Παγιδεύοντας το μέλλον της χώρας

O στρατός

που υποχωρεί συχνά παγιδεύει με εκρηκτικά δημόσια κτίρια αλλά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης, με σκοπό να προκαλέσει καταστροφή στον εχθρό, ακόμη κι όταν ο ίδιος έχει ηττηθεί. Αυτό ακριβώς κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Η σκέψη της είναι ανατριχιαστικά απλή: αν δεν μπορέσω να επανεκλεγώ, θα επιβάλω το χάος ή θα οικοδομήσω άλλου είδους εξουσία. Δυστυχώς, όταν πρόκειται για το κακό, το ελληνικό δαιμόνιο διαπρέπει στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, ενώ στα θετικά βήματα μας διακρίνει αβάσταχτη προχειρότητα. Θα υπενθυμίσω τις δύο σημαντικότερες από τις πολλές εκρηκτικές παγίδες που στήνουν μεθοδικά και κυνικά οι σημερινοί κάτοχοι της εξουσίας. Η πρώτη είναι, φυσικά, η απλή αναλογική, που, για να μην την εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση στις μεθεπόμενες εκλογές, πρέπει να επιτύχει ευρύτερη συμφωνία των κομμάτων. Αλλιώς θα τιναχτούν όλα στον αέρα, όπως έγινε στις αρχές του 2015. Η δεύτερη είναι η εκλογή του ΠτΔ, που ίσως σημάνει και αυξημένες εξουσίες για τον πρώτο πολιτειακό παράγοντα. Θα πρόκειται για έναν μηχανισμό ουσιαστικής παρέμβασης στις πολιτικές εξελίξεις με απρόβλεπτες συνέπειες, ανάλογα και με τον εκλογικό νόμο που θα ισχύσει: Δυαρχία με εκρηκτικές συγκρούσεις; Παράλυση των πολιτειακών λειτουργιών; Δημοκρατία ερντογανικού τύπου; Ολα τα σενάρια είναι ανοικτά.

Είπαμε, εκρηκτικές παγίδες, αγγλιστί booby traps, εναντίον του πολιτικού αντιπάλου αλλά, στην πραγματικότητας, εναντίον της χώρας. Πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο, τον οποίο σχεδιάζει συστηματικά η αμοραλιστική κυβερνητική ηγεσία. ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΣΧΑΛΗΣ Ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστήμιο Κρήτης - Τμήμα Φιλολογίας