To σύμβολο του βόλεϊ γυναικών στις ΗΠΑ

Η Φλόρα Χάιμαν «έφυγε» μόλις 31 ετών, όμως άφησε το στίγμα της

να κερδίσετε μια μάχη, πρέπει να είστε έτοιμοι να πληρώσετε το τίμημα». Αυτή ήταν η άποψη της Φλόρα Χάιμαν, γνωστής στον κόσμο του βόλεϊ ως Φλο και αυτή εφάρμοσε στη σύντομη ζωή της. Η αθλήτρια - ακτιβίστρια που έβαλε τις βάσεις για το αμερικανικό γυναικείο βόλεϊ, κέρδισε πολλές... μάχες αλλά το τίμημα ήταν βαρύ. Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 31 ετών αλλά στην τόσο σύντομη ζωή της πρόλαβε να γίνει το σύμβολο του γυναικείου βόλεϊ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Η Φλόρα Χάιμαν γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου 1954 στο Λος Αντζελες της Καλιφόρνιας. Ηταν

Στο πρόσωπο της «Φλο», οι αθλήτριες της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ βρήκαν τη φυσική τους ηγέτιδα.

το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά ενός σιδηροδρομικού υπαλλήλου και μιας ιδιοκτήτριας καφετέριας. Από μικρό κορίτσι παρακολουθούσε τους ηλιοκαμένους ξανθούς συμπατριώτες της να παίζουν βόλεϊ σε γήπεδα από άμμο. Η άποψη που επικρατούσε, τότε, ήταν ότι βόλεϊ παίζουν οι λευκοί και οι Αφροαμερικανοί μπάσκετ.

Εξαιτίας του ύψους της ξεχώριζε από τις συνομήλικές της αλλά η μητέρα της την έμαθε να το βλέπει ως προσόν. Στα 12 ήταν 1,83 και στα 17 έφτασε το 1,96. Το ύψος τής έδωσε μια θέση στα αμμώδη γήπεδα και μαζί με την αδελφή της, τη Σουζάνα, αποτελούσαν δυνατό δίδυμο σε αγώνες μπιτς βόλεϊ. Γρήγορα άφησε το μπάσκετ και ασχολήθηκε με το βόλεϊ. Παρόλο που έμαθε το άθλημα σε σχετικά μεγάλη ηλικία, αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο. Η μόνη δυσκολία που είχε, στην αρχή, ήταν να αφήνει τον εαυτό της να πέφτει στο παρκέ για να «βγάλει» μια άμυνα. «Εχω δώσει πολλές μάχες με το παρκέ και αυτές ήταν οι δυσκολότερες», θα πει αργότερα σε συνεντεύξεις της.

Το 1974 εντάχθηκε στην εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και την ίδια χρονιά έγινε η πρώτη αθλήτρια που πήρε υποτροφία από το Πανεπιστήμιο του Χιούστον. Η βολεϊμπολίστρια αρνήθηκε να παραλάβει όλα τα χρήματα από το βραβείο προκειμένου αυτά να δοθούν και σε άλλες αθλήτριες. Ηταν αριστούχος φοιτήτρια και οδήγησε την ομάδα του κολεγίου σε πολλές διακρίσεις. Ενα χρόνο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές της έφυγε από το πανεπιστήμιο για να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στις προπονήσεις της με την εθνική ομάδα. «Μπορείς να σπουδάσεις και στα 60. Βόλεϊ, όμως, δεν θα μπορέσεις να παίξεις σε αυτή την ηλικία», απάντησε όταν τη ρώτησαν γιατί το έκανε. Στο πρόσωπο της «Φλο», οι αθλήτριες της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ βρήκαν τη φυσική τους ηγέτιδα. Η χώρα δεν είχε, μέχρι τότε, διακριθεί σε διεθνείς διοργανώσεις αλλά με τη Χάιμαν για αρχηγό άρχισαν να κάνουν όνειρα. Το 1977 πλασαρίστηκαν στην 5η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στις περισσότερες διοργανώσεις η αρχηγός αναδεικνυόταν πολυτιμότερη παίκτρια.

Η Αφροαμερικανίδα πίστευε ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ήταν πρώτη δύναμη αρκεί να είχαν οικονομική στήριξη. Μάλιστα, ξεκίνησε και «εκστρατεία» για να πείσει πολιτικούς και επιχειρηματίες. Παράλληλα, έκανε προπονήσεις με στόχο τους Ολυμπιακούς του 1980. Για να γίνει καλύτερη στο σερβίς προετοιμάστηκε με τον Γκιντόν Αριέλ, αθλητή της σφαιροβολίας και της δισκοβολίας του Ισραήλ, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει το «καρφί» της ταχύτητα 180 χλμ./ώρα. Η απόφαση των Αμερικανών για μποϊκοτάζ στη διοργάνωση (εξαιτίας της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν) δεν επέτρεψε στην εθνική βόλεϊ των γυναικών να διεκδικήσει το πρώτο της μετάλλιο σε Ολυμπιακούς.

Η Φλο Χάιμαν είχε, ήδη, αφήσει το στίγμα της ως αθλήτρια. Οι άνθρωποι του χώρου μιλούσαν για τη φινέτσα, την ταχύτητα και τη δύναμή της. Ηταν οργανωτική, παθιασμένη για το άθλημά της και με ηγετικές ικανότητες.