Ενα καταστροφικό για την παιδεία και τη χώρα «όραμα»

Ηειλικρίνεια της κυβερνητικής μεταστροφής προς τον ορθολογισμό και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας δοκιμάζεται για μία ακόμη φορά στον χώρο της εκπαίδευσης. Εκεί δηλαδή όπου τα περιθώρια εφαρμογής μιας εναλλακτικής πολιτικής είναι πιο ελαστικά και αποκαλύπτονται καθαρά οι προθέσεις της κυβέρνησης, επιγραμματικά διατυπωμένες με τη φράση «τα μνημονιακά μέτρα τα ψηφίζουμε με την αντιπολίτευση και τα δικά μας με τον Λαφαζάνη». Η νέα στρατηγική Τσίπρα εκτός από προδήλως ανέντιμη θα καταρρεύσει στην πράξη, όχι τόσο γιατί αναιρεί τη δέσμευση του πρωθυπουργού για συνεννόηση με τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης σε ζητήματα ευρύτερα από τα δημοσιονομικά, αλλά κυρίως γιατί έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές της συμφωνίας που ο ίδιος συνομολόγησε με τους εταίρους μας.

Στα ζητήματα παιδείας, όμως, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, η ανάγκη ευρύτερης συναίνεσης είναι απαραίτητη, διότι από την επιτυχία των εκπαιδευτικών συστημάτων εξαρτάται η ποιότητα και ποσότητα αν- θρωπίνου κεφαλαίου που θα διαθέτουν οι μελλοντικές γενεές.

Εάν λοιπόν επιχειρήσουμε μια απλή αντιπαραβολή των όρων της συμφωνίας του Αλ. Τσίπρα με όσα νομοθέτησε ή επιχειρεί να νομοθετήσει ο Αρ. Μπαλτάς, θα ανακαλύψουμε σοβαρές αντιθέσεις. Ειδικότερα:

1. Ενώ η συμφωνία της 13ης Ιουλίου προβλέπει «αποπολιτικοποίηση της ελληνικής διοίκησης» (σελίδα 4 του κειμένου της συμφωνίας στα ελληνικά) ο παρασκευαζόμενος νόμος του υπουργείου Παιδείας επαναφέρει τα κόμματα, μέσω των φοιτητικών παρατάξεων, στην ανάδειξη των πρυτανικών αρχών. Μάλιστα και ο πρόσφατα ψηφισμένος «νόμος Μπαλτά» (4327/14.5.2015) εισήγαγε τον κομματισμό στη διοίκηση της εκπαίδευσης, επιβάλλοντας την ψήφιση ακόμα και των διευθυντών των σχολικών μονάδων από τους εκπαιδευτικούς.

2. Ενώ σε άλλο σημείο της πρόσφατης συμφωνίας αναφέρεται ότι η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται για «τον εκσυγχρονισμό και την ενίσχυση σε σημαντικό βαθμό της ελληνικής διοίκησης», με σημαντικό μοχλό τη διαρκή αξιολόγηση των στελεχών της, την ίδια στιγμή ο «νόμος Μπαλτά» καταργεί πλήρως την προσωπική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

3. Ενώ η συμφωνία που υπογράφει ο Αλ. Τσίπρας προβλέπει καταρχήν απελευθέρωση μιας σειράς αγορών, την ίδια στιγμή ο «νόμος Μπαλτά» διαμορφώνει ένα ασφυκτικό και γραφειοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που θα οδηγήσει αναπόφευκτα αν όχι σε κλείσιμο πολλά φροντιστήρια ή ιδιωτικά σχολεία οπωσδήποτε σε αύξηση της ανεργίας με την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας.

4. Τελευταίο κρούσμα του κατεδαφιστικού έργου του Αρ. Μπαλτά –υπό τις ευλογίες του Αλ. Τσίπρα– αποτελεί η απόφασή του να μεταφέρει τα ήδη προϋπολογισμένα κονδύλια για την αγορά φορητών εργαστηρίων και διαδραστικών πινάκων που προορίζονταν για την ψηφιακή αναβάθμιση των σχολείων της χώρας, προκειμένου να εξασφαλίσει πόρους για την πρόσληψη αναπληρωτών καθηγητών ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς.

Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω αγορά εντάσσεται στο πλαίσιο της ευρύτερης στρατηγικής του «Ψηφιακού Σχολείου» που ξεκίνησε επί υπουργίας Διαμαντοπούλου το 2010.

Είναι γνωστή η εκπεφρασμένη δημοσίως απέχθεια του υπουργού... Παιδείας για τις εφαρμογές της τεχνολογικής προόδου στην εκπαίδευση, αλλά εδώ πλέον έχουμε μια ενέργεια που οδηγεί σε μεγαλύτερη ακόμη απόκλιση το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα από την Ευρώπη καθώς:

α) Ολες οι χώρες της Ε.Ε. επενδύουν σήμερα δυναμικά στο πεδίο των ψηφιακών τεχνολογιών στην εκπαίδευση.

β) Η ψηφιακή ικανότητα αναγνωρίζεται ήδη από το 2006 ως μία εκ των οκτώ βασικών ικανοτήτων που πρέπει να καλλιεργεί κάθε εκπαιδευτικό σύστημα.

Ταυτοχρόνως πρόκειται για απόφαση που καταδεικνύει την πλήρη προχειρότητα που επικρατεί στο υπουργείο... Απαιδείας. Συγκεκριμένα, ως επίσημος λόγος του ανασχεδιασμού των κονδυλίων προβάλλεται ότι «δεν ήταν δυνατόν να τηρηθούν όλες οι προθεσμίες έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015 για την απορρόφηση των κονδυλίων». Ποιος όμως ευθύνεται γι’ αυτό εάν όχι ο ίδιος ο Αρ. Μπαλτάς, που εδώ και έξι μήνες διοικεί με πομφόλυγες και ιδεοληψίες το κρισιμότερο για το μέλλον της κοινωνίας υπουργείο;

Επιπλέον, είναι ενδεικτικό της προχειρότητας το γεγονός ότι ενώ το πρόβλημα των ελλείψεων διδακτικού προσωπικού είναι γνωστό, η κυβέρνηση Τσίπρα και ο Αρ. Μπαλτάς όχι μόνο άφησαν να χαθεί πολύτιμος χρόνος, αλλά προχώρησαν το προηγούμενο διάστημα σε ενέργειες που επιδείνωσαν το πρόβλημα. Τέτοιες τραγικές ενέργειες είναι –ενδεικτικά και μόνο– η ματαίωση των συγχωνεύσεων σχολείων που είχαν αποφασιστεί, καθώς και το θηριώδες ρουσφέτι της επαναπρόσληψης των κατά κανόνα προσκείμενων προς ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκπαιδευτικών με ειδικότητες τεχνικής εκπαίδευσης, οι οποίες αφαιρούνται πλέον από τον αριθμό των κανονικών προσλήψεων που θα μπορούσε να κάνει εντός του 2015 η κυβέρνηση.

Δυστυχώς, δεν είναι μόνο η προχειρότητα αλλά –κυρίως– οι ιδεοληψίες της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας που οδηγούν την εκπαίδευση σε ουσιαστική και άμεση έξοδο από το ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό γίγνεσθαι. Ο Αρ. Μπαλτάς στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ακκιζόμενος κήρυξε... τζιχάντ στην Ευρωζώνη ανακράζοντας: «Ο πρώτος πόλεμος στο κέντρο της παγκοσμιοποίησης. (...) Ο πόλεμος είναι παρατεταμένος, ανοίξαμε ρήγμα ανεπούλωτο στην Ευρωζώνη». Ο Αρ. Μπαλτάς της τεχνοφοβίας και της «κιμωλίας» είναι βέβαιο ότι εκφράζει στον χώρο της εκπαίδευσης το «ανεκπλήρωτο» παιδικό όραμα του Αλ. Τσίπρα για τη φυγή προς το μακρινό σοβιετικό παρελθόν.

Το σχολείο του «μαυροπίνακα», της ισοπέδωσης, των ανεκπαίδευτων εκπαιδευτικών, που δεν λογοδοτεί στους γονείς και στους μαθητές αλλά στους κομματικούς συνδικαλιστές, που έχει ως αρχή του την ήσσονα προσπάθεια αλλά και περήφανους... «δημοκρατικά εκλεγμένους» διευθυντές, είναι το καταστροφικό «όραμα» των Τσίπρα, Μπαλτά και Σία για την εκπαίδευση.