Επιμονή για την έκδοση των οκτώ αξιωματικών
«Είναι ένα χάος με ελληνική σφραγίδα. Τώρα είμαστε εδώ που είμαστε και θα αντιμετωπίσουμε όλοι τις συνέπειες. Μακάρι να βρεθεί μια διέξοδος πριν όλο αυτό περιπλακεί ακόμα περισσότερο...» Η διαπίστωση προέρχεται από τα χείλη τουρκικών διπλωματικών πηγών που μίλησαν στην «Κ» λίγες ώρες μετά το περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Tούρκο αρχηγό ΓΕΕΘΑ στα Iμια. Αν όχι απειλητική, μοιάζει με... τη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων. Και είναι ενδεικτική των προθέσεων της Aγκυρας να μην αφήσει αναπάντητη την «ψυχρολουσία» της μη έκδοσης των οκτώ: Ψυχρολουσία που φαίνεται ότι ήταν ακόμη μεγαλύτερη, καθώς, όπως το έθεταν οι ίδιες πηγές, «παρά την παρόρμηση να προβούμε σε δημόσιες δηλώσεις, σωπάσαμε όσο βρισκόταν σε εξέλιξη η δικαστική διαδικασία».
Οι τουρκικές προθέσεις, άλλωστε, προαναγγέλθηκαν στην ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ της περασμένης Πέμπτης με την αποστροφή περί επανεξέτασης πτυχών των διμερών σχέσεων και το πρώτη μήνυμα εστάλη μέσω Ιμίων. Η Αγκυρα επιμένει στο επιχείρημα ότι η απόφαση του Αρ. Πάγου ελήφθη με πολιτικά κριτήρια και αυτό διότι, σύμφωνα με τα τουρκικά επιχειρήματα, η ελληνική πλευρά είχε όλες τις αποδείξεις ότι οι «8» ήταν πραξικοπηματίες. Τουρκικές διπλωματικές πηγές υπογράμμιζαν στην «Κ» ότι ο μόνος τρόπος να ξεπεραστεί το αδιέξοδο είναι «η άμεση επανεκδίκαση της υπόθεσης και η παράδοση-εξπρές των οκτώ» στην Τουρκία, παρότι είναι γνωστό ότι η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου είναι αμετάκλητη. Το τουρκικό σκεπτικό βασίζεται στο επιχείρημα ότι οι ελληνικές αρχές είχαν στη διάθεσή τους όλες τις αποδείξεις ότι οι οκτώ συμμετείχαν στο πραξικόπημα – συμπεριλαμβανομένων τηλεφωνικών συνομιλιών των οκτώ με τον επικεφαλής της ομάδας που ηγήθηκε της απόπειρας κατά του Ερντογάν στη Μαρμαρίδα. Οι ίδιες πηγές έλεγαν στην «Κ» ότι οι ελληνικές αρχές «έχουν στη διάθεσή τους τα τηλέφωνα των οκτώ και τα τηλεφωνικά αρχεία που τους δώσαμε». Και επιμένουν στο επιχείρημα ότι η συνωμοσία εναντίον του επικεφαλής κράτους αφαιρεί το δικαίωμά τους σε άσυλο και επιβάλλει την έκδοσή τους. Παρέπεμπαν, δε, σε παρόμοια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, την 1054 (1996). H απόφαση ανάγκασε την κυβέρνηση του Σουδάν να εκδώσει στην Αιθιοπία τους υπόπτους για την απόπειρα δολοφονίας κατά του Μουμπάρακ. Η απόπειρα είχε γίνει στη συνάντηση του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας στην Αντίς Αμπέμπα και οι ύποπτοι είχαν διαφύγει στο Σουδάν. Αφού προηγουμένως είχαν επιβληθεί κυρώσεις στο Σουδάν για τη μη έκδοση των υπόπτων, η απόφαση του Σ.Α. ελήφθη με το επιχείρημα ότι η άρνηση του Σουδάν να τους εκδώσει στρεφόταν κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Βέβαια, οι δύο υποθέσεις δεν είναι όμοιες. Και οι οκτώ δεν έχουν σχέση με τρομοκρατική δραστηριότητα, παρότι η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ της περασμένης Πέμπτης άφηνε αιχμές ότι η Ελλάδα υποθάλπει τρομοκράτες. Ο Α.Π. στηρίχτηκε στα δεδομένα της δίκαιης δίκης και στο αν οι οκτώ κινδυνεύουν με την έκδοσή τους να υποστούν απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Και, πάντως, δεν δίκασε «τρομοκράτες».
Σε κάθε περίπτωση η επιμονή της τουρκικής πλευράς ότι ήταν εξαρχής λάθος της Αθήνας να επιτρέψει στο ελικόπτερο με τους οκτώ να προσγειωθεί στην Αλεξανδρούπολη και να υπονοεί πολιτική σκοπιμότητα προϊδεάζει ότι η Αγκυρα δεν θα κλείσει το ζήτημα. Η αποστροφή των ίδιων πηγών δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: «Ηταν το πρωί μετά το πραξικόπημα, οπότε ήταν σχεδόν σαφές ότι επρόκειτο για στρατιωτικό προσωπικό που είχε εμπλοκή στα γεγονότα της προηγούμενης μέρας – ας μην ξεχνάμε ότι σκοτώθηκαν πολίτες, έγινε απόπειρα δολοφονίας κατά του εκλεγμένου προέδρου και επίθεση στη Βουλή. Προφανώς βρέθηκαν στη λάθος πλευρά των γεγονότων, διαφορετικά, δεν θα είχαν διαφύγει με στρατιωτικό ελικόπτερο. Η απόφαση να τους επιτραπεί η είσοδος στην Ελλάδα δεν έγινε με ανθρωπιστικά κριτήρια! Αφού δεν ήταν επείγουσα και ανθρωπιστική απόφαση, είναι ο ορισμός της συνειδητής πολιτικής απόφασης...».
Τουρκικές διπλωματικές πηγές αναφέρουν πως «θα αντιμετωπίσουμε όλοι τις συνέπειες και μακάρι να βρεθεί μια διέξοδος πριν όλο αυτό περιπλακεί ακόμα περισσότερο...».