Επιχείρηση «Μπρεστ-Λιτόφσκ» με στόχο τους αντιφρονούντες
Στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να τους πείσουν να υποχωρήσουν και μετά να συγκρουστούν με τα «εγχώρια συμφέροντα» ή τους «εχθρούς του λαού»
Το Μπρεστ είναι μια πόλη στη σημερινή δυτική Λευκορωσία, στα σύνορα με την Πολωνία. Η χιλιετής ιστορία της έχει σημασία για τους επαγγελματίες του είδους. Ωστόσο εκείνο το επεισόδιο για το οποίο η πόλη έμεινε γνωστή στην ιστορία είναι η Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, η οποία υπογράφηκε στις αρχές του 1918 ανάμεσα στην αυτοκρατορική Γερμανία και στην κυβέρνηση των Μπολσεβίκων, που μόλις είχε ανατρέψει τον τσάρο αλλά και το καθεστώς στη Ρωσία. Η συνθήκη που υπέγραψαν οι Μπολσεβίκοι περιείχε σκληρότατους όρους, καθώς ουσιαστικά η Ρωσία αναγκαζόταν να εγκαταλείψει όλες τις ευρωπαϊκές κτήσεις της στα δυτικά υπέρ της αυτοκρατορικής Γερμανίας και σημαντική μερίδα των καυκασιανών της εδαφών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παρά το γεγονός ότι η λεόντειος συνθήκη κρίθηκε αρχικά βαρύτατη, αποδείχθηκε αργότερα πολύ- τιμη, καθώς επέτρεψε στους Μπολσεβίκους του Λένιν να στραφούν στο εσωτερικό μέτωπο, να κερδίσουν τους «Λευκούς» και τους συμμάχους τους σε έναν σκληρό τριετή εμφύλιο πόλεμο, και να εδραιώσουν το σοβιετικό καθεστώς που μετεξελίχθηκε στην ΕΣΣΔ.
Το συγκεκριμένο ιστορικό επεισόδιο, επιγραμματικά το «Μπρεστ-Λιτόφσκ», είναι θέμα συζήτησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δύο μήνες. Οχι ως ιστορική συζήτηση μεταξύ τυρού και αχλαδιού, αλλά ως πολιτικό επιχείρημα προκειμένου να πεισθούν οι «αντιφρονούντες» ότι πρέπει να ψηφίσουν τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους ως μέρος μιας προσωρινής, τακτικής υποχώρησης, η οποία εν συνεχεία θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρώσει την προσοχή του στο εσωτερικό, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του και να συγκρουστεί με τα «εγχώρια συμφέροντα» ή τους «εχθρούς του λαού», όπως περιέγραφαν τους αντιπάλους του ο Λένιν και οι σύντροφοί του.
Η νέα συμφωνία «είναι το ΜπρεστΛιτόφσκ του Τσίπρα», είπε πρόσφατα ο κ. Μ. Μπαλαούρας, εκ των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που στήριξαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν ήταν ο πρώτος. Η «επιχείρηση Μπρεστ-Λι- τόφσκ» είχε αρχίσει να εξελίσσεται ήδη από τα μέσα Μαΐου, όταν διαφαινόταν ότι υφίσταται η πιθανότητα για συμφωνία με τους εταίρους, πολύ πριν ο πρωθυπουργός καταφύγει στη λύση του δημοψηφίσματος και τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που επέφερε η ανακοίνωσή του και πολύ περισσότερο το αποτέλεσμά του. Πριν από αυτή την εξέλιξη, την τότε επιχειρούμενη συμφωνία παρομοίαζε με το «Μπρεστ-Λιτόφσκ» και ο κ. Ν. Φίλης, εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει δαπανήσει ώρες φιλοσοφικής και ιστορικής συζήτησης με βουλευτές του κόμματος για να υπερασπιστεί την πρωθυπουργική επιχειρηματολογία.
Ωστόσο, η «ζύμωση» στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάλλον περιορισμένη, σε σύγκριση με όσα συνέβαιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μεγάρου Μαξίμου. Οταν ο Τόνι Μπάρμπερ των Financial Times έγραφε από το Λονδίνο ότι «ο Αλέξης Τσίπρας πλησιάζει στο Μπρεστ-Λιτόφσκ του» (Alexis Tsipras is approaching his Brest-Litovsk moment), δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός αλλά και οι στενότεροι εκ των συνεργατών του χρησιμοποιούσαν αυτή την ιστορική αναλογία προκειμένου να πείσουν τον κ. Π. Λαφαζάνη, ο οποίος ελέγχει το 30% του κόμματος, να μην προχωρήσει στην ποικιλοτρόπως προαναγγελθείσα ανταρσία του. Ο κ. Λαφαζάνης ήταν άλλωστε ο μόνος υπουργός που, με εξαίρεση τον κ. Ν. Παππά, ο οποίος εδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου, διέσχισε πριν από την οριστική διάρρηξη των σχέσεών του με το Μαξίμου τις πόρτες του πρωθυπουργικού γραφείου.
Ο κ. Παππάς, ο κ. Αλ. Φλαμπουράρης και οι λοιποί επιτελείς του Μαξίμου προσπάθησαν πάμπολλες φορές να συνεννοηθούν με τον κ. Λαφαζάνη αλλά και με τους κοινοβουλευτικούς «δορυφόρους» του. Ορισμένες πηγές επισημαίνουν ότι ο κ. Τσίπρας κινείται ακόμη στη γραμμή «Μπρεστ-Λιτόφσκ», καθώς τονίζει, είτε ευθέως, είτε διά των περιβόητων non paper του Μαξίμου, ότι θα εφαρμόσει μεν λιτότητα, θα συγκρουστεί δε στο εσωτερικό με τα κατεστημένα συμφέροντα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα και πολύ σύντομα θα φανεί εάν θα βοηθήσει τον πρωθυπουργό να θέσει υπό έλεγχο το απείθαρχο κόμμα του.
Ο κ. Λαφαζάνης, η άποψη του Μαξίμου, τα nonpaper και η ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα.