Χρυσορατσιστικά γιουρούσια
Στο βιντεάκι με το χρυσαυγίτικο ντου στο 1ο Δημοτικό Σχολείο του Νέου Ικονίου Περάματος φαίνεται ένας νεαρότατος αστυνομικός, κάθε άλλο παρά μπρατσαράς, να προσπαθεί να αποτρέψει μονάχος την εισβολή μιας ομάδας ατόμων που κατά τύχη είχαν σχεδόν όλοι το ίδιο κούρεμα (πολύ κοντό μαλλί και ξυρισμένος σβέρκος), το ίδιο στυλ ρούχων και τους ίδιους «καλλιεργημένους» μυς. Την ίδια γλώσσα μιλούσαν όλοι, ομοίως κατά τύχη, την ασύντακτη, βίαιη γλώσσα των ουρλιαχτών και των ύβρεων. Και επίσης κατά τύχη ήταν μαζί τους, μπροστάρης, το ενδυματολογικό, μυολογικό, γλωσσικό και ιδεολογικό ίνδαλμά τους: ο υπόδικος βουλευτής της Χ.Α. Γιάννης Λαγός.
Ο αδύναμος, λεπτοκαμωμένος αστυνομικός δεν θα μπορούσε, βέβαια, να καταφέρει τίποτε μόνος του, απέναντι σε τέτοια ομάδα, καπηλικά και θεατρινίστικα έξαλλη. Το προσπάθησε μια, το προσπάθησε δυο, μάταια. Τα ΜΑΤ, λίγα μέτρα μακριά, «χάζευαν το θέαμα», όπως δήλωσε ένας εκπαιδευτικός. Πάλι καλά που δεν έσπευσαν να βοηθήσουν τους χρυσοφασίστες στην μπούκα τους.
Δεν ήταν αυτή η πρώτη φορά που αστυνομικοί παρακολουθούν ατάραχοι τους τραμπουκισμούς των χρυσαυγιτών. Κυβερνήσεις έρχονται, κυβερνήσεις πέφτουν, υπουργοί ανεβαίνουν, υπουργοί κατεβαίνουν, η μόνη ίσως σταθερά είναι ο μη εκδημοκρατισμός της αστυνομίας, αίτημα συνομήλικο της μεταπολίτευσης. Εχουν υπάρξει μάλιστα περιπτώσεις που οι «εθνικάρες» και οι «ελληνάρες» δρουν αρμονικά ενσωματωμένοι στους σχηματισμούς των ΜΑΤ: Ξεμυτίζουν για λίγο, ρίχνουν τις μπουνιές και τις χριστοπαναγίες τους σε μετανάστες, «κουμούνια» κι ό,τι άλλο αντεθνικό και επιστρέφουν στη θαλπωρή των δυνάμεων ασφαλείας· να αναλάβουν δυνάμεις και να ξανακάνουν γιουρούσι. Τόσα φιλμάκια έχουμε από το παρελθόν, που πιστοποιούν τη στενότατη σχέση ορισμένων ενστόλων με τον χρυσαυγίτικο εσμό. Τόσες ΕΔΕ έχουν εξαγγελθεί. Τόσες διαβεβαιώσεις έχουν δοθεί, και με τον πλέον επίσημο τρόπο, ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Αλλά η ατιμωρησία, ατιμωρησία. Και το μαχαίρι στομωμένο.
Η ρατσιστική βία της Χ.Α. και η υποστηρικτική τής Χ.Α. απάθεια της αστυνομίας είναι δύο μόνον από τις πτυχές του ζητήματος. Μια τρίτη είναι η εμμονή ορισμένων καναλιών και εφημερίδων να παρουσιάζουν σαν αυθεντικές και απολύτως δικαιολογημένες λαϊκές κινητοποιήσεις κάποιες εκδηλώσεις και αντιδράσεις ολοφάνερα καπελωμένες από τους καιροφυλακτούντες νεοφασίστες, που αναλαμβάνουν την καθοδήγηση είτε εξαρχής είτε από ένα σημείο κι έπειτα. Μια τέταρτη πτυχή είναι η ευκολία ή η προθυμία με την οποία ένα τμήμα της κοινωνίας αφήνεται να καθοδηγηθεί από τη Χ.Α., να συμπλεύσει, να συρθεί στους δικούς της σχεδιασμούς. Η κοινή λογική, που τόσο συχνά την επικαλούμαστε, θα βεβαίωνε ότι τα 25 προσφυγόπουλα που θα πάνε στο δημοτικό του Νέου Ικονίου δεν είναι δα βόμβα μικροβίων ούτε με την οπτική της ιατρικής ούτε από την άποψη της θρησκείας ή της κουλτούρας. Και όμως...