Dr Αλέξης και Mr Πάνος
Ουπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς δεν ανήκει στην ομάδα των «μετριοπαθών», πολλώ δε μάλλον των «υποχωρητικών». Προκαλεί, συνεπώς, αίσθηση η επιλογή του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου να υπερβαίνει μονίμως τα όρια του χαρτοφυλακίου του, αλλά και κάθε έννοια διπλωματίας, «κάνοντας πόλεμο» με την Αγκυρα. Προ ημερών, σχολίασε ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προβαίνει σε ηλίθιες δηλώσεις και ζητάει γονυπετής συγχώρεση από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωση που είχε προκαλέσει την αντίδραση του τουρκικού ΥΠΕΞ, που αμφισβήτησε την ικανότητα αξιολόγησης του Ελληνα υπουργού και τον κάλεσε να ενεργεί με σοβαρότητα.
Χθες, ο κ. Καμμένος χαρακτήρισε τον Τούρκο πρόεδρο δικτάτορα, την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση βασίμως εικάζεται ότι θα ήθελε να δει τους οκτώ στρατιωτικούς που ζήτησαν άσυλο στην Ελλάδα να εκδίδονται στην Τουρκία, την οποία θεωρεί, προφανώς, ασφαλές και δημοκρατικό κράτος δικαίου.
Ο κ. Καμμένος μοιάζει να προωθεί μια προσωπική εκδοχή «διπλωματίας», την οποία τελικά χρεώνεται η ελληνική κυβέρνηση. Ο κ. Καμμένος, άλλωστε, δεν είναι ένας απλός βουλευτής, αλλά υπουργός πρώτης γραμμής και κυβερνητικός εταίρος. Οι δηλώσεις του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα και η στάση του υπουργείου Εξωτερικών και του Μαξίμου έναντι αυτών ακόμη μεγαλύτερη.
Και το ερώτημα είναι τι ακριβώς πράττει το Μαξίμου και γιατί.
Η πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι αυτή της ομηρίας του κ. Τσίπρα. Χωρίς τους ΑΝΕΛ, η –στο υπόλοιπο μέρος της– «αριστερή» κυβέρνηση θα κατέρρεε. Υπό αυτήν τη λογική, γίνονται ανεκτά η απαίτηση Καμμένου για «καρατόμηση» του Ν. Φίλη, οι κραυγές προς την Αγκυρα, η μόνιμη διαφοροποίηση και ο συχνά ρατσιστικός λόγος των ΑΝΕΛ κάθε φορά που στη Βουλή συζητείται ένα νομοσχέδιο που άπτεται αστικών δικαιωμάτων και κοινωνικών ελευθεριών.
Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη και μάλλον ισχυρότερη εκδοχή για τις σχέσεις Τσίπρα - Καμμένου: αυτή της ουσιαστικής ταύτισης των δύο κομμάτων και των δύο αρχηγών, όπως αποτυπώθηκε ήδη από το βράδυ των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, όταν ο κ. Τσίπρας δεν σκέφτηκε καν να συνεργαστεί με κάποιο άλλο κόμμα, και πρόσφατα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, προς το οποίο ο κ. Καμμένος απευθύνθηκε με την προσφώνηση «συντρόφισσες και σύντροφοι». Εχοντας εισπράξει αμφότεροι εκλογική δύναμη από την «ιερή αγανάκτηση» των πρώτων μνημονίων και από την στα όρια της χυδαιότητας επίθεση προς τους πολιτικούς τους αντιπάλους, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί μοιάζουν να συμπληρώνουν απολύτως ο ένας τον άλλον, απευθυνόμενοι τελικά σε ένα κοινό ακροατήριο που εκτείνεται σε όλο το εκλογικό φάσμα.
Οι χειρισμοί των τελευταίων ετών μάλλον δίνουν την απάντηση, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται το φινάλε της νουβέλας του Ρ. Λ. Στίβενσον, όταν δίπλα στο νεκρό σώμα του δρος Τζέκιλ, που έχει αυτοκτονήσει, ένα δικό του γράμμα αποκαλύπτει πως ο Χάιντ και εκείνος ήταν ο ίδιος άνθρωπος.