Το «success story» του κ. Τσίπρα
Κωμικοτραγική είναι και η διανομή προεκλογικού μερίσματος φιλανθρωπίας. Τραγική, γιατί μοιράζει λίγα κατοστάρικα στα θύματα της πολιτικής του. Κωμική, γιατί πιστεύει ότι με τέτοια θηριώδη απόπειρα εξαγοράς συνειδήσεων, που όμοιά της δεν είδε ποτέ η Ελλάδα, μπορεί να διασωθεί αυτός και η πολιτική του». Οχι. Αυτά δεν τα λέει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης για τη διανομή του «πλεονάσματος» που έκανε την Πέμπτη, με το διάγγελμά του, ο νυν πρωθυπουργός. Τα έχει πει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, τον Απρίλιο του 2014, για την προηγούμενη διανομή πλεονάσματος. Αυτή που είχε κάνει ο κ. Αντώνης Σαμαράς και πρέπει να πούμε ότι ο κ. Τσίπρας έπεσε μέσα: η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν δια- σώθηκε. Πριν από τις κορώνες του κ. Τσίπρα, η εφημερίδα «Αυγή» έγραφε ότι «το “success story” ξέφτισε, αλλά ο Αντ. Σαμαράς ψάχνει σωσίβιο σε ένα άλλο “εφεύρημα”: το πρωτογενές πλεόνασμα... Ηδη από την περασμένη Κυριακή, όταν ο Αντ. Σαμαράς υποσχέθηκε διανομή του 70% του πλεονάσματος στους χαμηλοσυνταξιούχους, το σκηνικό έγινε πάλι –ατύπως– προεκλογικό. Εξάλλου, συνομιλητές του πρωθυπουργού δεν κρύβουν ότι σκέψεις για εκλογικό αιφνιδιασμό πάντα καλλιεργούνταν στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, ενόψει των αδιε- ξόδων της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και των απαιτήσεων της τρόικας» (Αυγή 9.9.2013).
Δεν ξέρουμε πόσοι επείσθησαν από τη διανομή του κοινωνικού μερίσματος που είχε κάνει πριν από δύο χρόνια η κυβέρνηση με κορμό τη Ν.Δ., για να γνωρίζουμε πόσοι θα πεισθούν από τα «ψίχουλα» που μοιράζει τώρα η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ· «ψίχουλα» είχε βαφτίσει ο κ. Τσίπρας τις εφάπαξ παροχές που είχε κάνει πριν από δύο χρόνια ο κ. Σαμαράς. Ξέρουμε όμως την τύχη των προηγούμενων για να εικάσουμε την τύχη των επόμενων.
Το πρόβλημα είναι ότι η ζωή συνεχίζεται όπως πρώτα. Το ίδιο και η κρίση. Διότι με εφάπαξ μπαχτσίσια, που μόνο στόχο έχουν την εκλογική πελατεία, η χώρα δεν προχωρεί αλλά ούτε οι αδύναμοι ωφελούνται πραγματικά.
Για να είναι μακροπρόθεσμη η στήριξη όσων έχουν ανάγκη, πρέπει η οικονομία να έχει αποβάλει όλες τις αγκυλώσεις, να κινείται, να δημιουργεί πλεονάσματα από την παραγωγή και όχι από την αυξανόμενη υπερφορολόγηση του υπάρχοντος (και διαρκώς συρρικνούμενου) πλούτου. Αλλά γι’ αυτό απαιτούνται λιγότερες ιδεοληψίες. Χρειάζεται ευρύτητα σκέψης, σχέδιο και αποφασιστικότητα στην υλοποίησή του. Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν διαθέτει τίποτε από αυτά...