Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ξεπεράσει ένα ηθικό δίλημμα

Η συζήτηση επικεντρώνεται στους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, στην αδυναμία επιλογής προσώπων σε καίριες θέσεις. «Να σας πω. Νομίζω ότι γοητεύτηκε από ορισμένους ανθρώπους, του άνοιξαν έναν άλλον κόσμο... Εκεί που μιλούσε με τον γραμματέα της νομαρχιακής και της τοπικής, ήρθε σε επαφή με τον Στίγκλιτζ και τον Γκαλμπρέιθ. Γοητεύτηκε και προδόθηκε. Εχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε έναν κόσμο που φοβάται την απόρριψή του. “Δεν είσαι αριστερός”, του λέει ο πνευματικός, πολιτικός του πατέρας. Αυτό είναι το τεράστιο, ηθικό δίλημμά του, που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Γιατί βλέπει τι γίνεται. Ο “μπαμπάς και η μαμά” έχουν αδιαμφισβήτητο ρόλο στη ζωή μας, αλλά εδώ τα πράγματα είναι μεγαλύτερα από τον μπαμπά και τη μαμά μας. Πολιτικά, μιλάμε, πάντα». – Γράφτηκε ότι έχουμε πληρώσει ακριβά, ως χώρα, την ενηλικίωση του κ. Τσίπρα.

– Εχουν έναν τρόπο να σκέφτονται εκεί μέσα. – Θα μπορούσατε να τον περιγράψετε;

– Εμείς, στη γενιά μου, διαφωνούσαμε, μαλώναμε. Ο Τσίπρας ανήκει σε μια γενιά που δεν μαλώνει, δεν θέλει διάσπαση, τη φοβάται, θεωρεί προδοσία να αφήσει τον παλιό σύντροφο για τον νέο σύμμαχο, και θεωρεί ότι τα πάντα είναι συλλογικότητες και διαδικασίες. Σας θυμίζω τον Εμφύλιο, όπου μάνα έλεγε για τον γιό της «αφού το είπε το κόμμα ας εκτελεστεί». Τηρουμένων των αναλογιών, είναι αυτό. – Είναι λίγο τρομακτικός ο παραλληλισμός...

– Ολα περνάνε μέσα από ένα κόμμα, μια συλλογικότητα, από διαδικασίες και ψηφοφορίες. Γι’ αυτό έγραψα και σε άρθρο μου «όταν είναι στην καταιγίδα το αεροπλάνο κάνεις ψηφοφορία;». – Είστε σαν «ανεξάρτητος μεμονωμένος» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

– Είμαι μοναχικός. Σαν ένας τεχνοκράτης που ήρθε από το εξωτερικό και του ανέθεσαν κάτι να βγάλει σε πέρας. Οι κινήσεις μου δεν είναι πολιτικές. Δεν κάνω παρέα με πολιτικούς, δεν πάω σε μαζώξεις... Κάνω παρέα με τους παλιούς μου φίλους, πάω στα παλιά μου στέκια, τρώω τα παλιά μου φαγητά. – Η αρθρογραφία σας δεν ενοχλεί;

– Πάω ν’ ανοίξω συζήτηση με τον πρωθυπουργό, όταν έγραψα το πρώτο άρθρο, «Νοείται αριστερά του Τίποτα;». Του λέω «να σου πω για το άρθρο», και μου απαντά γελαστά «γιατί, σε ρώτησα;». Ούτε «μπράβο» ούτε «τι κάνεις». – Μήπως αποτελείτε άλλοθι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ;

– Προφανώς είσαι αναλώσιμος. Από την πρώτη στιγμή το καταλαβαίνεις. Οχι μόνο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Γενικά. Δεν είσαι βουλευτής, δεν είσαι κομματικός. Οποιαδήποτε στραβή χρεώνεται στον άνθρωπο που δεν είναι δικός μας. Το πρόβλημα είναι όταν τα κάνεις καλά.