Γιατί ατόνησε η συνοχή της Ε.Ε.
Κύριε διευθυντά
Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διέτρεχε και περιόδευε τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να γίνουμε το δέκατο μέλος της τότε ΕΟΚ, ο υποφαινόμενος ήταν ο νεότερος υποψήφιος βουλευτής στην ελληνική επικράτεια και έχει το προνόμιο ότι έζησε από πάρα πολύ κοντά όλη τη διαδικασία της ένταξης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, με την ιδιότητα της συμμετοχής του ως υποψήφιου ευρωβουλευτή στις πρώτες ευρωεκλογές.
Ο Καραμανλής, με τη δική του ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αγχίνοια και διαίσθηση, αλλά και με ένα «άτυπο δημοψήφισμα» που δημοσιευόταν τότε στον Τύπο, υπό μορφή δημοσκόπησης, με το ερώτημα «ΕΟΚ, Καλή Ιδέα – Κακή Ιδέα», γνώριζε πολύ καλά ότι οι Ελληνες, κατά ποσοστό περίπου 70%, ήταν κατά της ένταξης.
Και μονολότι, κατά το ισχύον τότε Σύνταγμα, ήταν οιονεί υποχρεωτική η διενέργεια δημοψηφίσματος, η προκήρυξη του οποίου ανήκε στην αποκλειστική δικαιοδοσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας αείμνηστου Κωνσταντίνου Τσάτσου, εντούτοις το δημοψήφισμα πολύ σωστά δεν έγινε διότι, σε περίπτωση διεξαγωγής του, οι Ελληνες, από δική τους υπαιτιότητα, θα επέλεγαν για μία ακόμη φορά το ολοκαύτωμά τους, αφού θα έχαναν όλα τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη που θα προσπορίζονταν από την ένταξη.
Η τότε ΕΟΚ ήταν ένα κλειστό κλαμπ προνομιούχων και οικονομικά προηγμένων κρατών, με εξαιρετικά δεμένη και σφιχτή συνοχή, κατά το πρότυπο περίπου των ΗΠΑ, με αντικειμενική πρόθεση και στόχο την ενοποίηση και εξομοίωση νομοθεσίας, δικαιωμάτων, μισθών και συντάξεων και το σπουδαιότερο, που άρχισε τότε σταδιακά να πραγματοποιείται, να διαθέτει Κεντρικό Προϋπολογισμό ο οποίος θα εκάλυπτε τα τυχόν ελλείμματα του κάθε κράτους-μέλους.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εξαιρετικά επίκαιρη διάταξη που ίσχυε ως
εθιμικό δίκαιο και τώρα προφανώς έχει ατονήσει, ότι εάν κάποιο κοινοτικό μέτρο, οδηγία, κανονισμός κ.λπ. υπήρχε η πιθανότητα να προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις, θα έπρεπε υποχρεωτικά να ανασταλεί η εφαρμογή του, για να ενημερωθεί επαρκώς η κοινή γνώμη περί της αναγκαιότητας ή μη της εφαρμογής του, προκειμένου να επέλθει ο συγκερασμός των απόψεων και η κατανίκηση των διχογνωμιών.
Σήμερα διαπιστώνουμε ότι τείνει να εκλείψει αυτή η επιβεβλημένη συνοχή, με κραυγαλέο το θλιβερό φαινόμενο, όλοι σχεδόν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μη γνωρίζουν ούτε το ονοματεπώνυμο του προέδρου της, δηλαδή του προέδρου του δικού τους κράτους, ενώ γνωρίζουν τα ονοματεπώνυμα του προέδρου των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Συρίας κ.λπ., ακόμη δε και αυτής της... Τουρκίας.
Η τελευταία τραγική περιπέτεια της πατρίδας μας, για την οποία εμείς δεν ευθυνόμαστε εξ ολοκλήρου, πρέπει να μας κινητοποιήσει όλους, ανεξάρτητα από κομματική και ιδεολογική τοποθέτηση, προκειμένου να τεθούν και πάλι τα κοινοτικά πράγματα στην ορθή βάση τους, δηλαδή να επανέλθουν στην αφετηρία από την οποία ξεκίνησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
ΗΛΙΑΣ Κ. ΚΥΠΡΑΙΟΣ Πολιτευτής Δωδεκανήσου