Ο Μαρινόπουλος και οι άλλοι

Καθώς οι διαπραγματεύσεις για τη διάσωση του Μαρινόπουλου μπαίνουν στην τρίτη εβδομάδα, η αγορά κρατάει την ανάσα της. Η οικονομία είναι σε τροχιά πτωχεύσεων, με ηχηρά ονόματα από τον επιχειρηματικό κόσμο να φιγουράρουν στη λίστα εκείνων που θα οδηγηθούν τους επόμενους μήνες σε οριστικό κλείσιμο. Το φαινόμενο, που σε αρκετές περιπτώσεις υποβόσκει εδώ και χρόνια, απειλεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Η υπόθεση Μαρινόπουλου θα κρίνει πολλά, καθώς το βαρύ πυροβολικό της ελληνικής μεταποίησης, ο κλάδος των τροφίμων, θα βρεθεί στο επίκεντρο των εξελίξεων τους επόμενους μήνες. Τα ονόματα που ακούγονται ως επίφοβα, πολλά, από τον χώρο της αλλαντοβιομηχανίας, των αρτοσκευασμάτων και της γαλακτοβιομηχανίας. Στον μακρύ κατάλογο συνωστίζονται επίσης επιχειρήσεις αξιοποίησης ακινήτων, κατασκευαστικές, από τον κλάδο της χαλυβουργίας, των εκδόσεων, της εμπορίας αυτοκινήτων, των καταναλωτικών αγαθών, των ιατρικών υπηρεσιών αλλά και από τον τουρισμό.

Μια πρώτη ένδειξη για το κύμα των πτωχεύσεων που αναμένονται είναι η εικόνα που προκύπτει από τα αποτελέσματα εξαμήνου των εισηγμένων εταιρειών, με βάση τα οποία 24 εταιρείες, που απασχολούν 7.500 εργαζομένους, εμφανίζουν αρνητικά ίδια κεφάλαια ύψους 1,3 δισ. ευρώ, ενώ οι υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, που προσεγγίζουν τα 4,5 δισ. ευρώ, έχουν ελάχιστες ελπίδες να αποπληρωθούν. Ως επίσημα προβληματικές χαρακτηρίζονται άλλωστε 57 από τις 216 εισηγμένες.

Και η εικόνα αυτή δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τους ισολογισμούς που έχουν δημοσιευθεί μέχρι στιγμής, από το μακρύ κατάλογων των Α.Ε., οι περισσότερες εκ των οποίων είναι μεσαίες επιχειρήσεις –αλλά μη εισηγ- μένες– 350 περίπου εμφανίζουν επίσης αρνητική καθαρή θέση άνω του 1,5 δισ. ευρώ και δανεισμό που υπερβαίνει τα 4 δισ. ευρώ. Δίπλα σε αυτές συνωστίζονται πολυάριθμες μικρότερες, η πραγματική οικονομική κατάσταση των οποίων πολλές φορές αγνοείται, αφού όπως προκύπτει από στοιχεία, μία στις 4 δεν δημοσιεύει καν οικονομικές καταστάσεις.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις, κάθε ένας εργαζόμενος που χάνει τη δουλειά του συμπαρασύρει στην ανεργία και άλλους τέσσερις, μια εκτίμηση που είναι εφιαλτική για την επίπτωση που μπορεί να έχουν τα διαδοχικά λουκέτα στην πραγματική οικονομία, την κοι- νωνία και την ανεργία. Η εκτίμηση δεν είναι παρά μια μεσοσταθμική προσέγγιση, που μπορεί να διαψευστεί επί τα χείρω σε περιπτώσεις όπως αυτή του Μαρινόπουλου, που απειλεί όχι μόνο μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά πολυάριθμους μικρούς προμηθευτές, με άγνωστο αριθμό εργαζομένων.

Οι τράπεζες βρίσκονται και οι ίδιες σε δυσχερή θέση. Αντιμέτωπες με τη γιγάντωση του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων, καλούνται να πάρουν αποφάσεις για την τύχη παραδοσιακών κλάδων και επιχειρήσεων, αλλά και για το μέλλον του ίδιου του τραπεζικού συστήματος, που έχει ανακεφαλαιοποιηθεί τρεις φορές μέχρι σήμερα με χρήματα των φορολογουμένων. Επειτα από παραλείψεις και καθυστερήσεις χρόνων, τα πράγματα δείχνουν να στενεύουν επικίνδυνα, καθώς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αυξάνει την πίεση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των «κόκκινων» δανείων, με δραστικό τρόπο.

Τα περιθώρια ανακύκλωσης του υπέρογκου δανεισμού των μεγάλων επιχειρήσεων έχουν πλέον εξαντληθεί και οι τράπεζες θα πρέπει να αποφασίσουν είτε να τραβήξουν την πρίζα είτε να αναζητήσουν λύσεις σε συνεργασία με ξένους ή εγχώριους παίκτες. Οσοι μέτοχοι δεν βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, είναι σαφές ότι θα χάσουν την «ασυλία», την οποία πολλοί από αυτούς απολάμβαναν μέχρι σήμερα και οι διοικήσεις των επιχειρήσεων αυτών, θα αλλάξουν χέρια συναινετικά ή όχι.

Ηχηρά ονόματα από τον επιχειρηματικό κόσμο φιγουράρουν στη λίστα με όσους θα οδηγηθούν σε κλείσιμο τους επόμενους μήνες.