Ο Μάριο Ντράγκι θέλει λιγότερες τράπεζες
Στην Ευρώπη υπάρχουν υπερβολικά πολλές τράπεζες. Ο Μάριο Ντράγκι το γνωρίζει, ο επικεφαλής της Deutsche Bank Τζον Κράιαν το γνωρίζει, ακόμη και το twitter το γνωρίζει. Κρίμα, λοιπόν, που εξακολουθεί να φαντάζει τόσο επώδυνη η συγχώνευση τραπεζών.
Είναι σαφές ότι στην αγορά δεν υπάρχει μεγάλη διάθεση για περιορισμό των περίπου 6.000 τραπεζών, ακόμη και αν η κίνηση θα περιόριζε την αρνητική επίπτωση από τα αρνητικά επιτόκια και από την αναιμική ανάπτυξη. Αρκεί να κοιτάξει κανείς πόσο λίγες συμφωνίες έχουν κλειστεί εσχάτως. Από την αρχή του έτους οι ολοκληρωμένες συναλλαγές που είχαν ως αντικείμενο μια τράπεζα της Δυτικής Ευρώπης έχουν ύψος, αθροιστικά, 132 εκατομμύρια δολάρια, μείωση που αγγίζει το 99% σε ετήσια βάση σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg.
Το ύψος των συμφωνιών που περιελάμβαναν τράπεζες της Β. Αμερικής ή της Δυτικής Ευρώπης τα τελευταία έξι χρόνια έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 50%, σύμφωνα με στοιχεία του Bloomberg.
Φυσικά υπάρχουν καλοί λόγοι για τους οποίους ένας επενδυτής δεν θα ήθελε να ρισκάρει σε αυτό το περιβάλλον. Οι μετοχές τραπεζών της Ευρωζώνης διαπραγματεύονται στο μισό της λογιστικής τους αξίας, πράγμα που θα σήμαινε ότι αποτελούν αγοραστική ευκαιρία.
Αν όμως και η δική σου μετοχή τα πηγαίνει χάλια, τότε δεν υπάρχει πολύ όρεξη να εξαγοράσεις τους ανταγωνιστές σου μέσω του χρηματιστηρίου. Επίσης είναι δύσκολο να πείσεις με ένα αισιόδοξο αφήγημα τους επενδυτές περί μιας συγχώνευσης που θα μεταμορφώσει την επιχείρηση, όταν είναι τόσο ζοφερές οι οικονομικές προοπτικές. Τα κέρδη των τραπεζών της Ευρωζώνης έχουν μειωθεί κατά 80% από τα τέλη του 2007 και οι αναλυτές προβλέπουν ότι θα υποχωρήσουν ακόμη 9% φέτος.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι κανονιστικό. Πουθενά δεν είναι αυτό τόσο προφανές όσο στην Ιταλία, όπου στην αγορά υπάρχουν περίπου 650 τράπεζες φορτωμένες με αναλογία μη εξυπηρετούμενων δανείων που είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. Νωρίτερα φέτος έκλεισε στην Ιταλία η μεγαλύτερη τραπεζική συμφωνία από το 2007, όταν συγχωνεύθηκαν δύο συνεταιριστικές τράπεζες. Αυτό που κατέπληξε τους επενδυτές ήταν η πίεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για πραγματοποίηση αύξησης μετοχικού κεφαλαίου ύψους 1 δισ. ευρώ ώστε να υποστηριχθεί η συγχωνευμένη τράπεζα, γεγονός που περιόρισε την όρεξη για πανηγυρισμούς και δυσχέρανε την ολοκλήρωση της συμφωνίας. Η κ. Ντανιέλ Νουί, επικεφαλής της εποπτικής αρχής, είχε καταστήσει σαφές πως δεν επιθυμούσε παλαιού τύπου συγχώνευση, αλλά ήθελε οι νέες εταιρείες να «είναι δυνατές από την αρχή».
Στον πραγματικό κόσμο αυτό σημαίνει πως οι επενδυτές και οι διευθύνοντες σύμβουλοι φοβούνται πως θα βρεθούν με μετοχές μικρό- τερης αξίας είτε οι τράπεζες συνεχίσουν μόνες τους είτε προχωρήσουν σε συγχώνευση. Εχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν πως ακόμη και συμφωνίες απελπισίας όπως η συγχώνευση Deutsche Bank και Commerzbank αξίζουν να μελετηθούν πιο προσεκτικά δεδομένης της άσχημης κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Πάντως, για να δελεαστούν οι τράπεζες να προχωρήσουν σε αυτό τον δρόμο των συγχωνεύσεων, είτε πρόκειται για τοπικές είτε για διασυνοριακές συγχωνεύσεις, πρέπει να δοθούν πιο πολλά κίνητρα και λιγότερα αντικίνητρα.
Τελικά αυτό εξαρτάται από την ΕΚΤ, η οποία απευθύνει έκκληση προς τις τράπεζες να αναλάβουν να επιλύσουν τα προβλήματά τους. Μπορεί ο Ντράγκι να επιθυμεί τη συρρίκνωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, αλλά η ΕΚΤ δεν βοηθάει.
Τα κέρδη των τραπεζών της Ευρωζώνης έχουν μειωθεί κατά 80% από τα τέλη του 2007 και προβλέπεται ότι θα υποχωρήσουν ακόμη 9% φέτος.