Ο ρόλος των γονέων κατά την εφηβεία
Τα χρόνια της εφηβείας αποτελούν πραγματικό μυστήριο για τους γονείς. Παιδιά, λογικά μέχρι χθες, εξελίσσονται σε αιθεροβάμονες, οι εναλλαγές της διάθεσης είναι απότομες και αναπάντεχες, παιδιά προσεκτικά γίνονται ριψοκίνδυνα. Πολλές νέες μελέτες δίνουν εξηγήσεις για όλα αυτά τα θαυμαστά που συμβαίνουν. Απεικονιστικές μελέτες του εγκεφάλου ενισχύουν τα στοιχεία για τις ιδιομορφίες της εφηβικής ζωής. Ωστόσο, η τελευταία επιστημονική προσέγγιση στα μυστήρια της εφηβείας συνυπολογίζει και τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν οι γονείς σε αυτή την τόσο ευάλωτη περίοδο της ζωής των παιδιών τους.
Η περίοδος ανάμεσα στα δεκατρία με δεκατέσσερα χρόνια, παραδείγματος χάρη, είναι μια περίοδος μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, κατά την οποία ο έφηβος γίνεται υπερβολικά ευαίσθητος στη γνώμη των ατόμων του περιβάλλοντός του, ευαισθησία που συχνά καταλήγει σε δάκρυα. Το κοινωνικό άγχος ενισχύεται αυτή την περίοδο και συνήθως είναι μία εποχή δακρύων. Μια καλή λύση για τους γονείς θα είναι να μάθουν στα παιδιά να διαβάζουν τις εκφράσεις των προσώπων των γύρω τους.
Επίσης, θα πρέπει οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να επιλέγουν τους φίλους τους με κριτήριο τα κοινά ενδιαφέροντα και να μάθουν να εγκαταλείπουν όποιους από αυτούς είναι σκληροί. Τα παιδιά, επίσης, πρέπει να μάθουν να αποκαθιστούν τις φιλίες τους, ζητώντας συγγνώμη όταν αυτό χρειάζεται. Ανάμεσα στα 15 και στα 16 χρόνια, αντιθέτως, ο έφηβος γίνεται ριψοκίνδυνος, όπως αποδεικνύεται από μεγάλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Ολλανδία. Και πάλι είναι καλό να είναι ο γονιός κοντά στο παιδί του και να το υποστηρίζει. Οπως φαίνεται από εργαστηριακές μελέτες στους εφήβους που ήταν κοντά στους γονείς τους ενεργοποιείτο λιγότερο μία περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με τη ριψοκίνδυνη συμπεριφορά.
Αντιθέτως, από τα 17 ώς τα 18 οι έφηβοι γίνονται ακόμα πιο έξυπνοι, μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τα συναισθήματα των άλλων και παρουσιάζουν ενσυναίσθηση.