Από φιάσκο σε φιάσκο
Υπάρχουν δύο είδη μετώπων που ανοίγει η κυβέρνηση. Εκείνα που είναι προϊόν της ιδεοληψίας της και χαντακώνουν τον τόπο και εκείνα που είναι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, αλλά τα προσεγγίζει με τόση προχειρότητα, που τελικώς πάλι χαντακώνουν τον τόπο. Για τα πρώτα έχουν γραφεί πολλά. Στην οικονομία, η λεβέντικη διαπραγμάτευση με τα πουκάμισα έξω στοίχισε στον ελληνικό λαό 80 δισ. ευρώ συν την αναβολή της ανάκαμψης για μερικά χρόνια. Στην Παιδεία όλα πηγαίνουν με την όπισθεν. Τα πανεπιστήμια ξαναγίνονται έρμαιο των φοιτητοπατέρων και των συμμοριών που τα διαφεντεύουν· τα πρότυπα σχολεία καταργούνται· τα δημόσια κουτσουρεύονται και επιχειρείται ώστε τα ιδιωτικά να γίνουν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των χειροτέρων από τα δημόσια. Στα φορολογικά μόνον η Ελλάδα της βαθιάς ύφεσης αύξησε τη φορολογία των επιχειρήσεων το 2015. Ας μην μιλήσουμε για τα ζητήματα διαφάνειας και αξιοκρατίας στο Δημόσιο· ούτε για το ζήτημα της ποιότητας του δημοσίου διαλόγου με κραυγές «στα τέσσερα, εσείς, στα τέσσερα»· ούτε για τη θεσμική οπισθοχώρηση της χώρας, με τη Δικαιοσύνη να χρησιμοποιείται εκδικητικά προς πολιτικούς αντιπάλους· ούτε... ούτε... ούτε... Οι πληγές αυτής της οπισθοδρόμησης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα κάνουν χρόνια να επουλωθούν.
Υπάρχουν όμως και ζητήματα εκσυγχρονισμού της χώρας που ανοίγουν οι υπουργοί της «Πρώτης Φοράς», αλλά η προχειρότητα στη διαχείρισή τους εξασφαλίζει ότι, στην καλύτερη, δεν θα μεγιστοποιήσουν το θετικό αποτέλεσμα και, στη χειρότερη, θα πάνε την χώρα πίσω. Η αποκρατικοποίηση του Ελληνικού είναι ένα τυπικό παράδειγμα: τη θετική για την οικονομία προοπτική επιχείρησαν να χαντακώσουν υπουργοί σαν τον κ. Αριστείδη Μπαλτά ή τον κ. Γιάννη Τσιρώνη. Η παραχώρηση των τηλεοπτικών αδειών είναι το κορυφαίο.
Ο διαγωνισμός, σύμφωνα και με την αυτοκριτική των αντιπολιτευόμενων κομμάτων, έπρεπε να γίνει πριν από πολλά χρόνια. Οχι όμως έτσι και όχι δίχως σχέδιο και με μόνο κριτήριο το επικοινωνιακό αποτέλεσμα. Η διαχείριση του θέματος ήταν ευθύς εξαρχής προβληματική (αποκλείστηκε αντισυνταγματικώς το ΕΣΡ) και κυμαινόταν αναλόγως των στοχεύσεων της κυβέρνησης: πότε οι άδειες ήταν τέσσερις και άλλοτε πέντε· θα ακολουθούσε ο διαγωνισμός για τα θεματικά κανάλια και μετά πήγε στις ελληνικές καλένδες· για τα περιφερειακά κανάλια υπάρχει θολούρα κι άλλοι λένε ότι θα ακολου- θηθεί η ίδια διαγωνιστική διαδικασία, ενώ ο γ.γ. Επικοινωνίας Λευτέρης Κρέτσος μίλησε για το ΕΣΡ και δεν ξέρουμε τι πρεσβεύει σήμερα.
Γράφαμε και παλαιότερα (5.4.2016) ότι «η κυβέρνηση έχει μια μοναδική ικανότητα. Βάζει η ίδια μπροστά της τις πέτρες στις οποίες θα σκοντάψει... Τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν οφείλονται μόνο στην απειρία των κυβερνητικών στελεχών. Πρόκειται για ένα μείγμα αμάθειας, αλαζονείας και ωχαδελφισμού. Πρωτίστως όμως οφείλονται σε μια αντίληψη της πολιτικής που, όπως έλεγε και νεότερος ο κ. Τσίπρας, “μεγάλη (σ.σ.: επικοινωνιακή) φασαρία, θαυμάσια κατάσταση”».
Ετσι, στα θολά νερά ενός «επαναστατικού» επικοινωνισμού πνίγηκε και ο αναγκαίος διαγωνισμός για τις άδειες. Το σόου του κ. Παππά δεν μπορεί να σταθεί νομικά, πολιτικά, οικονομικά, ούτε καν με βάση τη λογική. Πότε θα ξαναγίνει ο διαγωνισμός; Αγνωστο...