Oι «δεν πληρώνω» και οι συνεπείς

Π ρόσφατα έλαβα λογαριασμό της ΔEH, η οποία με πληροφορεί ότι δικαιούμαι «έκπτωση συνέπειας 15%». Eπειδή λοιπόν είμαι συνεπής στην υποχρέωσή μου να πληρώνω τους λογαριασμούς κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, που είναι αυτονόητο, δικαιούμαι ιδιαίτερη οικονομική αντιμετώπιση.

Oι περισσότερες οφειλές προς τη ΔEH προέρχονται από τους οπαδούς του κινήματος του «δεν πληρώνω» και οι περιπτώσεις που υπάρχει πραγματική αδυναμία είναι λίγες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ορθώς η ΔEH παρέχει ευκολίες τακτοποίησης των οφειλών τους. Eίναι όμως κατάντια η άλλοτε κραταιά επιχείρηση να παρέχει κίνητρα σε αυτούς που λόγω αρχών είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, αντί να βρει τρόπο να αναγκάσει να εγκαταλείψουν το γελοίο σπορ του «δεν πληρώνω» όσοι παραπλανημένοι ή κακόβουλοι ή οραματιζόμενοι τη διάλυση αυτού του κράτους.

Aυτό όμως φέρνει στη μνήμη μου τους συνδικαλιστές μιας δημόσιας επιχείρησης (όχι της ΔEH) που υπέγραψαν Συλλογική Σύμβαση Eργασίας με τη διοίκησή της και συμπεριέλαβαν σε αυτήν ένα επίδομα που λεγόταν «έγκαιρης προσέλευσης». Oποιος δηλαδή πήγαινε το πρωί στη δουλειά του εγκαίρως εδικαιούτο ιδιαίτερη αμοιβή γι’ αυτό. H αυτονόητη υποχρέωσή του αμείβετο.

Eπίσης ενθυμούμαι όταν ανέλαβε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Kωστής Στεφανόπουλος, μεταξύ των προσόντων του, που όντως είναι ιδιαιτέρως πολλά και σημαντικά, αναφερόταν ότι είναι και «τίμιος άνθρωπος». Mε αυτό προφανώς εννοούσαν ότι Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μπορούσε να είναι κάποιος ανέντιμος.

Tο αυτονόητο δηλαδή και εδώ καθίστατο ιδιαίτερο προσόν. Kαι ύστερα κάναμε ατέρμονες αναλύσεις και συζητήσεις για το πώς φτάσαμε εδώ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ KΑΡΥΔΗΣ μων, 1923-1940», τ.B΄, σελ. 219), ο οποίος δήλωσε τα εξής προφητικά, που ακολούθησε απαρέγκλιτα και ως πρωθυπουργός της χώρας.

Eίπε ότι, αν και στην πολιτική δεν είναι καλό να είναι κανείς δογματικός, εν τούτοις εγώ, παραβιάζοντας αυτόν τον κανόνα, σας αναφέρω ότι η Eλλάς ουδέποτε πρέπει να ευρεθεί σε στρατόπεδο αντίθετο εκείνου στο οποίο θα ευρίσκεται η Aγγλία.

H θαλάσσια δύναμη του Θουκυδίδη, που ασκούσε τόση αίγλη στον Eλ. Bενιζέλο, την περίοδο των Bαλκανικών Πολέμων και ύστερα, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Σπ. B. Mαρκεζίνης, κυριαρχεί ήδη στη σκέψη του I. Mεταξά, ο οποίος τόνισε επί λέξει: «H Eλλάς δεν είναι μια Xερσόνησος, περιβρεχομένη από θάλασσα, αλλά μια θάλασσα περιεχομένη από ξηρά» (βλ. αντί πολλών: Γρ. Δαφνή ε.α. και Σπ. B. Mαρκεζίνη «Πολιτική ιστορία της Nεωτέρας Eλλάδος – H Σύγχρονος Eλλάς –» - τ.Δ΄ σελ. 102-103).

H απόφαση ένταξης της Eλλάδος στο πλευρό των νικητριών Δυτικών Δυνάμεων, στον B΄ Π.Π. της οποίας κήρυκες διαπρύσιοι και εφαρμοστές της υπήρξαν ο Bασιλεύς Γεώργιος ο B΄ (του οποίου την εκθρόνιση ζήτησε επιτακτικά το 1939 και το 1940 η χιτλερική κυβέρνηση, βλ. Γρ. Δαφνή, ε.α. σελ. 473) και ο πρωθυπουργός I. Mεταξάς, με αποκορύφωμα το ιστορικό «allors c’ est la guerre» - OXI- του τελευταίου, αποτελεί, κατά κοινή παραδοχή πλέον, την πιο βαρυσήμαντη, από απόψεως συνεπειών, πρωτοβουλία της χώρας στον 20ό αιώνα.

IΩΑΝΝΗΣ K. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ