Νομιμότητα και ελευθερία

Με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές συχνότητες και την καθεστωτική αντίληψη που τον διαπνέει η Ελλάδα είναι και επισήμως στην ενδιάμεση εκείνη κατηγορία χωρών στις οποίες η έννοια του κοινοβουλευτισμού της αστικής δημοκρατίας όπως και η κατανόηση και αποδοχή των όρων της ελεύθερης αγοράς αμφισβητούνται, πλήττονται και υποσκάπτονται. Οχημα προς επίτευξη αυτού του σκοπού είναι το newspeak ή διαφορετικά η αντίληψη εκείνη, σύμφωνα με την οποία κάθε περιορισμός ελευθερίας είναι «για το καλό όλων». Δεν περίμενε κανείς τίποτε διαφορετικό από αυτήν την κυβέρνηση, αν κρίνει τόσο την τωρινή όσο και την προηγούμενη πορεία και απόδοσή της σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Και δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς στην, ούτως ή άλλως, εξωφρενική και καταστροφική ανεπάρκεια όσο στη νοοτροπία που διαπνέει κάθε κίνηση, λόγο και πρωτοβουλία αυτής της κυβέρνησης. Πρόκειται σαφώς για δείγματα αυταρχισμού που δηλώνουν πλέον ευθέως την απόσταση που χωρίζει την κυβέρνηση από την έννοια της ελεύθερης οικονομίας. Είναι απορίας άξιον πώς με αυτές τις αντιλήψεις για έλεγχο της οικονομικής δραστηριότητας μπορούν να μιλούν για ανάπτυξη και επενδύσεις και να θεωρούν ότι έχουν αξιοπιστία. Αλλά εκείνο που είναι πράγματι στα όρια του κωμικοτραγικού είναι να ακούει κανείς υπουργούς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθούν να απαντήσουν σε εύλογα δημοσιογραφικά ερωτήματα και απορίες σχετικά με τον αριθμό «4» στις τηλεοπτικές συχνότητες, το μοίρασμα της διαφημιστικής πίτας και τις αρχές της επιχειρηματικής βιωσιμότητας. Εκεί βλέπει κανείς ξεκάθαρα ότι απλώς αναπαράγεται η γραμμή του Νίκου Παππά χωρίς διάθεση, ικανότητα ή γνώση προσθήκης της παραμικρής αλλαγής. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό όταν, όπως αποκαλύπτεται και στον πιο καλοπροαίρετο ακροατή των δηλώσεων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε αυτό το θέμα, απουσιάζει όχι μόνον η κατανόηση του ζητήματος εις βάθος αλλά η στοιχειώδης γνώση σε θέματα νομικής παιδείας και στοιχειώδους οικονομίας της αγοράς. Η απόσταση που αποκαλύπτεται ανάμεσα σε όσα λένε με εντυπωσιακή έλλειψη αυτοπεποίθησης (καθώς το θέμα δεν το κατέχουν) και σε όσα προκύπτουν από μια πιο προσεκτική διερεύνηση ζητημάτων βιωσιμότητας και ανταγωνισμού δείχνει ότι το μέλλον και αυτής της πρωτοβουλίας που με τόσο σπουδή προωθεί η κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα εκπέσει. Είτε νομικά είτε από την αδυναμία εφαρμογής. Παρά ταύτα η κυβέρνηση επιμένει. Εχει επινοηθεί μια ηθικοπλαστική αρχή καταπολέμησης της διαπλοκής και οι εισηγητές έχουν χρισθεί αυτοβούλως υπερασπιστές της νομιμότητας. Νομιμότητα όλοι θέλουν αλλά και ελευθερία επίσης.

Η κυβέρνηση εμμένει σε μια ηθικοπλαστική αρχή καταπολέμησης της διαπλοκής στο θέμα των τεσσάρων αδειών.