Η Θεσσαλονίκη δέσμια του ΟΑΣΘ
Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΘ διέκοψαν την επ’ αόριστον επίσχεση εργασίας που είχαν ξεκινήσει τη Δευτέρα, έως ότου στην τριμερή συνάντηση (εργοδοσία – εργαζόμενοι – υπουργείο) βρεθεί η λύση στο πρόβλημα της καταβολής των απλήρωτων δεδουλευμένων ημερομισθίων τους. Ουδείς όμως μπορεί να βεβαιώσει ότι οι Θεσσαλονικείς δεν θα καταστούν και πάλι στο αμέσως επόμενο διάστημα ή και αργότερα έρμαια μιας νέας απεργιακής κινητοποίησης που θα αναστατώσει εκ νέου την κοινωνική και οικονομική ζωή, θα κάνει άνω κάτω την καθημερινότητά τους. Και από τη σκοπιά τους οι μεν εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν δυναμικά τα αιτήματά τους, αν και η «ταξικότητα» της απεργίας αμφισβητήθηκε, με υποψίες ότι υποκινείται από την εργοδοσία, καθώς πολλοί εξ αυτών είναι ταυτόχρονα και μέτοχοι στον Οργανισμό.
Το πρόβλημα είναι ότι μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, με ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ραγδαία αυξανόμενο τουρισμό και ελκυστική αγορά για εκατομμύρια Βαλκάνιους, παραμένει δέσμια ενός συγκοινωνιακού μοντέλου που ανά πάσα στιγμή μπορεί να την παραλύσει, ανάλογα με τα συμφέροντα των μετόχων που διασφαλίζονται από μια σκανδαλώδη σύμβαση της δεκαετίας του 1950, η οποία τούς εξασφαλίζει «με ήλιο ή με χιόνι» μόνιμη κερδοφορία κατοχυρωμένη από το κράτος!
Κοντά 60 χρόνια ο ΟΑΣΘ ηγεμονεύει έχοντας κατοχυρωμένο με κρατική σφραγίδα το μονοπώλιο και τα κέρδη, πολεμώντας ποικιλοτρόπως και με πείσμα την ανάπτυξη άλλων ανταγωνιστικών συγκοινωνιακών μέσων. Δεν θα νέκρωνε η πόλη με την απεργία στα λεωφορεία εάν λειτουργούσαν στη Θεσσαλονίκη μετρό, τρόλεϊ ή και τραμ, όπως γίνεται στην Αθήνα και σε άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις που φρόντισαν να αποκτήσουν εναλλακτικές λύσεις στο συγκοινωνιακό. Οι πάντες γνώριζαν για το προνομιακό, για να μην πω «αμαρτωλό», καθεστώς του ΟΑΣΘ, κανείς όμως πολιτικός, καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν τόλμησε να το αμφισβητήσει, πολύ δε περισσότερο να πιέσει το «απόστημα» για να σπάσει. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί.
Τώρα με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις και την απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών είναι ίσως η ώρα να ανοίξει για τα καλά η συζήτηση για ένα νέο συγκοινωνιακό μοντέλο στην πόλη, με συνδυασμένες μεταφορές, που θα διευκολύνει τις μετακινήσεις, θα υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη της πόλης αλλά για να γίνει αυτό αυτό πρέπει να αλλάξει ο νόμος για να απελευθερωθεί το επιβατικό κοινό από την αιχμαλωσία του ΟΑΣΘ και των συμφερόντων των μετόχων τους. Η δημοτική αρχή εξεδήλωσε ενδιαφέρον για το πέρασμα των αστικών συγκοινωνιών στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά αυτό φαντάζει εξωπραγματικό δεδομένης της οικονομικής κατάστασης των δήμων. Τι απομένει; Το χρεοκοπημένο κράτος και οι ιδιώτες επενδυτές με υγιείς όμως όρους. Η πόλη δεν θα πρέπει να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη, ούτε βέβαια την κυβέρνηση να κάνει επικοινωνιακά παιγνίδια ενόψει ΔΕΘ.