80 χρόνια πριν...

ΛΥΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣΤΟΥΑΛΚΑΘΑΡ

ΤΟΥ ΤΟΛΕΔΟΥ: Παρίσιοι, 28.- Ο εν Τολέδω ανταποκριτής του πρακτορείου Χαβάς τηλεγραφεί ότι τα πρώτα τμήματα των εθνικών στρατευμάτων [φρανκιστές] εισήλθον εις την πόλιν χθες περί ώραν 1ην διά των πυλών Βιζάγκρα και Τοντέλ Καμπρόν. Οι ευέλπιδες του Αλκαζάρ ενήργησαν έξοδον και ενωθέντες με τους άλλους επαναστάτας ηγωνίσθησαν ηρωϊκώς προς εκτοπισμόν των κυβερνητικών [δημοκρατικών]. Η πόλις είναι σχεδόν άθικτος εξαιρέσει του Αλκαζάρ, το οποίον έχει υποστή μεγάλας καταστροφάς εκ του κυβερνητικού βομβαρδισμού. Χθες το απόγευμα το κυβερνητικόν πυροβολικόν εξηκολούθει να βομβαρδίζη το Αλκαζάρ και τα πέριξ. Οι κυβερνητικοί ετράπησαν εις φυγήν προς το Φιουντάτ Ρεάλ, δεδομένου ότι η οδός η φέρουσα προς την Μαδρίτην ευρίσκεται υπό το πυρ των επαναστατών εις έκτασιν πολλών χιλιομέτρων. Το κύριον σώμα στρατού των επαναστατών θα εισέλθη σήμερον εις το Τολέδο. [Σημ. «Φ»: Ο πανούργος homme d’etat Φράνκο αντελήφθη αμέσως τη συμβολική σημασία της αντίστασης των πολιορκουμένων ευέλπιδων του Αλκάθαρ του Τολέδου και γι’ αυτό έσπευσε εκεί, μετά τη λύση της πολιορκίας. Στη φωτογραφία εικονίζονται (από αριστερά) ο συνταγματάρχης Μοσκαρντό, επικεφαλής των πολιορκηθέντων, ο στρατηγός Βαρέλα, διοικητής των φρανκικών δυνάμεων που έλυσαν την πολιορκία, και ο στρατηγός Φράνκο. Το Αλκάθαρ κατέστη σταδιακά ο μύθος του φρανκικού καθεστώτος που έδωσε έμφαση –διά της αναφοράς στους ευέλπιδες– στον ρόλο του στρατού, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα τη λάμψη ως συμβόλου, του δολοφονηθέντος τον Ιούλιο του 1936 μοναρχικού πολιτικού ηγέτη Χοσέ Κάλβο Σοτέλο και του εκτελεσθέντος τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ιδρυτή και αρχηγού της Φάλαγγας Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. Η προβολή του Αλκάθαρ ως συμβόλου ήταν μια καθαρά πολιτική επιλογή του Φράνκο, ο οποίος, ως δικτάτωρ, έβαλε στην άκρη τη Φάλαγγα και περιέπεξε –για όσο καιρό έκρινε σκόπιμο– τους νοσταλγούς της μοναρχίας.]