Ο χωροχρόνος της ψηφιακής εποχής
Κάθομαι απέναντι από έναν πίνακα που θυμίζει έντονα τον «Μυστικό Δείπνο» στη σύγχρονη εποχή. Δύο ομάδες ανθρώπων που μοιάζουν μεταξύ τους –η ίδια οικογένεια με χρονική διαφορά, όπως μαθαίνουμε μετά– κάθονται στο τραπέζι μιας υποφωτισμένης κουζίνας με ψίχουλα και υπολείμματα φαγητού. Μια ετικέτα στο κάθισμα μου λέει να τηλεφωνήσω σε ένα νούμερο, αν θέλω να βρω τον κ. Στίλμαν. Ποιος είναι ο κ. Στίλμαν; Τηλεφωνώ και ο ήχος ενός κινητού τηλεφώνου ακούγεται μέσα από τον πίνακα. Ο κ. Στίλμαν το κλείνει και τότε αρχίζουν να ζωντανεύουν οι υπόλοιποι χαρακτήρες και να μιλούν για μια μυστηριώδη αυτοκτονία στο βραβευμένο έργο της Αλεξ Βέρχεστ «Temps Mort/Idle Times» ( Νεκρός χρόνος), που φιλοξενείται στην έκθεση «Υβρίδια: Στα όρια τέχνης και τεχνολογίας» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Η Βέρχεστ, η οποία θεωρεί ότι η χρήση μιας δικτυωμένης συσκευής παράγει ένα είδος νεκρής χρονικής ζώνης, στοχάζεται για τα επίπεδα του χρόνου μέσα από το έργο της, που είναι εμπνευσμένο από τους Φλαμανδούς ζωγράφους της Αναγέννησης. Προβληματισμούς για τον χρόνο στο ψηφιακό περιβάλλον, την ψευδαί- σθηση μεταξύ εικονικού και πραγματικού, την καταγραφή της ζωής και των συνηθειών μας μέσα από εφαρμογές και δίκτυα, αλλά και τη συμβίωση ζωντανών οργανισμών και μηχανών μέσα από μια καλλιτεχνική ματιά θα δείτε στην ενδιαφέρουσα έκθεση των «Υβριδίων», που διοργανώνεται σε συνεργασία με το διεθνές φεστιβάλ Ars Electronica.
Αξίζει να «μπείτε» στο Social Soul και να δείτε πώς θα έμοιαζε ο κόσμος αν κατακλυζόταν από το timeline του Twitter σας, να χακάρετε με το Newsweek, να δείτε το φουτουριστικό φυτό του Γκιλμπέρτο Εσπράζα που φωτοσυνθέτει και μεγαλώνει καθαρίζοντας μολυσμένο νερό από τις αποχετεύσεις της Αθήνας και να ξαπλώσετε για να σας κάνει μασάζ ένας μύκητας.