Η διπλωματία του μπάχαλου
Τι κάνει ένας αστυνομικός όταν, ων εν υπηρεσία, διαπιστώσει κάποια παρανομία; Καλεί την αστυνομία. Κάνει δηλαδή ό,τι και κάθε ευσυνείδητος πολίτης που πληρώνει τους φόρους του και έχει εμπιστοσύνη στο κράτος του. Τούτο έπραξε και ο αστυνομικός-φύλακας της τουρκικής πρεσβείας. Οταν διεπίστωσε πως ομάδα νεαρών ατόμων πλησίαζε το κτίριο επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου Β΄, οχυρώθηκε στο κουβούκλιό του και κάλεσε το κέντρο. «Κέντρο, έχουμε περιστατικό!» Το ίδιο διάβασα πως έπραξαν και δύο παρατυχόντες συνάδελφοί του οι οποίοι περιπολούσαν στην περιοχή. Και έτσι, με τη διακριτική παρουσία της αστυνομίας, τα παιδιά του Ρουβίκωνα έκαμαν τη δουλειά τους. Γέμισαν με συνθήματα τους τοίχους και έσπειραν τα χαρτάκια τους στο πεζοδρόμιο.
Ω, της παραφροσύνης! Μη βιάζεστε, παρακαλώ. Διότι μπορεί το κτίριο της τουρκικής πρεσβείας να απέχει μόλις λίγα μέτρα από το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου, μπορεί η περιοχή να θεωρείται η καλύτερα φυλασσόμενη της πρωτευούσης, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως έχουμε δημοκρατία και οι πολίτες της έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα. Μερικοί πιο ελεύθερα από τους άλλους, για να παραφράσω τον Οργουελ. Είναι η προσφορά της ελληνικής δημοκρατίας στην Ιστορία των Ιδεών. Μη βιασθείτε επίσης να καταδικάσετε τους παρόντες στο επεισόδιο αστυνομικούς. Φέρθηκαν όπως κάθε δημόσιος υπάλληλος που σέβεται τη θέση του και απεχθάνεται την ανάληψη ευθύνης. Ζήτησαν τη γνώμη του διευθυντή τους.
Το σχετικό ρεπορτάζ επισημαίνει πως οι αστυνομικοί ήσαν ένοπλοι. «Γέλια», όπως έγραφε και κάποιος «μεγιστάνας της δημοσιογραφίας» που έκανε καριέρα με κάτι συνεντεύξεις όπου, ασχέτως συνομιλητή, οι ερωτήσεις ήσαν πάντα ίδιες. Και επειδή ήσαν ένοπλοι; Φαντασθείτε τι είχε να γίνει αν έριχναν για εκφοβισμό στον αέρα; Ακόμη κι αν δεν είχε καεί η Αθήνα, θα τους είχαν στείλει να τσακώνονται με τις ΜΗΚΥΟ στη Λέσβο. Οταν ο αστυνομικός φοβάται τον πολίτη, κυρίως όποιον κάνει φασαρία όπως οι κουρελήδες μπαχαλάκηδες, τότε ο νόμος δεν είναι νόμος. Θα μου πείτε, στην περίπου χώρα οι νόμοι είναι για να ψηφίζονται, όχι για να εφαρμόζονται.
Αστυνομικοί περιπολούν με μπανιερά στις παραλίες στη Γαλλία. Σχόλιο δημοσιογράφου: μα αυτό δεν ενισχύει το αίσθημα της ανασφάλειας; Απάντηση: Οχι. Η αστυνομία είναι απαραίτητη για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Σε αντίθεση με τους παράφρονες ισλαμιστές και τους Ρουβίκωνες. Αυτούς δεν τους χρειαζόμαστε, δυστυχώς τους έχουμε, οπότε πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Ειδικά όταν η χάρη τους αγγίζει και θέματα διπλωματίας, όπως η σχέση μας με την Τουρκία.
Τη «διπλωματία του μπάχαλου» την έζησε σε όλη της τη δόξα το Αριστοτέλειο. «Ελάτε να ασχημονήσετε εδώ, αν δεν σας αφήνουν στην πατρίδα σας». Και αυτό ονομάστηκε No Border Αλληλέγγυοι. «Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης δεν έχει σχέση με τις αξίες της αριστεράς». Αν εξαιρέσω τη λέξη «εγχείρημα» που, υποθέτω, όταν την άκουσαν θα είπαν: «Με τους αγώνες μαθαίνεις κιόλας», οφείλω να πω ότι συμφωνώ.
Ναι, όλ’ αυτά δεν έχουν σχέση με τις αξίες της αριστεράς. Γι’ αυτό και η αριστερά ας παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας σε όσους πιστεύουν ότι η δημόσια τάξη είναι απαραίτητη για τη δημοκρατία. Αρκετά βασανίστηκαν οι αξίες της, και αρκετά βασάνισαν τις δικές μας.
Οταν ο αστυνομικός φοβάται τον πολίτη, κυρίως όποιον κάνει φασαρία, τότε ο νόμος δεν είναι νόμος.