Μπάντες την εποχή της κρίσης
Η κρίση πολλαπλασίασε όλα αυτά τα μικρά μουσικά σχήματα, τα γκρουπ όπως λέγαμε παλιά, μπάντες όπως τους αρέσει τώρα να αποκαλούνται. Μουσικοί και τραγουδιστές, παιδιά ταλαντούχα και καλοσπουδασμένα που παίζουν πολλά μουσικά όργανα, τραγουδούν, κάνουν ενορχηστρώσεις, διασκευάζουν παλιά τραγούδια, κάποιοι τα καταφέρνουν και στο γράψιμο.
Οι περισσότεροι σκηνοθετούν τους εαυτούς τους, γυρίζουν και τα βιντεάκια των τραγουδιών τους και τα ανεβάζουν στο YouTube, μαζί με κάποιες σκηνές από τα λάιβ που κάνουν. Είναι ο τρόπος τους να διαφημιστούν, να δείξουν τη δουλειά τους, πώς μπορούν να σταθούν στη σκηνή, σε ένα χώρο που δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως, που δεν μπορούν να δισκογραφήσουν παρά μόνο να σκορπίζουν τα τραγούδια τους στο Διαδίκτυο.
Η παραδοσιακή δισκογραφία δεν υπάρχει να τους υποστηρίξει, αλλά έτσι κι αλλιώς είναι χρόνια τώρα που έχασε τους εμπνευσμένους παραγωγούς της, αυτούς που μπορούσαν να ρισκάρουν σε νέα ταλέντα, τουλάχιστον να τους δώσουν μια ευκαιρία.
Ομως, κάποιοι αετονύχηδες του παλιού συστήματος ξέρουν τον τρόπο να επιβιώνουν εις βάρος των νεότερων, να εκμεταλλεύονται την ασχετοσύνη τους ζητώντας τους ακόμη και το 40% από κάθε εμφάνιση που κλείνουν.
Τεράστιο ποσοστό, αν αναλογιστεί κανείς ότι το τρέξιμο και το κλείσιμο κάθε συμφωνίας αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, πηγαίνοντας κάθε μέρα σε άλλο τόπο και χώρο, εκτός και εντός Αθηνών, και κυρίως παζαρεύοντας οι ίδιοι με κάθε ιδιοκτήτη κλαμπ ή χώρου. Και επειδή δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί το σύστημα, γίνονται συχνά θύματα και από τους ίδιους τους μαγαζάτορες, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις αρνούνται να τους πληρώσουν γιατί δεν έφεραν το δικό τους κοινό στο μαγαζί το βράδυ της συναυλίας.
«Δικό σου κοινό» στη γλώσσα τους σημαίνει 30 με 40 άτομα που θα κάνουν κατανάλωση στο μπαρ. Αλλά πόσους άνετους φίλους ή συγγενείς μπορούν να εξασφαλίσουν κάθε φορά; Κι αν το πετύχουν στην Αθήνα, στην επαρχία τα πράγματα δεν είναι ίδια.
Οσο για τις αμοιβές ενός λάιβ, μπορεί να μοιραστούν 300 ευρώ έξι άτομα μαζί με τους τεχνικούς και το κόστος για τα μηχανήματα. Ετσι, μπάντες διαλύονται και φτιάχνονται καινούργιες με όλο και λιγότερα άτομα, με πιο βολικό πια συνδυασμό δύο με τρεις μουσικούς.
«Οσο λιγότεροι είστε, τόσο πιο βολικά» είναι η απάντηση που παίρνουν. Κάποια άλλα βράδια, πληρώνουν οι ίδιοι το πάθος τους να εκφραστούν. Εκμετάλλευση των καιρών...
Η παραδοσιακή δισκογραφία δεν υπάρχει να τους υποστηρίξει, αλλά, έτσι κι αλλιώς, είναι χρόνια τώρα που έχασε τους εμπνευσμένους παραγωγούς της.