500ΛΕΞΕΙΣ

ΜΕ ΤΟΝ IΟΡΔΑΝΗ ΚΟΥΜΑΣΙΔΗ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Είναι δρ Φιλοσοφίας. Εχει δημοσιεύσει τέσσερα βιβλία και μεταφράσει άλλα τόσα. Τελευταίο του βιβλίο, η νουβέλα «Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο», εκδ. Κέδρος. Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Νταβίντ Φενκινός, «Είσαι και Φαίνεσαι». Γιασμίνα Ρεζά, «Ευτυχισμένοι οι ευτυχείς». Γιάννης Πρελορέντζος, «Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στη Γαλλία 1930-1960». Στιβ Φούλερ, «Κουν κατά Πόπερ, ο αγώνας για την ψυχή της επιστήμης», Frank Trentmann, «The empire of things». Διαβάζω διαρκώς πολλά βιβλία ταυτόχρονα, λες και θα τελειώσει ο κόσμος.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Κανένας. Αν είσαι λογοτεχνικός ήρωας δεν μπορείς να διαβάσεις λογοτεχνία.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Οπωσδήποτε με τον Μισέλ Ουελμπέκ. Επειδή πιθανότατα δεν θ’ ανταλλάξουμε κουβέντα όλη νύχτα.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

«Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά» του Πατρίς Μοντιανό.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

«Καλή αντάμωση εκεί ψηλά» του Πιερ Λεμέτρ.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Δεν έχω κατορθώσει να τελειώσω σχεδόν κανένα του Φώκνερ.

Το τελευταίο βιβλίο σας είναι επιστολογραφικό. Υπάρχει ένα μυστήριο στην ανταλλαγή επιστολών που έχουμε λησμονήσει στην εποχή των μέιλ;

Βέβαια. Την αυτονόητη τελετουργία: Χαρτί, μελάνι, γραφικός χαρακτήρας, υπογραφή, υστερόγραφο, περπάτημα ώς το ταχυδρομείο, αναμονή απάντησης, κουδούνι εξώπορτας, σκίσιμο του φακέλου – προσεκτικό ή ανυπόμονο, μάτια που γυαλίζουν. Και, στο τέλος, κάψιμο.

Ποια είναι η βαθύτερη εξορία που «παίζει» στο βιβλίο σας – πέρα από την προφανή του ήρωα;

Οι (αυτο)εγκλεισμοί και οι παγιδεύσεις κάνουν θραύση διαχρονικά. Στους καιρούς μας, μάλιστα, διαφημίζονται στα social media. Τα υπαρξιακά ερωτήματα, εν τέλει, παραμένουν ίδια.

Εχετε fb, twitter κτλ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;

Μόνο Facebook, παρακολουθώ όμως και το Τwitter. Στα social media ανακαλύπτεις πράγματα που ενδεχομένως δεν θα έβρισκες ποτέ (πέραν της λογοτεχνίας και στη μουσική ή ακόμα και στην επιστήμη). Είναι εξίσου εύκολο, βέβαια, να παρασυρθείς σπαταλώντας χρόνο.