Το αδιέξοδο της αυθαιρεσίας
αισιόδοξο σενάριο που έχει η κυβέρνηση για την οικονομία προβλέπει ότι η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί με κάθε θυσία. Αμέσως μετά θα εισπράξουμε την υπόλοιπη δόση, θα ενταχθούμε στη χρηματοδότηση των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ και θα δρομολογηθεί κάποια διευκόλυνση του δημοσίου χρέους. Ετσι θα καταφέρει η ελληνική οικονομία να επιστρέψει στις αγορές, δηλαδή να δανείζεται από τις αγορές ώστε να έχει μικρότερη ή ελάχιστη ανάγκη τη χρηματοδότηση των θεσμών, αποφεύγοντας νέο μνημόνιο και τις ανάλογες δεσμεύσεις.
Οπως όλα τα αισιόδοξα σενάρια, κι αυτό έχει κάποιους αστερίσκους, προϋποθέσεις, προκειμένου να γίνει το ένα ή το άλλο. Είναι πολλά τα «δύσκολα σημεία» από τα οποία πρέπει να περάσουμε για να πραγματοποιηθεί το καλό αυτό σενάριο.
Το πραγματικό δυσάρεστο είναι ότι ακόμα κι αν συμβούν όλα αυτά και υλοποιηθεί το σενάριο, η κατάσταση δεν διορθώνεται.
Η πραγματοποίηση του αισιόδοξου σεναρίου θα βρει μια ελληνική οικονομία, έπειτα από μια επταετία ύφεσης, με απώλειες πάνω από το 25% του ΑΕΠ. Ενα σημαντικό μέρος του νέου σε ηλικία επιστημονικού δυναμικού μετανάστευσε, ενώ ο αριθμός των συνταξιούχων αυξήθηκε σε σχέση με τους εργαζόμενους, πολλοί από τους οποίους έχουν μικρό εισόδημα συνήθως με μορφές μερικής απασχόλησης και δεν «παράγουν» εισοδήματα, ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος. Κι όμως, όλα αυτά είναι προβλήματα που λύνονται! Η χαμηλή αμοιβή ίσως είναι κίνητρο για επενδύσεις, η μείωση του ΑΕΠ, της αξίας των ακινήτων κλπ. ενδεχομένως αποκαλύπτει ευκαιρίες.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν λύνεται εύκολα. Η αντίληψη που κυριαρχεί πλέον είναι εναντίον της επιχειρηματικότητας. Η κρίση αντιμετωπίζεται με τρόπους που πλήττουν κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα. Κι αυτό γίνεται με αυθαίρετο τρόπο από ένα αυταρχικό και αλαζονικό κράτος.
Οι Αρχές τιμωρούν φορολογούμενο επειδή έκανε έμβασμα στο εξωτερικό, το... 2009, ζητώντας να φορολογηθεί για το ποσό αυτό σαν να ήταν εισόδημα παρότι αποδεικνύει ότι το ποσό του εμβάσματος προήλθε από πώληση ακινήτου.
Σε άλλες περιπτώσεις ζητούν από επιχειρηματίες να αποδείξουν ότι δεν έκαναν φοροδιαφυγή τα τελευταία δέκα χρόνια. Οι Αρχές δεν έχουν στοιχεία που δείχνουν ότι έγινε φοροδιαφυγή, ο διωκόμενος πρέπει να αποδείξει ότι είναι αθώος!
Εάν κάποιος αλλοδαπός, που ποτέ δεν είχε σχέση με την Ελλάδα και φορολογείται στη χώρα του, ανοίξει επιχείρηση στην Ελλάδα ή ενοικιάσει ακίνητο που αγόρασε σε ελληνικό νησί, ζητάμε να φορολογηθεί στην Ελλάδα για το σύνολο του εισοδήματός του παγκοσμίως!
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τον κυκεώνα των διοικητικών μέτρων, περιορισμών, κρυφών επιβαρύνσεων σε ακίνητα και επιχειρήσεις, δημιουργείται ένα αθέατο κόστος που καθιστά οδυνηρή περιπέτεια κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα. Εκτός κι αν είναι στην γκρίζα οικονομία...
Το μεγάλο πρόβλημα που αφήνει η κρίση είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα σημαντικό βάρος που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη. Και τα βαρίδια αυτά δημιουργήθηκαν από μια κυβέρνηση που στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος», όπως το εννοεί, αισθάνεται ελεύθερη να κάνει οποιαδήποτε αυθαιρεσία. Για την εξυπηρέτηση ενός «υψηλού» υποτίθεται στόχου χρησιμοποιείται κάθε «εργαλείο», από παράλογες διοικητικές πράξεις έως την παρακολούθηση συνομιλιών και αλληλογραφίας. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα και για την ανάπτυξη. Κανείς δεν επενδύει στη χώρα των αυθαιρεσιών.
Το μεγάλο πρόβλημα που αφήνει η κρίση είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα σημαντικό βάρος που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη.