Χωρίς δικό μας σχέδιο

Οι εταίροι και δανειστές γνωρίζουν ότι έχουν επιβάλει μια συνταγή που, απλώς, δεν βγαίνει. Οι φορολογικοί συντελεστές, οι υψηλές εισφορές και οι αλλαγές που αφορούν τους ελεύθερους επαγγελματίες συνιστούν έναν αδιέξοδο παραλογισμό. Δεν μπορεί να μη γνωρίζουν ότι αυτό το μοντέλο θα έχει τραγικό τέλος. Το πιθανότερο είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει, γιατί αυτό που προέχει είναι να βγαίνουν τα νούμερα στο χαρτί και να μην υπάρξει νέα ελληνική κρίση πριν τελειώσει ο εκλογικός κύκλος στις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Ξέρουν, επίσης, ότι ούτε η σημερινή κυβέρνηση ούτε και κάποια άλλη θα έχει την πραγματική βούληση και επιθυμία να κόψει από τις δαπάνες του Δημοσίου. Μας αφήνουν, λοιπόν, να πνιγούμε με το δικό μας σχοινί. Πάντοτε, άλλωστε, είχα την υποψία ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έβλεπε αυτή τη συνταγή σαν μια πιθανή «κερκόπορτα», που θα βοηθήσει να φτάσουμε στον πάγιο στόχο του, μια εθελοντική έξοδο από το ευρώ. «Φόρους θέλετε; Βάλτε και άλλους» τον φαντάζομαι να σκέπτεται το προπερασμένο καλοκαίρι. Εχουμε ταυτόχρονα κι ένα σχέδιο σε εξέλιξη, που βάζει στο στόχαστρο εκατοντάδες χιλιάδες φορολογουμένους, πηγαίνοντας πολλά χρόνια πίσω. Είναι δύσκολο στην εποχή μας να υποστηρίζεις ρεαλιστικές απόψεις που πάνε κόντρα στο ρεύμα. Πρέπει, όμως, να δει κανείς τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στον παραδειγματισμό και στην καθιέρωση κανόνων από εδώ και πέρα κι ενός κυνηγητού χωρίς όρια, που θα παγώσει ό,τι έχει απομείνει μερικώς όρθιο στην πραγματική οικονομία. Εχουν περάσει τόσα χρόνια και ακόμη δεν έχουμε ένα δικό μας σχέδιο για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Οδεύουμε με ταχύτητα προς τον τοίχο. Ορισμένοι εταίροι και δα- νειστές είναι εγκλωβισμένοι στις δικές τους αγκυλώσεις και ιδεοληψίες, και το κυριότερο είναι ότι δεν τους νοιάζει πια. Αυτή την ώρα δεν βρίσκεται στο τραπέζι μια πειστική πρόταση για το πώς θα ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο στον οποίο έχουμε μπει. Ο μέσος πολίτης φοβάται και υποψιάζεται πως η ραγδαία φτωχοποίηση θα συνεχιστεί και πως ο «ζουρλομανδύας» που του έχουν φορέσει δεν θα φύγει, ό,τι και να γίνει. Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι μια κουρασμένη κοινωνία να σαγηνευθεί από νέες σειρήνες λαϊκισμού, που θα προσφέρουν δήθεν απλές, ριζοσπαστικές λύσεις. Με τόσους ανθρώπους γύρω μας να μουρμουρίζουν ή να φωνάζουν «δεν βγαίνει αυτό το πράγμα», είναι απορίας άξιον που η πελατεία των λαϊκιστών δεύτερης γενιάς, στην εποχή των μνημονίων, δεν είναι πιο μεγάλη...