«Γιώργη μ’ σ’ τα ’λεγα ’γω», κάνε κι εσύ καμιά ματσαραγκιά
Οένας, υπάλληλος-επιχειρηματίας ή ελεύθερος επαγγελματίας, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, στους λογαριασμούς του.
Οι δοσοληψίες του διάφανες. Ο οικογενειακός προϋπολογισμός ισοσκελισμένος. Μετράει και το ένα ευρώ. Θα λέγαμε ότι πρόκειται για οικογένεια αξιοθαύμαστη, υπερήφανη.
Ζει αξιοπρεπώς, ευπρεπώς. Αρκείται σε αυτά που έχει. Αισθάνεται ευτυχισμένος που ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. Και έχει ήσυχη τη συνείδησή του.
Ο άλλος «τα ’χει φορτώσει στον κόκορα». Δεν πληρώνει και περιμένει παραμονές εκλογών είτε να χαρισθούν τα χρέη είτε να ψηφισθούν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα, για τα τραπεζικά ή άλλα δάνειά του. Πάντως το «φυσάει το χρήμα» και το επιδεικνύει παραστατικότατα με το πολυτελές αυτοκίνητο για το παιδί (εμ’ καλύτερος είναι ο γιος της Λενούλας απ’ το δικό μας το παιδί;), με εμφανίσεις ενδυματολογικές μοδάτες περιωπής, με ταξίδια στο εξωτερικό (εμ’ όλο Ιταλία – Ιταλία, πάμε και λίγο Ευρώπη που ’λεγε και η φίλη μου η Τασία με τη χαρακτηριστική λευκαδίτικη προφορά).
Αισθάνονται ότι η ζωή τούς αδίκησε και τώρα τούς το ξεπληρώνει.
Επιτέλους ήρθε η ώρα της δικαίωσης. Μόνο που αυτή η οικογένεια έχει άδηλους κυρίως πόρους. Κάποια προγράμματα, κοινοτικά κυρίως, με τα οποία ολόκληρη η οικογένεια, αν αφαιρέσει τις «μίζες», έμαθε να τα δουλεύει καλά και να ζει πλουσιοπάροχα. Κατάμαυρο χρήμα.
Κουράστηκε βέβαια λίγο, αλλά αυτά έχει η ζωή.
Εμαθε να προσεγγίζει τους κατάλληλους, τους ειδικούς, τους αετονύχηδες, του σιναφιού του, κοινώς «λαμόγια». Με γραβάτα ή όχι δεν έχει σημασία. Η μόδα περνάει, το χούι μένει. Αλλωστε πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά αυτό.
Στρατιά ολόκληρη δικτυωμένη παντού όπου υπάρχουν προμήθειες. Για το φιλόπτωχο ταμείο. Για τις ανάγκες του κόμματος. Για τις ανάγκες της οι- κογένειας. Εξαιρείται βεβαίως η κυβερνώσα τάξη. Η ηθική αυτής της ιδιότυπης Αριστεράς δεν επιτρέπει να υπάρχουν στους κόλπους της «μη καθαροί». Είναι οι αμόλυντοι. Γι’ αυτό και όταν κάποιοι σπεύδουν να κατηγορήσουν τους δικούς τους ανθρώπους, τότε πρόκειται περί σκευωρίας, συκοφαντίας, σπίλωσης.
Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα, υπουργοί και βουλευτές των οποίων το πόθεν έσχες είναι διαβλητό.
Και προς ενίσχυση και επιβεβαίωση της αλήθειας το παραπέμπουν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, στην οποία συμμετέχουν και τρεις δικαστικοί. Κι έτσι με πρωτόγνωρη ταχύτητα η επταμελής σύνθεση αποφαίνεται περί της υπέροχης ηθικής της Αριστε- ράς και των αντιπροσώπων της.
Κανένα πρόβλημα λοιπόν. Με τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης.
Τα στόματα κλείνουν και οι κατηγορηθέντες αποδίδονται πάναγνοι στην κοινωνία. Μια ωραία ατμόσφαιρα.
Είναι οι νέοι άρχοντες, οι νέοι προφήτες που ήλθαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, με σημείο εκκίνησης την Ελλάδα και τα αλλοπρόσαλλα κηρύγματά τους να θεωρούν ότι διαχέονται παντού σαν τσουνάμι. Μόνο που δεν βλέπουν ότι αυτό το τσουνάμι έχει συμπαρασύρει τα πάντα και καταστρέφει τη χώρα.
Η μια οικογένεια εξακολουθεί να ζει στην ίδια γειτονιά και αναρωτιέται συνεχώς τι έκανε λάθος και δύσκολα τα βγάζει πέρα. Μ’ ένα συνεχές άγχος και την αγωνία για το αύριο. Με τα παιδιά καλοσπουδαγμένα και άνεργα. Η γκρίνια δεν λείπει. «Σ’ τα ’λεγα, Γιώργο μου, κάνε κι εσύ καμιά ματσαραγκιά. Τίποτα εσύ. Κάτσε τώρα και μοιρολόγα». Η άλλη οικογένεια, η καπάτσα, το νέο πρότυπο της Ελλάδας, εξακολουθεί να δρέπει τους καρπούς του μόχθου που πέρασε και στα παιδιά. Εμαθαν κι αυτά όλα τα κόλπα. Ισως και καλύτερα...
Κατάφεραν να μπουν και στον περίφημο νόμο Κατσέλη. Ετσι μέχρι το 2025 ή το 2035, που θα εκδικασθεί η υπόθεσή τους, γιατί να πληρώσει... Σαν τον κάθε Γιώργο, τον παλιό γείτονα, που συνεχίζει να ’ναι συνεπής στις υποχρεώσεις του; – Ναι! Πρόκειται για βλάκα, αποφαίνεται ομόφωνα η οικογένεια-πρότυπο της νέας Ελλάδας. Και ο παλιός γείτονας έτσι και χειρότερα αισθάνεται.
Είναι όμως αργά.
Ο άλλος έμαθε να προσεγγίζει τους κατάλληλους, τους αετονύχηδες του σιναφιού του, κοινώς «λαμόγια». με ή χωρίς γραβάτα δεν έχει σημασία.