Τα αποτελέσματα της προχειρότητας
Οοξυδερκής Αμερικανός πολιτικός Λίντον Τζόνσον είχε πει ότι «δεν πρέπει να εξετάζουμε τη νομοθεσία υπό το πρίσμα των καλών που θα επιφέρει αν εφαρμοστεί σωστά, αλλά υπό το πρίσμα των δεινών που θα επιφέρει αν εφαρμοστεί λάθος». Το πρόβλημα με την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά με τους ΑΝΕΛ» είναι πως πρέπει να ανησυχούμε πρωτίστως αν τα νομοθετήματά τους εφαρμοστούν σωστά. Κι αυτό διότι αποτελούν συνήθως προϊόν ιδεοληψίας και συνηθέστερα είναι μνημεία προχειρότητας.
Ετσι, όπως διαβάζουμε στην ηλεκτρονική έκδοση της «Καθημερινής» (22.8.2016), «άνοιξε η πόρτα του Κορυδαλλού για τον Βασίλη Στεφανάκο... [στον οποίο] έχει αποδοθεί, μεταξύ άλλων, αρχηγικός ρόλος στις δραστηριότητες ελληνικής μαφίας αλλά και “σχέσεις συνεργασίας” με μέλη της “Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς”... Είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 21 ετών και τριών μηνών για ηθική αυτουργία σε δολοφονία αλλά και για την απόδραση Ριζάι και Παλαιοκώστα από τον Κορυδαλλό. Επιπλέον τού είχε επιβληθεί τον Δεκέμβριο του 2006 κάθειρξη 14,5 ετών για εμπλοκή σε υποθέσεις προστασίας και λαθρεμπόριο».
Με τον νόμο που πέρασε πρώτο πρώτο στη Βουλή (δηλαδή Απρίλιο του 2015) ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος, ο καταδικασθείς σε κάθειρξη 35,5 ετών (συνολικά) έφυγε σαν κύριος από τον Κορυδαλλό, έχοντας εκτίσει μόνο οκτώ χρόνια από την ποινή του. Δεν είναι ο μόνος· πολλοί καταδικασθέντες για απεχθή κακουργήματα εκμεταλλεύτηκαν τη γαλαντομία της «πρώτης φοράς Αριστερά - ΑΝΕΛ».
Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε άλλο την προχειρότητα, τις σκοπιμότητες και τις ιδεοληψίες αυτής της κυβέρνη- σης. Οι δηλώσεις των παλικαριών της «πρώτης φοράς Αριστερά - ΑΝΕΛ» τα λένε όλα. Να θυμίσουμε, λοιπόν, τι έλεγαν τότε, όταν πέρασε το νομοσχέδιο. Ο κ. Παρασκευόπουλος είχε δηλώσει για την εσπευσμένη κατάθεση του νομοσχεδίου του πως «η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν μπορεί να περιμένει». Ο εισηγητής των ΑΝΕΛ κ. Νίκος Μαυραγάνης υποστήριξε ότι «στις 25 Ιανουαρίου έγινε μια στροφή. Το μήνυμα ήταν αυτή η στροφή να έχει κατεύθυνση τον ανθρωπισμό και τον ανθρωποκεντρισμό. Αυτός ο ανθρωποκεντρισμός έπρεπε οπωσδήποτε να διαπνέει την πολιτική και δι’ αυτής την κοινωνία... Συνεπώς ήταν ένα πρόταγμα να έρθει αυτό το νομοσχέδιο, ήταν απολύτως επιβεβλημένο και το ανέμενε και η κοινωνία». Η τότε πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου έλεγε «το νομοσχέδιο αποτελεί μίνιμουμ θωράκισης δικαιωμάτων και ελευθεριών και δικαίωσης αγώνων όσων έχουν παραμείνει πιστοί στις βασικές αρχές και αξίες της Αριστεράς». Τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Βασιλική Κατριβάνου, Παναγιώτα Αμανατίδη - Κοζομπόλη, Αντώνης Συρίγος) με κοινή τους δήλωση έγραφαν «το νομοσχέδιο αποτελεί μεγάλη ανάσα, αέρα ανθρωπιάς: για τις φυλακές, για τους κρατούμενους, για τις οικογένειές τους, για τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους αλλά και συνολικά για την κοινωνία μας». Το δε Μέγαρο Μαξίμου έστελνε non paper, στα οποία έγραφε ότι το νομοσχέδιο «έρχεται να επανασυνδέσει την ελληνική πολιτεία με τις παραδόσεις του Διαφωτισμού και του ανθρωπισμού, παραδόσεις τις οποίες προκλητικά καταπάτησε η μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς σε καμία περίπτωση να καταστήσει την κοινωνία πιο ασφαλή».
Με τις υγείες μας...