θεσμικά και πολιτικά τον δρόμο προς την έξοδο και από την Ευρωπαϊκή Eνωση. Κι αυτό σε μια κρίσιμη χρονική συγκυρία που αναδιαμορφώνει τόσο την Ευρώπη όσο και τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, περιοχές στις οποίες μόνο η σταθερότητα των ευρωπαϊκών και ατλαντικών δομών μπορεί να εγγυηθεί ειρήνη και ευημερία. Επιπλέον, η έξοδος από την Ευρωζώνη θα προκαλούσε άμεση και οξύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση. Θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, μαζική φτωχοποίηση. Το δε πλήγμα στο διεθνές κύρος και την αξιοπιστία της χώρας θα ήταν ανυπολόγιστο. Με γνώση και με αίσθημα ευθύνης τασσόμαστε υπέρ της επιλογής του ΝΑΙ στην Ευρώπη, αποτρέποντας την εθνική ήττα της εξόδου από το ευρώ και ανοίγοντας ξανά τον δρόμο σε περαιτέρω διαπραγμάτευση. Η Ελλάδα της ευθύνης, του μόχθου, της δημιουργίας και της εξωστρέφειας, η Ελλάδα που θέλει και μπορεί να κερδίσει το στοίχημα της εθνικής ανασυγκρότησης και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας δεν μπορεί παρά να υποστηρίξει τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Αλλιώς θα καταλήξουμε όλοι μας έκπληκτοι στο καβαφικό:
Πενήντα καθηγητές διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών δηλώνουν ότι το μέγιστο ζητούμενο είναι η χώρα να μην υποστεί την ήττα της εξόδου.
«Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω».