Εξαιρέσεις χρεών από εξωδικαστικό συμβιβασμό ζητούν οι πιστωτές
Οφειλές από ΦΠΑ, εισφορές προς Ταμεία, δάνεια με εγγύηση του Δημοσίου
εξαιρέσεις προτείνεται να ενταχθούν στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομίας για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων αλλά βιώσιμων επιχειρήσεων μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού. Οι εξαιρέσεις, σύμφωνα με πληροφορίες από το μέτωπο των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, αφορούν τις οφειλές προς το Δημόσιο από το ΦΠΑ, τις εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.
Οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν όλο το Σαββατοκύριακο, με στόχο έως την επόμενη εβδομάδα να διαμορφωθεί το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου, που θα κατατεθεί στη συνέχεια προς ψήφιση στη Βουλή. Εάν υιοθετηθεί το πλήθος των εξαιρέσεων που προτείνονται, ελλοχεύει ο κίνδυνος να αλλοιωθεί τελικώς η ουσία του νομοσχεδίου, που είναι η ενιαία ρύθμιση των οφειλών που έχει μια επιχείρηση είτε προς το Δημόσιο είτε και προς τον ιδιωτικό τομέα. Την άποψη φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να υποστηρίζουν και οι θεσμοί που τάσσονται υπέρ του «κουρέματος» των χρεών και προς το Δημόσιο, με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για ανείσπρακτα χρέη.
Από τις μέχρι σήμερα συζητήσεις το υπουργείο Οικονομικών φέρεται να πρωτοστατεί στις αντιρρήσεις για το κατά πόσον το «κούρεμα» που θα προκύψει για μια επιχείρηση μπορεί να επεκταθεί στη βασική οφειλή που έχει κάποιος προς την εφορία. Οι αντιρρήσεις αφορούν επίσης τους παρακρατούμενους φόρους, όπως είναι ο ΦΠΑ, που, σύμφωνα με τη λογική του υπουργείου Οικονομίας, δεν μπορούν να διαγραφούν ως προς τη βασική οφειλή, δηλαδή την οφειλή πριν από τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις. Ανάλογη στάση φέρεται να τηρεί το υπουργείο Εργασίας σε ό,τι αφορά τις ασφαλιστικές εισφορές.
Από την πλευρά τους, οι τράπεζες εγείρουν θέματα που έχουν να κάνουν με συγκεκριμένες κατηγορίες δανείων, όπως είναι τα δάνεια που έχουν δοθεί σε επιχειρήσεις με εγ- γύηση του ελληνικού Δημοσίου και τα οποία, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία τους, δεν θα είχαν δοθεί εάν δεν συνοδεύονταν από τη σχετική εγγύηση. Από τη μεριά των τραπεζών εγείρεται επίσης το θέμα της εξαίρεσης από τον νόμο των ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι, όπως σημειώνουν, έχουν την ευχέρεια να ρυθμίσουν τις οφειλές τους μέσω του νόμου Κατσέλη. Ο εξωδικαστικός μηχανισμός θα πρέπει, όπως υπογραμμίζουν, να στοχεύει στη διάσωση βιώσιμων μικρομεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, που είναι και αυτές που δημιουργούν θέσεις εργασίες και επιπλέον δεν μπορούν να ενταχθούν στον νόμο 3869.Προβληματισμός αρχίζει να αναπτύσσεται και σε σχέση με τα ιδιωτικά χρέη, δηλαδή τα χρέη που έχουν οι εν λόγω επιχειρήσεις προς προμηθευτές και τα οποία, με βάση τον μηχανισμό που εισηγείται το υπουργείο Οικονομίας, θα πρέπει να «κουρευθούν» και οι πιστούχοι να λάβουν αυτό που θα λάμβαναν εάν η επιχείρηση οδηγούνταν σε κλείσιμο και στη συνέχεια σε ρευστοποίηση.
Αντικείμενο αντιπαραθέσεων αποτελεί επίσης ο χρόνος που θα ισχύει ο εξωδικαστικός μηχανισμός, δηλαδή το κατά πόσον η περίοδος για την ένταξη των επιχειρήσεων θα είναι ένα ή δύο χρόνια, με το υπουργείο Οικονομίας να προκρίνει τη διετή διάρκεια. Παρεμφερές είναι και το θέμα του χρόνου αναστολής των αναγκαστικών μέτρων από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης, δηλαδή εάν τα αναγκαστικά μέτρα θα αναστέλλονται για τρεις ή για έξι μήνες. Ο κίνδυνος που υπάρχει από μια «χαλαρή» διορία αναστολής είναι η κατάχρηση της εύνοιας που θα δίνει ο νόμος έως ότου υπάρξει η συμφωνία με τους πιστωτές, με την πλευρά των θεσμών να τάσσεται υπέρ της πιο ασφυκτικής προθεσμίας, προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια φαινόμενα.
Εάν υιοθετηθεί το πλήθος των εξαιρέσεων που προτείνονται, ελλοχεύει ο κίνδυνος να αλλοιωθεί τελικώς η ουσία του νομοσχεδίου.