«Αυτό δεν είναι ένα καλοκαίρι»
Πήμασταν όταν ξεκίνησε αυτό το καλοκαίρι. Σχεδιάζαμε τις διακοπές μας, επιλέγαμε προορισμό και βιβλία, κάναμε όνειρα. Τα βράδια στα μπαρ γελούσαμε λίγο με το ντύσιμο του Γιάνη Βαρουφάκη, σχολιάζαμε τις παλαβομάρες της Ζωής Κωνσταντοπούλου και περιμέναμε την οριστικοποίηση της συμφωνίας.
Μέχρι που μια Παρασκευή βράδυ ήρθε το σοκ του δημοψηφίσματος και η θρυλική πλέον ρήση «αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες». Η σύγχυση για τον τρόπο που πρέπει να οργανωθεί η ζωή μετά τα capital controls. Πώς πληρώνει κανείς λογαριασμούς; Πώς διαχειρίζεται τα χρήματά του; Πρέπει να τα ξοδέψει ή να τα κρατήσει για πιο δύσκολες ώρες; Οι Κύπριοι τι έκαναν που έχουν παρόμοια εμπειρία;
Ακολούθησε ο διχασμός των συγκεντρώσεων του ΟΧΙ και του ΝΑΙ, οι ουρές έξω από τα ΑΤΜ, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα για την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας. Τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν στην Ε.Ε. ή στα Βαλκάνια; Τα επεισόδια, η απογοήτευση και οι χαμένες προσδοκίες. Ο έρπης και οι κρίσεις πανικού. Οι απόκοσμες αποκαλύψεις για το σχέδιο Β, η συνειδητοποίηση ότι βρεθήκαμε πολύ κοντά στην έξοδο, η αγωνία αν η καταστροφική πορεία είναι αναστρέψιμη.
Σταδιακά αποκαταστάθηκε -μερικώς- η ομαλότητα. Η Αθήνα είναι όμως γεμάτη. Κανείς δεν θέλει να φύγει, ελάχιστοι άλλωστε έχουν τα λεφτά να το κάνουν. Tα μπάνια του λαού δεν είναι πια ταμπού - κάνει και ρίμα άλλωστε. Δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει συμφωνία, δεν ξέρουμε αν θα γίνουν εκλογές τον Σεπτέμβριο. Το κυβερνών κόμμα σπαράσσεται από τη διχόνοια, εναλλακτική δεν υπάρχει γιατί η αντιπολίτευση τελεί σε αποσύνθεση. Ο κόσμος μοιάζει εξουθενωμένος και ο επερχόμενος χειμώνας προμηνύεται ο χειρότερος από την έναρξη της κρίσης. Επιδείνωση του οικονομικού κλίματος, νέες απολύσεις, συνέχιση λιτότητας, όξυνση των φαινομένων φοροδιαφυγής, καμία διέξοδος. Η δημόσια υγεία σε πλήρη κατάρρευση, η παιδεία το ίδιο, μαζικό κύμα φυγής νέων παιδιών, η Ελλάδα στεγνώνει από φρέσκα, καινοτόμα μυαλά. Μένουν πίσω οι κουρασμένοι, κυνικοί μεσήλικες, οι ηλικιωμένοι και οι νέοι που δεν έχουν άλλες ευκαιρίες και γι’ αυτό είναι θυμωμένοι.
Αν ζωγράφιζε την Ελλάδα αυτές τις μέρες ο Βέλγος ζωγράφος Ρενέ Μαγκρίτ, θα φιλοτεχνούσε ένα ηλιόλουστο καλοκαιρινό τοπίο και από πάνω θα έγραφε «Αυτό δεν είναι ένα καλοκαίρι».