Στα χέρια τους το μέλλον μας

Την ερχομένη Τρίτη, αν περνώντας μπροστά από τα Προπύλαια, εκεί γύρω στις έξι το απόγευμα, συναντήσετε συγκεντρωμένο πλήθος αξύριστων μαλλιαρών ανδρών με πουλόβερ, τσιγάρο και κυριών που θυμίζουν όσες συμπαθέστατες κατά τα άλλα γυναίκες ταΐζουν τις αδέσποτες γάτες, μην τρομάξετε. Ή τουλάχιστον σκεφθείτε το πιο ψύχραιμα. Διότι δεν θα είναι Κούρδοι αυτονομιστές ή εκπρόσωποι του κινήματος κατά του σεξισμού. Αυτοί είναι οι δάσκαλοι των παιδιών σας. Λυπάμαι για το βίαιον της περιγραφής και ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί, ιδιαίτερα νεότεροι, που δεν έχουν σχέση με αυτό το θέαμα. Ομως λυπάμαι διπλά διότι, όταν ακούω το αρκτικόλεξο ΟΛΜΕ, αυτή η εικόνα μου έρχεται στο νου – χωρίς να ξεχνώ τις κομψές τιράντες του πρώην προέδρου της με τον «Σεμπτέβριο» και τον «Οκτώμβριο».

Την ερχομένη Τρίτη, λοιπόν, θα συγκεντρωθούν στα Προπύλαια οι εκπαιδευτικοί, κάποιοι εξ αυτών εν πάση περιπτώσει, για να επιτύχουν την «ανατροπή των μνημονίων και της πολιτικής λιτότητας». Εξόχως εκπαιδευτικόν το θέμα, θα πείτε. Ομως αυτό ήταν και το θέμα του πρόσφατου συνεδρίου που οργάνωσε ένα συνδικαλιστικό όργανο στου οποίου το διοικητικό συμβούλιο εκπροσωπούνται δυνάμεις όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ (ΜΛ) και όπου τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πιο δεξιοί. Και εδώ αρχίζουν τα ωραία. Διότι κατά τη διάρκεια του συνεδρίου εκπρόσωποι των πρώτων που καλούνται «Παρεμβάσεις» άρπαξαν το μικρόφωνο από κάποιον από τους δεύτερους απαιτώντας να διακοπούν οι εργασίες του συνεδρίου. Διαφωνούσαν με κάποιες εισηγήσεις και ασκούσαν το δημοκρατικό δικαίωμα της κλωτσοπατινάδας.

Το επαναλαμβάνω για να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι την επομένη της κλωτσοπατινάδας μπήκαν σε σχολικές τάξεις για να διδάξουν τους νεαρούς βλαστούς μας Ελληνικά, Κοινωνιολογία, Ιστορία, Φιλοσοφία, κοινώς για να προετοιμάσουν τους αυριανούς πολίτες της δημοκρατίας. Με την ψήφο στα 16 δε το έργο τους θα αποδώσει σύντομα καρπούς. Και μη μου πείτε ότι αυτή είναι η μειοψηφία, διότι μπορεί μεν να μην ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές το συνόλου, όμως αυτοί το εκπροσωπούν. Ο κ. Πολάκης, για παράδειγμα, δεν εκθέτει μόνον τους ψηφοφόρους του. Εκθέτει την ελληνική κοινωνία.

Θα το επαναλάβω. Το πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι μόνον οι εκάστοτε υπουργοί που αναλαμβάνουν τη διαχείρισή της. Είναι κατ’ εξοχήν το βαθύ κράτος των εκπαιδευτικών.

Το πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι μόνον οι εκάστοτε υπουργοί.